भूक भागत नाही
आनंदाच्या क्षणांना , लागते संकटांची नजर
दु:खाच्या अंधारात , हासु नसतेच हजर
दु:ख करते कहर , येतो अश्रुंचा पुर
अगदी समोरुन दिसते , सुख जाताना दुर
दाटते दु:खाचे धुके , पुढे रस्ता दिसत नाही
नेमके अशाच वेळी , काय करु सुचत नाही
सुख गेलय पळुन , त्याला शोधू तरी कसे
माझं नशिब किती वेड , खुळ माझ्यावरच हसे
माझी अशी स्थिती बघता , देव येतो मग धावून
माझ्याकडचं थोड दु:ख , संगे निघतो घेउन
एक त्यालाच ती चिंता , माझी दशा पहावत नाही
संकटात पडल्यावर मी , माझ्यावर हासत नाही
देतो पाठीवर थाप , पुढे लढण्यासाठी
