विडंबन

(चाल- नसतेस घरी तू जेव्हा-)

खातेस घरी तू जेव्हा
जीव घाबराघुबरा होतो
उरण्याचे होती वांधे
पोटात गोळा का येतो ..

डिश फुटून खाली पडावी
का तोल मना बिघडवतो
तोबरा मनी हीन वाटे
अन खंत वाटता रडतो ..

येतात पाहुणे घराशी
धुसफुसून सरती मागे
चिडकीशी गाठच आता
तव फंडा आठवत जातो ..

तव हालचाली बोकण्याच्या
मज डसती हजार वेळा
जीव जाई तरी हादडावे
मी बघ्याच नुसता उरतो ..

तू लांब राहशिल काय
सोडूनच या घरदारा
सगळ्यांचा जीव भकास
माझ्यासह उपास घडतो ..

आमची पेरणा
अर्थात शब्दानुज यांची क्षमा मागुन....

रोज पुन्हापुन्हा तो ढुसक्या सोडतो
समोरचा नाईलाजाने नाकावर हात दाबतो

हजारो वर्षांपासुन तो त्या सोडतो
आणि दिवसभर पोट दाबून कळा सोसतो

खरेतर प्रत्येकाच्या शरीरातून ती बाहेर पडत असते
पण काहिंचे अस्तित्व नुसत्या वासावरुन ओळखता येते

पवनाच्या रुपातुन तो बाहेर पडतो
पोटाबरचे प्रेशर थोडेसे हलके करुन जातो

प्रत्येक श्वासातुन तो नाकात घुसू पहातो
श्वासाशिवाय थोड्या वेळानंतर जीव घुसमटतो

आमची प्रेरणा
http://www.misalpav.com/node/31151
(मूळ कवीची मनापासून क्षमा मागून हे विडंबन शोलेकालीन व्यथा वेदनांना वाचा फोडण्यासाठी प्रसृत झाले. कळावे आपला नकवी - खट (नक्वी नव्हे) )

अरे द्यायचेच असेल तर दे
गब्बरलाही पकडीत घेवु पाहणारे ते हात
हं ! ते तुला कधीच जमलेय

तोडलेल्या हातांवरती, कशास शाली अन बंदुकी
रामलाल काकांना या कसली आहे निवांत डुलकी

अरे गायचेच असेल तर गा
ते स्वर मेहबुबी हेलनेचे...
हं ! ते तुला कधी रे जमलेय

मध्यंतरी हेल्मेटची सक्ती करण्यात आली होती त्यावेळी लिहिलेली ही कविता

'हेल्मेट 'वर कवीवर्य मंगेश पाडगांवकर यांनी जर कविता लिहिली असती तर कदाचित ती अशीच लिहिली असती .

विडंबनाचा एक प्रयत्न

'हेल्मेट' पाडगांवकरांच्या शैलीत

हेल्मेट म्हणजे हेल्मेट म्हणजे हेल्मेट असतं

तुमचं आणि आमचं अगदी सेम असतं

मराठीतून त्याला कवच म्हणता येतं

हिंदीतून त्याला शिरस्त्राण म्हणता येतं

हेल्मेट हेच त्याचं दुसरं नेम असतं

हेल्मेट म्हणजे हेल्मेट म्हणजे हेल्मेट असतं

तुमचं आणि आमचं अगदी सेम असतं

हेल्मेटच्या सक्तीचा सरकारी कायदा आहे

पेर्णा - https://www.youtube.com/watch?v=mz4bTkh9elg
इशेश ईणंती - गुर्जी (http://www.misalpav.com/comment/685412#comment-685412)

आमच्या गुर्जींनी (इथे कानाच्या पाळीला हात लावण्यात आलेला आहे) तांबिय संस्थानाच्या मठाधिपतीची वस्त्रे तूर्तास बाजूस ठेउन इतर कार्ये हाती घेतल्यानंतर प्रथमच जाहीर ईणंती केल्याने हे ईडंबन लिल्हे आहे

अवधूत गुप्ते यांची माफी मागून…

----------------------------------------------------------

'विठू माझा लेकुरवाळा' या गीताच्या चालीत खालील गीत सावकाश गुणगुणावे.
_____________________________________________________

पप्पू माझा लेकुरवाळा
संगे खांग्रेसींचा मेळा

दिग्गीराजा खांद्यावरी
खुर्शिदाचा हात धरी
पुढे चाले राज बब्बर
मागे नगमा ही सुंदर

कपिल आहे मांडीवरी
अंबिका, गिरीजा बरोबरी
अहमद आहे कडेवरी
शीला करांगुली धरी

रे़णुका म्हणे राहुला
करी खांग्रेसीं‍चा सोहळा

किती सांगू मी सांगू कुणाला
आज आनंदी आनंद झाला
मोर्चा काढू चला, अधिवेशन घेऊ चला
आला आला ग पप्पू आला

द्वादशीच्या राती ग, यमुनेच्या काठी ग, राहुलबाबा अवतरले
गोड हसू गालांत, नाचू गाऊ तालात, झेन्डे थरथरले
पप्पू दिसतो उठून, खान्ग्रेसी आले नटून
शपथविधीचा शृंगार केला

मूर्ति अशी साजिरी ग, गालावरी खळी ग, भुलले पप्पूला
कुणी म्हणा राहुल, कुणी म्हणा युवराज, पप्पूला नावे किती
लपूनछपून, परदेशी जावून
सांजसकाळी अभ्यास केला

(किंचित्कवी समजून चू.भू.द्या.घ्या.)

मालवणातिल सागरलहरी
मला खिजविती अष्टौप्रहरी
बाण लागता नको तिथे हा
पर झाली 'कनका'ची नगरी

'कुक्कुट गेले साथ सोडुनी
'विकास' दिसता दुज्या अंगणी
चोचीमधला दाणा जपती
नख्या आपुल्या तीक्ष्ण परजुनी

'वाघ' लागला मागावरती
'वांदरे'हि किलकारा करती
वनवासातुन सुटका या हो
कधी व्हायची? घटिका सरती..

'सोनिया'सम ते दिन ना उरले
'घड्याळा'तलेही क्षण सरले
ठेवावे हे मस्तक ऐसी
दिसतिल का चरणांची 'कमले'?