विनोद

सध्या बायकोला , पत्रिका वाचन आणि त्यांचा अभ्यास करणे हा एक छंद जडलेला आहे. त्यामुळेच, मिळेल त्याची पत्रिका घेवून तिचं ती dissection करत असते. अर्थात माझी पत्रिका हि किती किचकट आहे, आणि माझा स्वभाव देखील, हे ती मला दिवसातून चार वेळेला तरी नक्कीच ऐकविते , आणि त्यात तिचे ग्रह-तारे माझ्या ग्रह-तार्यांची कशी युती ठेवून आहेत, हे देखील सांगायला विसरत नाही!

गावापासुन पुण्यापर्यंतचा प्रवास त्यानं रेल्वेनं केलेला. पुण्याला उतरल्यावर थोडा चेंज म्हणुन, पुढचा प्रवास बसने करायचा त्यानं बेत केला. लग्नाचे वय झाल्यापासून त्याचा असा 'चेंज'चा उत्साह फारच वाढलेला. रेल्वेचं कल्याणपर्यंतच तिकीट सोडून एशियाड गाठली. रेल्वेत अंग पार ताठरुन गेले होते, इथे मस्त मऊ मऊ सिट मिळालं.
शेजारी एक गृहस्थ म.टा. वाचत बसलेले. मुख्य पान ते वाचत होते आणि बाकीची पानं त्यांनी मांडीवर ठेवलेली.
त्यानं, न विचारताच त्यातलं एक पान घेतलं आणि वाचत बसला. गृहस्तांनी चष्म्याच्यावरून एक तिरकस कटाक्ष टाकून त्याला न्याहाळले आणि परत पेपर वाचन्यात मग्न झाले.

मी नाही जाणार शाळेत......... नाही नाही म्हणजे नाही, काय ते आपलं सारखं अभ्यास करायचं, दिवस भर त्या शाळेत कोंडुन घ्यायचं ते? कशासाठी गं आई. तुम्ही जाता का? इथे मस्त मज्जा करता घरात बसुन, टी.वी. काय बघता, गप्पा काय मारता सगळे आणि मला तिथे शाळेत डांबुन ठेवता. एक तर रोजची कटकट ती सक्काळी लवकर उठुन शाळेत जा आणि मग दुपारी येउन ट्युशनला जा मग तिथनं येउन पुन्हा कराटे क्लासेस, अबॅकस क्लास मग घरी येउन अभ्यास. पुर्ण दिवस हेच चालु असतं, मी थकते गं आई. कीती तो अभ्यास करायचा. मला नाही गं आवडत अबॅकस, इथे शाळेत गणितात कशीबशी पास होते मी आणि तुझं आपलं काय मला अबॅकस शिकवायचं वेड देवाला माहीत.

म्हाग्रु: नमस्कार प्रेक्षकहो. सर्वप्रथम आमच्या कॉफी विथ म्हाग्रु च्या गरगरत्या रंगमंचावर आपलं हार्दिक स्वागत आहे. (उजवा कान डाव्या हाताला आणि डावा कान उजव्या हाताला लावत) आजचा भाग तुमच्यासाठीचं काय तर माझ्या स्वतःसाठीसुद्धा फार म्हणजे फार महत्त्वाचा आहे. माझ्या म्हाग्रु बनण्यामधे ज्यांचा मोलाचा वाटा आहे असे माझे महागुरुवर्य श्री. वसंत काटकर आज आपल्या रंगमंचावर येणार आहेत. गुरुवर्यांची ओळख करायची योग्यता मी सोडुन दुसर्‍या कोणातचं नसल्याने आज ही "गोsssSSssड कामगिरी" मी माझ्या अंगावर घेतो आहे.

(५ सेकंद कॅमेर्‍याकडे निर्विकारपणे पाहुन झाल्यावर)

तसं मला झाडावर चढायला लय आवडतं. म्हणजे कसं समजा कालेजात जातांन्ना सोबत्या बोल्ला की, ती पोट्टी बघ तुह्याकडे पायतीय तरं मी लगेच पटकण झाडावर.... मग पायणारचं ना भाऊ मी दिसतोच तसा ह्यँन्डसम, पाय तु तिला दोनच दिवसात पटावतो का नाही ते! आणि तिसरा दिवस उजाडता-उजाडता मी झाडाच्या खाली आणि तो सोबत्या मला खिजावण्याच्या नादांत झाडावर पायतो तव्हा पण लगेच आपलं उत्तर तय्यार आसतं. आरे ती आपल्याला परवडणार आहे का.. तिचा किती खर्च रायतो दिवसाचा ... (मग हळूच खिशात हात घालून चिल्लर आहे का नाही ते पाहत) ते बी करू रे आपून पण ती लयच लफडेखोर आहे असं म्हणत्या.

पाठीत धापकन् बुक्का बसला तेव्हा सुभ्या खड़बडून जागा झाला.
"कारे गाढवा! इ.भु.ना. चा तास म्हणजे काय झोपायचा तास वाटतो काय रे तुला!" गुरुजी मोठ्याने त्याच्या कानाजवळ येऊन खेकसले.
तो, त्याच्या अगोदारचा म्हणजे मराठीच्या वालावलकर बाईंचा तास चालु झाला तेव्हा झोपलेला, इ.भु.ना. च्या कोंडुळे गुरुजींना समोर पाहुन पुरता गोंधळला.
"असा अफजल खान पाहिल्यावानी काय बघतोयस? चल ताजमहल कुणी बांधला सांग लवकर?"
सगळा वर्ग त्याच्यावर डोळा लाउन बसलेला आणि त्याची खाली बाकावर चुरगळलेले मराठीचे पुस्तक सरळ करण्याची धांदल.

श्री. श्री. संत यनावाला महाराज