सैतानाच्या भात्यामधले
चार बाण धारदार
उपहास, चरित्र-हनन
हत्या व जयजयकार
होता त्यांचा वार संहार
न ज्ञानामाउली वाचणार
ना महात्मा वा घटनाकार
प्रथम उपहासे यथाशक्ती दुर्लक्षीणार
लोकामुखी गाथा इंद्रायणी बुडविणार
नंतर इतिहासे चारित्र्य डागाळनार
बाई वा बाटलीशी नाळ जोडवणार
तरीही न खचला महामानव जर
हत्या त्याची निश्चित ही होणार
जर कीर्तीरूपी तो उरला
तर समाधी स्थळी माथा टेकवून
मुखे जयजयकार करणार
पेर्णास्त्रोतः सुखी वैवाहिक जीवनाचा गुरुमंत्र
श्री. सौंदर्य ह्यांची माफी मागुन.
(काही तासांपुर्वी 'सुखी वैवाहिक जीवनाचा गुरुमंत्र ' हा लेख वाचला होता. त्या धाग्याचं स्वैर विडंबन म्हणुन आणि बायकोला मार्क्स कसे मिळवावेत ह्याचं मार्गदर्शन म्हणुन हा विडंबनप्रसवप्रपंच)
तुम्ही आयुष्यात खुष राहु इच्छिता? हा घ्या एक विडंबन मंत्र.
आपापल्या नवर्‍यांना खुश कसे ठेवाल? अगदी सोप्पं आहे. नवर्‍याला खुश ठेवणं हे बटाट्याची सुकी भाजी करण्यापेक्षा सोप्पं आहे. कसं?????? सांगतो.
चार्ल्स डार्विनचा उत्क्रांतीचा सिद्धांत असं सांगतो की,
"कालानुरूप प्रत्येक प्रजातीचा जीव स्वत: मध्ये बदल घडवून आणतो जेणेकरून तो जीव इतर जीवांशी स्पर्धा करूनही टिकून राहू शकतो आणि पुनरुत्पादन करू शकतो"
ड्रिल म्हणजे कवायत
हे शारीरिक शिक्षण( physical Training) नव्हे.
यातील मुळ फरक काय ? तर एक शारीरिक प्रशिक्षण आहे आणि दुसरे मानसिक प्रशिक्षण.
आमच्या एका मित्राच्या भाषेत डोक्याला भोक पडून काही गोष्टी डोक्यात घुसवल्या जातात आणि मग सिमेंटने सील केल्या जातात.
एका महान कवितेवर तितकेच टुकार विडंबन... मंडळी गोड माणुन घ्या.
कर्तव्याच्या नावाखाली छळ मांडलाय स्रीचा.
जन्मापासुन ते मृत्युपर्यंत कर्तव्याच्या दोरीने बांधलंय तिला.
या दोरीतुन कधी सोडवण्याचा प्रयत्न केलाय कुणी?
नाही!
कारण प्रत्येक मनुष्याला फक्त आणि फक्त घेणंच माहीत आहे.
एक स्री जेव्हा लहान कळी असते,तेव्हा
आईच्या पोटातच तिला कुचलुन टाकले जाते.
कशी तरी करत जन्म घेतलाच तिने ,तर
कर्तव्याच्या बोझाखाली कोमेजुन टाकले जाते.
आणि मोठेपणी हुंड्यापायी आईवडिलांना नकोशी झालेली मुलगी एखाद्या श्रीमंत वयस्काला विकुन टाकली जाते.
आता काळ बदललांय जरी म्हणत असले तरी
जमाना तोच आहे फक्त पद्धत बदललीय.
कोळथर ला आल्यावर पहिला दिवस छान पार पडला . दुसर्या दिवशी मुंजीसाठी करंज्या करायच्या होत्या . सकाळी सगळ जेवण वगैरे तयार करून आम्ही करंज्यांची जय्यत तयार केली . गावातील बायका मदतीला येणार होत्या . ताई च घर मस्त जुन्या पद्धतीच आहे. तिच्याकडे तशीच जुनी खूप भांडी वगैरे आहेत . वेगवेगळ्या प्रकारची भांडी मी तिथे बघितली . "पायली" च भांड आमच्याही घरी आहे पण "निठवी " हे एक मापाच भांड मी तिच्याचकडे पहिल्यांदा बघितलं . त्यांच्या घरी एकूण ८/९ पोळपाट आणि त्याहून जास्त लाटणी होती . वेगवेगळ्या प्रकारचे आणि मापाचे हे पोळपाट होते .
बारावी निकाल लागला . .खरं म्हणजे परत एकदा निकाल लागला . . मार्च ला ३ विषय . .
घरातील कार्य म्हटलं कि कामांचा डोंगर उभा राहतो . बहिणींच्या घरी सुद्धा अशीच खूप कामे होती . त्यातही मुंज घरीच करायची होती . कुठे कार्यालय वगैरे घेवून नाही . म्हणजे अगदी आचारी घरी येउन जेवण बनवणार आणि निमंत्रितांच्या पंगती उठणार . म्हणजे तर अतिशय जय्यत तयारी आवश्यक होती . त्यामुळे आम्ही गेलो ते त्या तयारीला हातभार लावायला म्हणूनच .
आमच्या विवाहाची कहाणी १ - http://www.misalpav.com/node/30588
आमच्या विवाहाची कहाणी - २- http://www.misalpav.com/node/30631
आमच्या विवाहाची कहाणी - ३- http://www.misalpav.com/node/30795
गुरुवारी हा निर्णय आला होता कि मुलीला पण मुलगा पसंत आहे. म्हणजे आता लग्न ठरले होतेच. रविवारी काय होते याची मला फारशी चिंता नव्हती.
