दोन प्राध्यापक
बांधकाम व्यावसायिकाच्या
कार्यालयात.
पहिल्या प्राध्यापकाने
दुसर्‍या प्राध्यापकास
कानात कुजबुजत विचारले
नव्या ईमारतीच्या अवारातील
जुने वड, पिंपळ, पारीजात, .......
समृद्धतेचे प्रतिक की अडगळ?
दुसरा प्राध्यापक उत्तरला
अर्थात अडगळ!
ज्या कृष्णांना राधा नसतात
आणि ज्या राधांना कृष्ण नसतात
त्यांनी काय करावे ?
ज्या कृष्णांना राधा असतात
आणि ज्या राधांना कृष्ण असतात
त्यांचे मनोमन कौतुक करावे
त्यांच्या प्रेमाच्या पावित्र्याचा
आदर करावा किमान राधेच्या
चारित्र्याचे उगाचच जज बनू नये.
चावडीवर बसून बसून
टपोरी टाळकी वैतागली
इतक्यात बंड्याच्या डोक्यात
नामी कल्पना आली
नेहेमी का म्हणून हिणवून घ्यायचे स्वतःला
एकदा तरी दाखवून द्यायचे
आपण कोण आहोत ? ते साऱ्या गावाला
इतरांची बंड्यासंग मूरकुंडी हलली
नाव रोशन करण्यासाठी
रामलीला सुरु झाली
इतिहास ठावं नव्हता
थोडी का होईना पण
पुस्तक चाळून चाळून
डोक्याची आई बहीण एक झाली
बंड्या हट्टाने राम झाला
नान्या लक्ष्मण तर बाब्या हनुमान झाला
कादर धिप्पाड रावण अन कवट्याची सीता झाली
एकदाची तालीम सुरु झाली
मी इकडून आलो
ती तिकडून आली
मी बघताच थांबलो
पण ती निघून गेली
सुस्कारा सोडत वर बघितले
हळूच इकडेतिकडे बघितले
दुसरी मटकत येतच होती
ती पण न बघताच निघून गेली
कैक आल्या वाटेवरती
अशाच गेल्या वाटेवरुनी
अजून एक दुरुन येत होती
चालता चालता लाजत होती
काय होतंय ते काहीच कळेना
उगाच छाती धडधडत होती
गजरा सुंदर माळलेला
चेहरा कोमल उजळलेला
लटके झटके बघुनी सारे
भाव मनातील पिसाळलेला
जवळ येऊनि मला म्हणाली
काका, घड्याळात वाजले किती ?
का म्हणून दिवसेंदिवस प्रौढच बनत जावे ?
का म्हणून आपणच सारं खांद्यावर वाहावे ?
थोडं मागं वळून बघा , कोरी पाटी नि पेन्सिलचा तुकडा दिसेल
ती हातात घेऊन बसलेला एक छोटा बाबू दिसेल
एक दिवस तरी लहान बाबू बनून बघावे
दुद्धु दुद्धु म्हणून ओरडावे
वाटेल तिथे फतकल मारून बसावे
दिसेल त्याचे केस उपटावे
आडवंतिडवं पडून त्रागा करावे
बाबू जे जे करतो ते ते मनापासून करावे
हमसून हमसून रडावे
घरातल्यानी पण तोंडात बोट घालावे
इतके साऱ्या घरभर लोळावे
रांगत रांगत चड्डीवर फिरावे
गणु अन गणूची मनू
लय भारी
गणू गोत्यात येई
मनू जाता माहेरी
मनू जाता येई मंजिरी
गणूची मंजिरी
मनू सारी
गणू नाही पाहिला
गणू नाही राहिला
गणूची येगळीच दुनियादारी
कधी मनू तर कधी मंजिरी
असे हजर सदैव दारी
गणु मग्न तो
गणु भग्न तो
गणु हासतो
गणु नाचतो
मनातल्या मनात
गणु धावतो
गणु पडतो
गणु चालतो
कधी खेळतो
आतल्या आत
गणूची यातना
भेदे मना
खेळ रंगला
खेळ भंगला
गणू संपला
पंचतत्त्वात
का करत नाही कुणी उलट सारे
ज्याला त्याला सुख प्यारे
हा द्यूत मांडला कुणी ?
इथे पटलावरचे प्यादे सारे
मंडल डोळ्यांनी दिसते खरे
दिसतात नभी चंद्र तारे
आवाका दोन नेत्रांचा असा किती ?
त्यात सामावले सुखदुःख आणि अश्रू सारे
दोन पायावरती उभे धड पुरे
असती एका मनाचे खेळ सारे
मन शोधूनही सापडत नाही विज्ञानास
तरी त्याचे अस्तित्व खरे
बघता सरळ कुणी , वाकडी भासे दुनिया
वाकडे वागता कुणी सलाम ठोके दुनिया
वक्र दृष्टी ग्रहांची ज्या कुंडलीत
त्याच ग्रहांची शांती होते
च्या मायला बॅट घ्यायची होती हातात
अन तेंडुलकर बरोबर खेळायचं होतं
पण व्हायचं होतं येगळंच
तिच्यासंगे लगीन लागलं अन घडलं जे घडायचं होतं
एकदा का लग्न झाले नक्की
समजा झाली तुमची चक्की
दळत राहा जात्यावाणी
पळत राहा चोरावाणी
चंद्र सूर्य मग एक भासतील
तारका क्षणात लुप्त होतील
सारे ग्रह जणू उलटे फिरू फिरतील
उरलेसुरलेले केसही उडतील
जसं जसं कुटुंब वाढेल
तुमची "सावित्री "तुम्हास कुटून काढेल
थोरामोठ्यांचं बघता बघता
आयुष्य सार्थकी लागेल
माझे पण असेच काहीसे झाले
स्कॉसपूस प्येग बाबा , स्कॉसपूस प्येग
फक्त एक मारा मग वर होतील ल्येग
जास्त पैक नकोत त्याला
मारा बाजारात फेरी
क्वार्टरला जोड द्या पिळून हापूसची कैरी
आकाश होईल काळेनिळे
दिसेल पुब्लिश भारी
जीभ होईल जड
मग सुटतील नव्या फैरी
कसले वेब आणि कसले सायन्स
इथे "थोमोस रयुतर" पण मिळेल
जो मारल स्कॉसपूस प्येग
फक्त तोच पेपर टंकेल
टंकत सुटा पेपर सारे
सोडा , सोडा आंजावारी
जोडीला एक क्वार्टर ठेवा
नि सोबत हापूसची कैरी
एकच बस्स , पुरे झालं, असा नसतो क्रायेतीरिया
भोपळ्याने सर्व भाज्यांना दमात घेतलं
सांगितलं मी आजपासून आहे तुमचा राजा
शेपू पालक सर्वानी शेपूट घालून मान दिला
अन बनल्या भोळी प्रजा
शेपूला केला मंत्री त्याने
पालक झाला प्रधान
धुसफुसणारी भेंडी वझीर केली
देउनी खास सन्मान
कसेबसे ते राज्य उभारले
कांदे बटाटे रुसले
संख्येने ते जास्त म्हणोनि
आरक्षण मागत सुटले
कोथिंबीरही मिरचीसंगे चूल मांडते वेगळी
कडीपत्ताही राग आळवतो तर पुदिन्याची बंडाळी
वांगे आपले अलिप्त तेथे , ना कसलीही चिंता
गनिमीकावा गवार वापरते , वाढवत सुटते गुंता
