फ्री स्टाइल

भरली होती एकदा 'Social Networking' ची सभा
Twitter होता मध्यस्थानी, Facebook सोबत उभा..

चढ़ाओढ़ होती लागली, कोण Social Networking चा राजा
Google Plus आणि Ibibo करत होते प्रसिद्धीसाठी गाजा - वाजा..

Orkut म्हणाले Facebook ला , तुझ्यामुळे गेली माझी खुर्ची
Facebook च्या आगमनाने Orkut ला भलतीच लागली होती मिरची..

Linked IN म्हणाले आहे मी 'Professional', मलाच करा 'King'
सगळे म्हणाले, "Timepass" की बात करो तो "LINKED IN is Nothing " ..

Whatsapp म्हणाले गर्वाने, करतात मला सगळे Like
काय माहित,देव जाणे, रूसून कोपऱ्यात का बसले Hike..

नव गृहाचे कर्जही, फेडणे आता उभ्याने
नोकरीशी जुंपणेही फिरुनी ते, नव्या दमाने ।

राहीले मनात गाणे, वर बॉसचे जोडे नव्याने,
काय पडलो मी भरीला, बिल्डरांच्या सुक्या दमाने ।

कोणत्या शैय्येवरी असते मजा सांगा गड्यांनो,
छळे इएमाय वेळी-अवेळी, रोजचा नव्या बळाने ।

भूक तगडी पण रोमान्सही, का जमेना रोज आता ?
रेंटातूनी हप्ता वळविणे माथी का, पुन्हा नव्याने ।

तू मला कुरवाळणेही सोडले आहे अताशा,
टेक-होम झाला कमी का? व्हिलनी नव्या लोनाने ।

भाडेकरी मी शोधतो पण, रेंट पाडूनी मागती,
मुजोर कामवालीचाही रेट, वाढतो नव्या दराने ।

रंग मनाचा,रंग क्षणाचा,
क्षणाक्षणाला विरघळणारा.
क्षणात हसरा,क्षणात हळवा,
डाव्या गाली ओघळणारा.

पुसता अश्रू आवेगाने,
रंग काजळी विस्कटणारा.
अंमळ उसासे स्फुंदत असता,
रंग बोचरा गहिवरणारा.

मित्रांची ती चौकट जमता,
रंग खुशीचा खळखळणारा.
कातरवेळी काहुरणारा,
पिंग गुलाबी रंग बावरा.

उकलत मनाची पाकळी
सांज हळवी होते; कधीतरी.....

भिजवून पापणी ओली
रात्र हळवी होते; कधीतरी.....

चुकवून पाहारे सारे
नजरा-नजर होते; कधीतरी.....

मोडून मनाची दारे,
तिची आठवण
उच ...!
येते;
ऊ...च...!!ऊ...च...!!!

(इतक्या रात्री कोण आठवण करतय कोण जाणे ?)
कधीतरी.....
-मुकुंद

अजून एक काव्यकथा घेऊन आलोय,
अजून एक हृदयव्यथा घेऊन आलोय.
वेदना जुनीच...,
पावसामुळे पुन्हा फुललेली,
कॉफीच्या वादळासह,
पुन्हा मनात सललेली.

अंगणभर पसरलेला पाऊस, कुंपणाशी गुंतलेला गारवा,
उंच भिंतीच्या आडोशाला, गारठलेला पारवा |
गारठलेला मी, अन् थिजलेल्या स्मृती,
जुन्या जखमा पालवण्याच्या, पावसाच्या या जुन्याच रिती ||
म्हणून हा पाऊस मला आवडत नाही.....

आशयाच्या अंबरांनी शब्द माझा टंच व्हावा
कोरडा माझा उमाळा रोज माधुर्यात न्हावा ..
स्वर टिपेचा बरसुदे त्या भीमसेनी मार्दवाने
सूर शब्दांच्या द्वयाने जीव माझा धन्य व्हावा

सोहिनीच्या आर्जवांनी जीव स्वप्नाळून जावा
जोगिया वा भैरवाने सूर्य गगनी अवतरावा
विभासाच्या त्या सुरांनी नूर दिवसाचा ठरावा
कलिंगडाच्या भैरवाने अंतरात्मा शुद्ध व्हावा ..

मारावा अन सारंगाच्या साक्षीने दिन सार्थ व्हावा
श्री मधुवंती पूर्वी संगे मध्यांन्होत्तर वेळ जावा ...
यमन येऊदे संध्याकाळी साथ घेऊन शंकऱ्याला
हंसध्वनी वा कल्याणाने दिवस रोजचा अंत व्हावा..

शोर एक बैरागी के
मन का एक शोर,
न पा सका खुद को
न पा सका भगवान को,
बस टूटता बिखारता
चालता गया,
न थम सका शोर
न थम सकी सासें,
बुंद, बुंद टपकाता शोर
रुह को चिरता शोर,
बैरागी थक गया
शोर से छाल गया,
गुमनाम शोर को
साथ लकेर सो गया............

- अबोली

एक होती चिऊ
तिला दोन भाऊ
ती बोलु लागली की वाटे मऊ मऊ,

तिची सकाळची सातची एन्ट्री झकास
दहाची एक्झीट करुन जाई भकास
एकला तिच्या परतीची लागे आस
तो पर्यंत होई डोळ्यांना नुस्तेच भास

एक दिवस ती बोलली स्वतःहुन
तिचा आवाज ऐकुन बदलली जीवनाची धुन
गालावर तिच्या खळी, चेहरा तिचा मुन
विचारले तिला होशील का माझ्या आईची सुन?

ती म्हणाली यार तु बोलतोस खुप छान
तुझ्याशी बोलुन कमी होतो मनावरचा ताण
गोड गोड बोलुन बाईसाहेब झाल्या मुक्त
माझ्या प्रश्नावर नकारार्थी मान हलवली फक्त

अत्यंत सुंदर अर्थवाही रचनेचे विंडंबन करणे जीवावर आले होते,पण नंतर लक्ष्यात आले ही कलाकृती विडंबन नसून चाल तिथून घेऊन केलेली स्वतंत्र वाट्चाल आहे.

दसरा मेळावा होऊन गेल्याने ही कवीता येणे आवश्यक होते.

मूळ कवींनी (राजेंद्र देवी) मोठ्या मनाने माफ करणे.

पाहून स्वप्ने सत्तेची
बोकाळली आहे संराशा१
आता कोठे होऊ लागल्यात
पाठवणी जराश्या

का करीशी भणभण
या वखवखलेल्या सत्ताबाजारात
आता कोठे मिळविल्यात
खुर्द्यात चवल्या जराश्या

पेर्ना..! =))

प्रत्येकाला सकाळी जायची घाई असते,
घुसायचीही मधे भलतीच तयारी असते,
जो मधे घुसला, तो धन्य होतो,
जो तसाच्च राहिला बिचारा तो "अन्य" होतो !!

पण घुसणाय्राच्या मनी कुठलाही खेद नाही,
आज, उद्या, पर्वा, नेहमीच!, असा भेद नाही,
पोटात कळ आणि गच्चीत नळ असेल तर,
तिकडे पहाटे बसणेही अशक्य नाही !!