गझल

फसवले काळासही मधुमास होते भोगले
जीवनाशी झुंजलो मरणास होते भोगले

राम होता सोबती, जगण्यात नाही राहिला
जानकीने का इथे वनवास होते भोगले ?

दु:ख येथे लाजले, कोमेजलेली वेदना
सोसलेले विरह, अन सहवास होते भोगले

पोर झालो, चोर झालो, वागलो स्वच्छंद मी
प्राक्तनाचे पाशवी उपहास होते भोगले

रोज खोटी हूल, खोट्या पावसाच्या चाहुली
यार, फसलेले किती अदमास होते भोगले

वर्तमानाचे कसे गावे इथे मी गोडवे ?
स्मरण कटु ना साहवे, इतिहास होते भोगले

विस्तीर्णशा नभाला सोडून जात आहे
पाऊस भोवताली, पाऊस आत आहे ...

ठरले कधीच होते, नयनी पुन्हा न पाणी
मी कोरडा तरीही पाऊस न्हात आहे ...

शब्दात लपविलेली दु:खे क्षणात कळती
शब्दाविना सूरांनी , पाऊस गात आहे ...

राजांस वाचवाया, खिंडीत झुंजलेला,
रक्तात पेटलेला पाऊस ज्ञात आहे ...

कर्जात बुडलेला, गळफास लावताहे
आई जमीन त्याची, पाऊस तात आहे ...

जरी देवळात उडवला मी गुलाल काल काही,
तरी पायरीत आज भेटले दलाल काही

मदिरेतच झिंगतात लोक असे नाही
देवळातही होतात हलाल काही,

उगाच वाहतो का ओझे फुकाचे,
जीवना मी तुझा हमाल नाही

का विझावे पणती परी,
अजूनही पेटवु मशाल काही.

#Gypsy
gypsykavita.blogspot.in

का पाहूनही टाळत राहतेस,
काळीज माझे पिळत राहतेस…

असताना सोबतीस आठवणींचे मोती,
का आसवे शिंपल्यात गाळत राहतेस…

तोडून सारे बंध मनाचे,
का दुःख धाग्यातून माळत राहतेस…

पसरून भूतकाळाच्या तप्त निखार्यांना,
का स्वतःला जाळत राहतेस…

झाले गेले विसरून जावे,
का त्या क्षणांना उगाळत राहतेस…

करून मला दूर स्वतःपासून,
का स्वप्नातून माझ्या जवळ राहतेस…

आशिष

धुंद होवुन गरजतो पाऊस आहे
हाय ओला बरसतो पाऊस आहे...

माय काळी आज पान्हावे नव्याने
स्पर्शण्या तिज तरसतो पाऊस आहे...

रान हिरवे नाचले बेभान आता
मोर होउन लहरतो पाऊस आहे

वीज कोसळते, सरी होती कट्यारी
शस्त्र ओले परजतो पाऊस आहे...

बघ धरा ओलावली आता कशाने?
भेटताना हरखतो पाऊस आहे...

का चकोरा येतसे ग्लानी सुखाने?
की तयाला भरवतो पाऊस आहे...?

चल 'विशाला' जावुया रंगून आता
अंगणी या बहरतो पाऊस आहे...

विशाल

मज व्यथेची हाव कुठे,
कुंपणाची धाव कुठे

दुःख ही जरासे पचले नाही,
वेदनेला वाव कुठे

जिंकला समर जरी तो,
तरी सुखाची हाव कुठे

झाली माणसे परागंदा,
राहिले मज गाव कुठे

रेखले होते तुझे नाव ज्याच्यात,
हरवले ते डायरीचे पान कुठे

#जिप्सी

अताशा जन्म झाला माझा
आता कुठे मी जगण्यास लायक होतो
त्यांनी केले मला पुढारी गुलामांचा
मला वाटले मी नायक होतो
प्रश्न जेव्हा जगण्याचा येतो
माझा लढ़ा निर्णायक होतो
एवढे समर जिंकुनही
कृष्ण तरी कुठे राधेचा होतो
-जिप्सी

आता नकोत गप्पा खोट्या पराक्रमाच्या
येथे कितीक गाथा माझ्या पराभवाच्या

खांद्यावरी रुढींच्या जो वाहतो पखाली
इतकाच अर्थ आता जगण्यास माणसाच्या

येती कितीक येथे मशहूर रोज होती
गझला अजून माझ्या आधीन काफियांच्या

लुचतात स्वार्थ होउन 'हव्यास' माणसाला
विरते सदैव निष्ठा गर्दीत गारद्यांच्या

झिम्माड पावसाचे दिसते न दु:ख कोणा
लपतो विरह नभाचा धारेत आसवांच्या

माथ्यावरी सुखांचे ओझे 'विशाल' झाले
आधार शोधतो मी समवेत वेदनांच्या

विशाल...