काहीच्या काही कविता

मी मि.पा. वर नवीन आहे. हा माझा कवितेचा पहिलाच प्रयत्न …
चू. भू. दे. घे.
प्रतिसाद आणि गुण-दोष विवेचन अपेक्षित

वर्तुळ

वर्तुळावर्तुळाच्या जगण्यात झिंग नाही
आयुष्य व्यापून टाकेल इतका
कुठल्याच वर्तुळाचा परीघ नाही ….

अपुरेपणाच्या विस्तृत्वाला
कोणतीच रेषा छेदत नसते
कितीही 'सुटावं' म्हटलं
प्रत्येक वर्तुळाला त्रिज्या असते ….

वर्तुळाच्या गोलाईचा
कोणताच एक आकार नाही
मोजमाप काढण्याचं 'अचूक' असं
कोणतच एक सूत्र नाही ….

आईनस्टाईनने माझा स्टोव्ह पळवला
तेव्हां
चर्चिल घासलेटच्या साठ्यावर
फणा काढून उभा होता
मी मार्क्सला म्हटलं
पेटवायचं कसं ?
त्यावर तो शून्यात नजर लावून म्हणाला
सगळंच विझलंय
अगदी माओचीही राख झाली
आता इंद्रायणीतून
भिजलेली गारगोटी काढून त्यावर
अभंगांची शेकोटी पेटवण्याचा प्रयत्न करतोय
मात्र उजवीकडून येणारा
मुसळधार भगवा पाऊस म्हणाला
रांडेच्या, बघतोच तुला
एव्हढ्य़ाचसाठी रोखून धरलेलं कधीचं
एका चकमकीसाठी प्राण डोळ्यात आले असताना
पुरूष कानात कुजबुजला
माणसं पेटवतोस का ?

(मिपावर)

जे झालं ते चांगलंच झालं….(रोज नवीन गोंधळ हो !)

जे चाललय त्यातही आनंदच आहे……. ( डूआयडी म्हणू नका , कट्टे म्हणू नका , लेख रतीब म्हणू नका, धुळवड म्हणू नका …)

जे पुढे होईल तेही चांगलंच होईल (अशी आशा करूया…जय भोलेनाथ ! )

तुमचा असा कोणता आयडी होता, की जो तुम्ही घेणार होतात आणि तो आधीच मिपावर आला म्हणून तुम्ही रडताय ?

तुम्ही मिपावर अशी कोणती लेखमाला लिहिलीत जी कोणीतरी दुसर्याने त्याच्या नावावर इतरत्र खपवली ?

तुमचा असा कोणता आयडी होता जो सं मं कडून उडवण्यात आलाय ?

सर्वांना नमस्कार!
मी एवढ्यातच मिपा वर अलोय. काही दिवसांपासून वाचतोय. भन्नाट आहे मिपा!
एक कविता (भीत भीत) प्रकाशित करतो आहे. माझी भाषा, व्याकरण, साहित्याची जाण हे सगळं जेमतेमच आहे. तेव्हा चुका होतील त्यांच्यासाठी आधीच माफी मागतो.

पिंपळ

पिवळ्या उन्हात
मनाचा पिंपळ
सळसळत राहतो

पिवळ्या उन्हासोबत
येतात काही पाखरं
नाव-गाव नसलेली
आणि फांदी फांदीत खेळतात
गातात
एखादं घरट बांधतात

उन्हं पानापानात भिनून जातात
स्वप्न बनून आनंद बनून हुरहूर बनून

खोल दरीतले वाहते पाणी
उंच डोंगरावर पक्षी प्राणी

कानावर घोंघावणारे वादळ
नितळ दिसणारा सागरतळ

फांदीवर हळूच फूल डुलणारे
वाऱ्यावरून पान तरंगणारे

नभात चांदणी चमचमणारी
सागरात बोट हेलकावणारी

झाडावरून खार तुरुतरुणारी
रोपट्यावर कळी मोहावणारी

सशाचा डोळा लुकलुकणारा
वाळूतला शिंपला चमकणारा

कोपऱ्यातले कोळ्याचे जाळे
एका झुरळाचे सहस्र डोळे

शब्दात रंगवणे हेच सगळे
"कविता" म्हणजे काय वेगळे ..!
.

उन्हाळ्यात सर्वांच्या अंगांची लाही लाही होऊ लागते, त्यात विरहाने व्याकूळ विरहणीची दशा काय झाली, कल्पनाच करणे अशक्य. १०० डिग्री सेंटीग्रेड तापलेल्या या विरहणीच्या शरीराचा काय बरा उपयोग होऊ शकतो, अशी खट्याळ कल्पना मनात आली.

विरहणीच्या डोक्स्यावारी
मी पाण्याची धार धरली
वाफेचा उसळत्या डोंबावरी
चालविला जनरेटर भारी
अशी म्या वीज वाचविली.

ज्ञानियाचा पाठीवर
भाजली होती पोळी
विरहणीच्या पाठीवर
मी *पिज्जा बेक केला.
अशी म्या वीज वाचवली.

(* युग बदलले आता पोळीच्या जागी पिज्जा)

खर्‍या आयडीने बोलता येईना

मनातले गरळ ओकता येईना...

डुआयडीने आता सगळे....

"स्कोअर सेटल" करू.....!!

उपद्र्व हा अनंत काळचा...

मिपाबरोबर कायम रहायचा...

घरात चारच माणसे आणि...

दारात चारशे चपला सारू.....

नव्या आयडीच्या बाटलीत भरली

शिळ्या विचारांची जुनीच दारु....

त्यांना वाटतं आतातरी भपकारा येणार नाही...

मिपाकरांच्या नाकाचं किती कौतुक करू !!

आडून आडून सगळे करिती हल्ला...

भुरट्यांचा ठाऊक असे मोहल्ला....

एकटा दुकटा कोणी लागता हाती....

चला त्याला आडवे करू !!

येता जाता शरसंधान.....

जशी मिकाची सई मिकाची लाडकी आहे तशी आमची सई सुध्दा आम्हाला बेहद्द आवडते.

मिकाची कविता वाचल्यावर आम्हाला आमच्या सईची आठवण आली अणि मग तिच्या बद्दल चार ओळी खरडल्याशिवाय रहावले नाही.

पोट गहीवरुन आले
वात गेला निसटून
दोष कुणाचा लपवण्यास
गवाक्ष खुले हे झाले

गुन्हा केला कोणी
आरोपी कुणा ठरवावे
बालंट ते नाकारण्यास
सगळेच भोळे झाले

चर्चा केली त्यांनी
संशयित शोधण्याचे ठरले
ढोंग सारे रचण्यात
मग लोकही कडवे झाले

चौकश्याचें सत्र होते
आरोपी सर्वत्र होते
कोठुनी गंध तो आला
रोख मात्र इतरत्र होते

हायसे झाले 'निरागसाला'
नाव कल्लोळी वाचले
संशयात हरले सगळे
पण त्याचेही सोहळे झाले

माझ्यासाठी ठेवलेल्या पिंडाकडे पहात, मी हटवाद्या सारखा बसलो होतो,
जाताजाता तिला अडकवल्या शिवाय, मी पिंडाला मुळी शिवणारच नव्हतो,

तिच्या एका निर्दय नकारा मूळे, मी हे जग सोडले, हे सर्वांना ठाउक होते,
तेव्हा मी अगतिक होतो, आता तिलाही तसेच झालेले मला पहायचे होते,

बर्‍याच शपथा घेतल्या आणि घालल्या गेल्या, मी कशालाही बधलो नाही,
आजूबाजूचे कावळेही प्रचंड दबाव टाकत होते, पण मी जागचा हललो नाही,

मला खात्री वाटत होती, अजुन थोडेसे ताणले, की ती नक्की येईल,
या जन्मी जरी नाही जमले, तरी पुढच्या जन्मीचे वचन नक्की देईल,