विडंबन

दोन-तीन दिवस अगोदर मला माझ्या एका मित्राने प्रश्न विचारला. ‘पटाईतजी सच सच बताओ आपने इंटरनेट पर लिखना क्यों शुरू किया’. त्याने विचारलेल्या प्रश्न ऐकून मी विचारात पडलो. मी अंतर्जालावर लिहिणे का सुरु केले? नकळत समर्थांचे वचन आठवले. समर्थ म्हणतात, ‘मरावे परी कीर्तिरूपे उरावे’. प्रत्येक नश्वर जीवाला अमर व्हावेसे वाटते. मृत्यू लोकात शरीराने कुणीच अमर होऊ शकत नाही. पण कीर्तिरूपाने आपण अमर होऊ शकतो. माझ्या मनात ही अमर होण्याची इच्छा दडलेली असण्याची शक्यता नाकारता येत नाही. मी काही राजा हरिश्चंद्र नाही, तरी ही मला उमगलेले सत्य मी माझ्या मित्राला सांगितले.....

मित्रहो, मिपावर सुंदर कवितांचा एवढा पाउस पडतो आहे की सारे वातावरणच बदलले. त्यातच संमं ने पण छायाचित्रकलास्पर्धेचा विषयपण पाउस निवडला आणि मग हे कवी लोक जास्तच पेटले. आमची प्रकृती थोडी नाजुकच. या बदललेल्या वातावरणाचा नाही म्हटले तरी परिणाम होतोच.
काल रात्री शेवटी विडंबनारीष्ट घेउन झोपावे लागले. तेव्हा कुठे सकाळी मोकळे मोकळे वाटले.

फ्रेश झाल्यावर ठरवले की चला पावसाळ्यात थोडी रंगपंचमी खेळूया...

आम्ही पाडलेल्या चकल्या चावायच्या आधी त्या चकल्यांमधले खरे पीठ कोणाचे आहे ते बघावे आणि मग आमच्या चकलीचा आस्वाद घ्यावा...

आमची प्रेरणा
.
.
.
ज्यांचे असे त्यांचेच का तुंबतात बोळे
सनी सिंहीणीस न्याहाळून का निघतात बोळे
चालू करा पारायणे पीतपुस्तकांची
असूनही सविताभाभी का अडकतात बोळे
दिवस वर्षांचे युगांचे जन्मोजन्मीचे
कोणासवे नाते बरे जपतात बोळे
शिवली वेस यौवनाची कधी काळी
आठवून ती यांचे घट्ट होतात बोळे
तू जरा आता काळवंडून ये ललने
रुपास दिपून यांचे आत सरतात बोळे
यांना पाहुन हलकेच तु हस सखे
निकोप वाढीस यांच्या रुततात बोळे

प्रेरना होता एक उस
माझी पहिलीच जिलबी आहे. गोड मानुन घ्या.

माझी पहिलीच जिलबी आहे. गोड मानुन झ्या.
होता एक उस
मला उंडरताना पाहुन
पाठीवर फुटनारा
डांबरट हुडपणावर माझ्या
कचकटून बसनारा
होता एक उस
बापाच्या हातात
उगिचच रेंगळणारा
ओल्या फोकासारखा
चिवटपणा जपणारा
होता एक उस
उद्धट उफरट बोलल्यावर
मला फोडणारा
हेरून उघड्या पोट-या
अलवार सपकावनरा
हवा एक फड उस
गावापासून दुर कोप-यात
तिच्यशी झोंबताना
फटफटीत चांदण्यातही
मला लपवणारा
होता एक उस
फक्त मला अन
मलाच हाननारा
सगळ्या भावंडांतून फक्त
माझ्याच पाठीवर बसणारा

राहिले रे अजून देश किती?
ट्वीटरावर तुझाच मेस किती!

आजची रात्र ब्रिक्स देशांची
आज टोप्या किती नि ड्रेस किती ?

मी कसे शब्द थोपवू त्यांचे?
भाविका! लपवशील फेस किती?

ट्वीट माझे विरंगुळा त्यांचा
ट्रॉल्सना मी करेन फेस किती?

बोलताना कुणीतरी हसले
पेटले भक्त ते विशेष किती!

हे असे गेम? ही अशी भाषा?
मी धरावे अजून वेश किती?

रोज त्यांना करून ब्लॉक, सख्या!
मी करू पोलिसांत केस किती?

-- स्वामी संकेतानंद
९ जुलै, २०१५

( पळतो आता................)

फेसबुकी रंगे
पोस्टच्या संगे
लाईक कमेंट
रेलचेल !!

फोटोंच्या डोळा
लोक होती गोळा
अन मुक्ताफळा
उधळती !!

एकटेच यावे
गुज पोस्टावे
लाईक ठोकावे
इतरांना !!

परी काय सांगू
नशीब हे पंगू
कोणी भिंतीवर
फिरकेना !!

पाहुनीया वाट
लागलीय वाट
अधिक काहीही
बोलवेना !!

शशि म्हणे देवा
ऐसा मित्र ठेवा
आम्हांला सदा
अप्राप्य

- जय जय फेसबुक समर्थ

(मिपावर)

जे झालं ते चांगलंच झालं….(रोज नवीन गोंधळ हो !)

जे चाललय त्यातही आनंदच आहे……. ( डूआयडी म्हणू नका , कट्टे म्हणू नका , लेख रतीब म्हणू नका, धुळवड म्हणू नका …)

जे पुढे होईल तेही चांगलंच होईल (अशी आशा करूया…जय भोलेनाथ ! )

तुमचा असा कोणता आयडी होता, की जो तुम्ही घेणार होतात आणि तो आधीच मिपावर आला म्हणून तुम्ही रडताय ?

तुम्ही मिपावर अशी कोणती लेखमाला लिहिलीत जी कोणीतरी दुसर्याने त्याच्या नावावर इतरत्र खपवली ?

तुमचा असा कोणता आयडी होता जो सं मं कडून उडवण्यात आलाय ?