माकडांच्या पुढे नाचली माणसे!
पाहता पाहता काय झाले असे?
माकडांच्या पुढे नाचली माणसे!
या हवेला कुणाची हवा लागली?
चित्त कामामध्ये ना तिचे फारसे
त्यांसही वाढ भत्ता दिला पाहिजे
मेघही वागती की पगारी जसे
नित्य येणे तिचे वादळासारखे
मग लपावे हृदय हे कुठे नी कसे?
व्यक्त जर व्हायचे, सोड चिंता भिती
तू अभय बोल तू, तू हवे तू तसे
गंगाधर मुटे 'अभय'
==०==०==०= =०==०==०==
(पुरुषोत्तम बोरकर, तुम्ही 'परकारातील मल्ल' या तुमच्या आगामी पुस्तकात काय लिहिले असते, त्याची मी कल्पनाही करू शकत नाही. पण तुम्ही गेलात आणि विचारवंतांचे एक छद्मरूप डोळ्यांसमोर तरळून गेले. श्रद्धांजली.)
बनपाव की करवंट्या.......?
त्यांचा ‘भूमिका’ या शब्दावर जीव. अतोनात. मग ती घ्यायची असो, करायची असो वा वठवायची असो.
झरझर झरझर झरणाऱ्या कातरवेळी
मुलीला घेऊन मुलाने खेळायला जाऊ नये...
तिचे धावते पाय थबकतात,
घरातच विलांटी घेऊन
मैदानाकाठचे गवत
डोळ्यांनी खुडत राहतात...
.....
‘थांब थांब पळू नकोस
माजलेले गवत,
त्यात सापविंचू,
मी आलो आलो
नको नको पळू नकोस ....’
ऐकू येते इतके स्पष्ट
भुडूक अंधारावर
खेळगड्याचे नाव
कोरत राहते ती
दोन डोळ्यांवर वाकून
....
नमस्ते
मराठी आंतरजाल सुरु झाले अंदाजे २० वर्ष आधी
गेल्या १० वर्षात कायम कुठे ना कुठे बघतील कि मराठी मध्ये कॉपी पेस्ट होते आहे ,लेखक ओरडताय
ह्या निम्मिताने काही प्रश्न
१ आत्तापर्यंत कधी काही कार्यवाही झाली व चोरी थांबलीय ?
२ कॉपी पेस्ट बंद व्हावे म्हणून काय काय उपाय केले
तसेच २ खास घटना नमूद कराव्या वाटत आहे
नमस्कार,
आज काय वाचताय ? हा प्रश्न जरी इतरांना उद्देशून असला तरी तो तितकाच स्वतःला देखील आहे.
तर मग ! आज काय वाचलं ?
पुस्तकाचे नाव : द लास्ट माईल
मुळ लेखक : डेव्हिड बॅल्डासी
मराठी अनुवाद : सायली गोडसे
प्रकाशक : श्रीराम बुक एजन्सी पुणे
किंमत : मी वाचत असलेल्या प्रथम आवृत्तीची किंमत रु. ४५०.०० फक्त
----------------
#टिचभर_गोष्ट
देवाघरचे देणे आणि ग्रहणवेळा
सुनीताबाई - लेखिका मंगला गोडबोले (अरुणा ढेरे याच्या स्वतंत्र लेखासह )
पावसा पावसा पडू नकोस
------------------------------------------------------
ढगांमध्ये दडू नकोस
पावसा पावसा पडू नकोस
आम्हाला आहे खेळायचं
खेळताना तू येऊ नकोस
क्रिकेटचा खेळ आलाय रंगात
त्याच्यामधे खो घालू नकोस
ढगांमध्ये दडू नकोस
पावसा पावसा पडू नकोस
तुझ्या नकळत तुझे शहर फिरून आलेय –
डोळे न उघडता तुला पाहून आलेय
रस्ते ओलांडताना तुझा हात धरला आहे –
तुझा हात घामेजला आहे
मंदिरातले कासव ओलांडले आहे –
तुझ्या हातावर तीर्थ ठेवले आहे
दर्ग्यातल्या जाळीतून डोकावले आहे –
लोबानचा गंध दरवळत आहे
मिठाईच्या दुकानात इमरती घेतली आहे –
हात चिकट, तोंड गोड झाले आहे
भर बाजारात चिक्कीच्या बांगड्या घेतल्या आहेत –
तुझे डोळे चमकत आहेत
रसवंतीत पांढऱ्या मिशीचा रस प्याले आहे –
तुझा रुमाल पुढे, हसू मागे आहे
लेखक - - अभिषेक धनगर
आपले जीवन किती का क्षुद्र असेना? त्याला सामोरे जा आणि ते जगा. त्याच्यापासून तोंड वळवून दूर जाऊ नका; आणि त्याला नांवेही ठेवीत बसू नका. जीवन कसेही असले तरी तें काही तुमच्या आमच्या इतके खचित वाईट असत नाही.[१]
