कविता माझी

तिच्या मिठीचा गर्भरेशमी पोत छळे ।
नकळत कंठी मौनाचा अन् सूर जुळे ।।
तिचे मौनही पल्याड देशी दरवळते ।
अल्याड देशी एकांताचे निळे तळे ।।
दिशा भिन्न जरि, उरी असोशी पाझरते ।
ओझरती दिसतात डोळियांतील जळे ।।
कुणा न कळते मौनाचे तारुण्य असे ।
क्वचित् कधितरी गाण्याचा त्या सूर गळे ।।
तिच्या नि माझ्या मौनाला व्यापेल असा ।
तानपुरा होऊन सारखा चंद्र जळे ।।
चिरंजीव ती मिठी, चिरंतन भेट तिची
अंशात्मक ती अंशात्मक मज, पूर्ण मिळे ।।

-चैतन्य

मी अधीर
मी बधीर
मी रुधिर
सबंध विश्वाचे

मी स्तन्य
मी चैतन्य
चिवचिवाट अनन्य
घरट्यातल्या चिमण्यांचा

मी नागीन
मी जोगीण
मी वाघीण
जगातल्या क्रांतीयूद्धाची

मी स्वच्छंद
मी अनिर्बंध
मी मुक्तगंध
अपत्य निसर्गाचे

मी मोहिनी
मी रोहिणी
वंश वाहिनी
प्रचंड जगपसर्‍याची

मी सौंदर्य
मी माधूर्य
मी चातूर्य
घराचे घरपण

गजेंद्र भोसले
आत्मशोध (काव्यसंग्रह)

तू फूल कुणाचे देखणे?
नको उन्हात हासत राहू!
तू श्वास फुलांचा हलका
जा निघून त्यांच्या देशा!

रुजताना होईल अंत
नसेल कोणास खंत
तू जीव कुणा मायेचा?
जा निघून हलक्या पायाने....

तू फूल कुणाचे देखणे?
नको उन्हात हासत राहू.....

-शिवकन्या

शब्द , नीट वापरले तर सुख
नाहीतर दुःखाचे मूळ
नीट वापरले तर शहाणपण
नाहीतर नुसतेच खुळ

शब्द , नीट वापरले तर आनंद
अन् चेहऱ्यावर येणारे हसू
नाहीतर सारी दारं बंद
अन् नुसतेच वाहणारे आसू

शब्द , नीट वापरले तर
दोन मनातील दुवा
नाहीतर तोंडातून वाहणारी
नुसतीच कोरडी हवा

शब्द , एक असे औषध
जे जोडतं मन
नाहीतर तेच तोडण्याचं
एकमेव साधन

- अभिषेक पांचाळ

"दाखिव सखया मजला तू
काय ठेविलास लपवुनी?
आणिलास गेंद गुलाबाचे
बागेतुनी कुठल्या (चोरुनी?)
गजरा किंवा आणिलास
तू (दहा रुपये खर्चूनी?)
आणिलास नभिचे तारे वा
तव हस्ताने याच तोडूनी?"

"काय करायचे त्या
गुलाबांचे सजावटी?
काय करावे की
गजरा अन तो माळुनी?
काय करतेस ते
नभीचे तारेच आणि?
प्रिये तुजसाठीच
'झेंडूची फुले' आणिली
वाचू आस्वादू
चल तो काव्य रस चाखू
न विसरु ते खाण्या
आतिल खोबरे परंतु!"

आनंदाच्या क्षणांना , लागते संकटांची नजर
दु:खाच्या अंधारात , हासु नसतेच हजर
दु:ख करते कहर , येतो अश्रुंचा पुर
अगदी समोरुन दिसते , सुख जाताना दुर
दाटते दु:खाचे धुके , पुढे रस्ता दिसत नाही
नेमके अशाच वेळी , काय करु सुचत नाही
सुख गेलय पळुन , त्याला शोधू तरी कसे
माझं नशिब किती वेड , खुळ माझ्यावरच हसे
माझी अशी स्थिती बघता , देव येतो मग धावून
माझ्याकडचं थोड दु:ख , संगे निघतो घेउन
एक त्यालाच ती चिंता , माझी दशा पहावत नाही
संकटात पडल्यावर मी , माझ्यावर हासत नाही
देतो पाठीवर थाप , पुढे लढण्यासाठी

वास्तवाला स्विकारुन , स्वप्नांना खोटं म्हणावं लागतं
दुःख ठेऊन मनात , जगासमोर हसावं लागतं
कधी कधी ,
स्वतःला विसरून , मनाविरुद्ध वागावं लागतं

अपेक्षांचं ओझं , डोक्यावरतीच असतं
वाईट काळातच , खरं जग दिसतं
तरी दुर्लक्ष करून , सारं विसरावं लागतं
कधी कधी ,
ओळख असून सुद्धा , अनोळखी बनावं लागतं

पंख असूनसुद्धा , जमिनीवरच घरटे
मोकळे ते आकाश , पाहण्यासाठीच उरते
कुवत असलीतरी , पिंजऱ्यातच राहावं लागतं
कधी कधी ,
परिस्थितीपुढेसुद्धा , नतमस्तक व्हावं लागतं

बाबाच्या पोटावर
झोपतय एक वेडं पिल्लू
तोंडामध्ये अंगठा धरून
हसतंय हळू खुदूखुदू!

इवल्याशा बोटांच्या
इवल्या इवल्या मुठीने
ढुशी देत सारख्या सारख्या
करतयं बाबाला गुदूगुदू!

बा - बा - का - का
मध्येच हसू खळखळून
बोबड्या बोलांच गाणं एक
फिरतंय घरभर दुडूदुडू!

- संदीप चांदणे

म्हणतात ना ,
अंत भला तो सब भला ,
हेच खरे .
सुरुवातीलाच एखाद्या गोष्टीला
वाईट न म्हणनेच बरे

वाईट शेवट असेल , तर तो शेवट नाही
सुरुवात असेल नवी , एक वाईट अंत नाही

शेवट हा नेहमी गोड असतो , वाईट नसते काही
सुरुवातीलाच शेवट पाहण्याची , आपण करत असतो घाई

हरलास तू , असं कुणी बोलत असेल
अपयशाच्या तराजुत , तुला तोलत असेल
त्याला जिंकलास तू , असं प्रेमाने सांगावं
अभिनंदन करुन , थोडंसं समजावावं

म्हणावं ,
जिंकला आहेस तू , मी हरलो नाही
शर्यत संपली नाही , कारण मी अजुन जिंकलो नाही

आला आला वसंत ऋतु आला
नाचुया खेळूया झूला झुलूया
आम्ही सारे आहो मनमौजी
मजेत आपण सारे फिरुया ।।१।।

कशास बाळगू तमा जगाची
कशास काळजी आज उद्याची
दिवस हा आजचा मजेचा
रात्र ही धुंद नशेची ।।२।।

तरुण आम्ही नव्या युगाचे
भोक्ते सा-या सुखांचे
नका पाडू बंधनात आम्हा
आम्ही चाहते स्वातंत्र्याचे ।।३।।

कमी पडेल धरती ही
थिटे पडेल आकाश ही
मनात आणता आम्ही
रूप पालटू या जगाचे ।।४।।