कविता माझी

पाहीलं मी तुला माझ्यावर प्रेम करताना
ते नाते अनामिक तु अनावर जपताना  ।।

पाहीलं मी तुला
तु एकांतात असताना, माझ्यासाठी झुरताना,
तुझ्या मनाच्या गाभाऱ्यात तुला माझं चित्र पाहताना
ओढ्याकिनारी फुलपाखरांशी गप्पा मारताना
माझे प्रतिबिंब समजून तूला स्वतःशीच बोलताना
पाहीलं मी तुला माझ्यावर प्रेम करताना  ।।

पाऊलवाटा भरून टाकणारा पाऊस
घामाला पुरून टाकणारा पाऊस
अंगणात थूई थूई नाचणारा पाऊस
पत्र्याचे पन्हाळे भरून वाहणारा पाऊस
मातीला गंध देणारा पाऊस
सडकेला नवं करणारा पाऊस
खडकाला ओलं करणारा पाऊस
बेडकाला बोलतं करणारा पाऊस
डबक्यांना,खड्ड्यांना भरणारा पाऊस
जनावरांच्या अंगावरून ओघळणारा पाऊस
गुराख्याला चिंब भिजवणारा पाऊस
खुरपं जागीच टाकाय लावणारा पाऊस
उबेला बसायला लावणारा पाऊस
झाडांना न्हाऊ घालणारा पाऊस
ताली कट्ट्यांनी तुंबणारा पाऊस
वावरात नागवं नाचणारा पाऊस

एक सांगू? ऐकशील?
ते कंगव्यातून सुटणारे केस
राहूदे तसेच, भुरभुरूदे
तेवढाच त्यांना विरंगुळा
...अन् मलाही!

वाराही कधी लाडात येतो
पदराशी सलगी करतो
तू तशीच राहा, मला सावरू दे
खेळू दे त्या दोघांना
...अन् मलाही!

मोकळी छान हसताना
इकडे तिकडे पाहताना
वेडी डूलं झुलत राहतात
झुलू दे त्यांना मजेत
...अन् मलाही!

गालावरच्या खळ्यांना
लाल ओठ नि चंद्रबिंदीला
न्याहाळत बसतो आरसा
पाहू दे ग निवांत त्याला
...अन् मलाही!

- संदीप चांदणे

[ती]

नवल वाटतय मला ,
इतक्या वर्षानी तूझी हाक आली ,
कदाचीत ,तुला वाटल असेल की ,
'काळाने ' माझी जखम भरली ….

जखम माझी अजूनही ओली ,
पण स्वप्नांनी आपल्या पांघरलेली
आठवते ? जुन्या स्वच्छंदी तारुण्यात,
सर्रकन पायाखालून जमीन सरकलेली .....

अंतर आपल्यात लाखो मैलांच …। मग कसं शक्य मीलन दोघांच ?

[मी ]

हजारदा आवाज दिला तूला ,
पण , साद नाही मिळाली मला
तुटतो मी, तुझ्या जीवासाठी
पण ,तू कुठे तुट्तेस माझ्यासाठी ?

नको जीव लाऊ,
नको वाट पाहू,
अता श्वास घेणे
नको वाटते..

कधी आस होती
तुझ्या कौतुकाची,
अता शब्दलेणे
नको वाटते..

कशी चूक झाली,
कुणी चूक केली,
पुन्हा जाब देणे
नको वाटते..

इच्छा निमाल्या.
मनी शांतताहे.
तिला छेद देणे
नको वाटते.

मला साद घाली
खुला पैलतीर,
इथे बंदी होणे
नको वाटते..

तिच्या मनात याच्याविषयी रागंच होता
तरी ह्यो पठ्ठया तिच्या मागंच होता

सेंडलकडं नजर टाकत तिने सहज पाहिले
तेवढयावरंच महाशयांनी तिला र्हदय वाहिले

महाशय गेले विचारात घरी
जाऊन पडले पत्रांच्या अरी

खिशात पैसे नसताना एसटीडी कॉल केला
फोनवर तिच्याऎवजी तिचा बापंच आला

हिंमत धरून घरी गेला पैलवान बापाने काळानिळा केला

जीभ चावत म्हणाला चूकला बेत
वाटेत दिसले तिरडीवर प्रेत

प्रेतावर पूष्प टाकून याने मोठ्याने गळा काढला
प्रेत म्हणाले गप्प मूर्खा मी तर या नादात जीव सोडला

तू माझ्या mobileवर call करायचीस ,
मध्य -रात्री माझं प्रेम मागायचीस
तू माझ्या mobileवर call करायचीस ,
मध्य -रात्री माझं प्रेम मागायचीस

माझा mobile जेव्हा vibrate ह्यायचा ,
अर्थ त्याचा फक्त एकच असायचा
तुझा देह माझं प्रेम मागायचं
आवाजही मझा देहाला तुझ्या शांत करायचा

जेव्हापासून शहर तुझ मी सोडलं ,
तू बरंच नावलौकीक मिळवलं
सर्वांना माहितेय , तू मला रिकामं सोडलं
प्रिये ,जिंदगीला माझ्या तू वाळवांट केलं

मी नशिले फुलपाखरु,
जे वार्यावर भिरभिरते...
मी शितल जल मृगजळीचे वाळुत ही खळखळते...
ढगाळलेल्या आभाळागत आसमात गडगडते...
कळ्या कळ्यातुन फुलांबरोबर अशीच मी बडबडते...

मी अबोली पाऊलवाट रानावनांतुन भिरभिरते.
मी नवेली एक पहाट फुलाफुलांतुन उलघडते..
कधी धुंद धुंद या पावसात मी चिंबचिंब भिजुनी जाते...
कधी मंद मंद ही चांदरात मी स्वप्नगंध देऊन जाते...
तार्यांसवे लखलखते मी
मोत्यांसवे चमचमते मी
कधी अडखळते मी, धडपडते मी
तरी पुन्हा पुन्हा सावरते मी

बायको गेली माहेरी,आलो मी मिपावरी
परी कर्तव्याची दोरी, आता गळ्यात आहे.

कळले आहे तिला, नवरा मिपा खुळा
मारून एक खिळा, ती गेली आहे

दिसाल जर ऑन-ला-ईनं, लगेच फोन-मारीनं! (दुत्त दुत्त! )
आणि करिन तुमच्याशी, व्हॉट्स अप बोल-बंदी.

दिवसातून काही काळ,थोडी सकाळ/संध्याकाळ
एव्हढाच ऑथोराईज वेळ, तिकडून मिळाला आहे

प्रेरना माननीय प्रेषक, कंजूस, यांची नैसर्गीकपणे मोकळी-चाकळी माफी मागून :) मिपाकरांच्या सेवेत सादर ...