मग पुढे असं होतं की ..
वाचण्यामधलं स्वारस्य विरत जातं.
फडताळी पुस्तक, नवकोरं घडी न मोडता जागीच राहतं.
वर्तमानपत्र फक्त हातचाळा उरतं.. बरेचदा न वाचताच आपसूक शिळं होतं
पुस्तकांच्या आठवणी,आठवणीतली पुस्तकं होतात विसरायला..
आणि आभासी जग लागतं बागडायला
याला ठेंगा त्याला ईंगा लागतात साठवायला..
स्वत्व लागतं आकसायला..
असं होऊ नये म्हणून भिडायचंच आयुष्याला..
चढ उतार हे निमित्तमात्र..
मग पुढे असं होतं की ..
शब्दांमधलं अंतर वाढत जातं.
डोळ्यामधलं पाणी सुकत जातं.
ओठावरचं हसू निवत जातं...
स्पर्श होतात विसरायला..
आणि भांडणं लागतात आठवायला..
नातं लागतं विरायला..
असं होऊ नये म्हणून भेटायचं..
काॅफी ही निमित्तमात्र..
जिच्यासाठी झटून दिनरात
दिली परीक्षा प्रीतीची
आज भेटली ती, होऊन
गर्भार सातव्या महिन्याची!
मावळला ध्यास, गळाली आस
गळ्यापाशी कोंडला श्वास
म्हणतील मामा, तिची लेकुरे
भीती मला त्या नात्याची!
क्षण पदोपदी झुरण्याचे
नकळत मागे फिरण्याचे
आता आठवती ते खर्च
आणि उसनवार मित्रांची!
आता काय, शोधू दुसरी
तीही नसेल तर तिसरी
करणार काय, मुळातच
आहे, बागेत गर्दी फुलांची!
- संदीप चांदणे
(* कविता जेंडर न्यूट्रल वाचावी)
कमिटेड टू हूम
कमिटेड टू व्हॉट
पुरोगामी पुरोगामी
कितीसा पुरोगामी आहेस ?
तुझ्यासाठी
आपले कुणीच नाही
तूला तू त्यांचा आहेस असे वाटते
तेही फसवे नसते का ?
आपल्यातल्या आपल्यांचा
होऊ शकला नाहीस
त्यांचाही होऊन रहाणे
खरेच जमेल का तूला ?
आणि तूही कुणाचाच नाहीस
हेच खरे नसते का ?
त्यागी आहेस
हे बरे आहे एका अर्थाने
आपल्या अंगच्या वस्त्रांचाही
त्यागकरुन त्या तपस्वी मुनींप्रमाणे
जंगलात जाऊन कायमचा
एकांतवास अनुभवून पहाशील का ?
फुगडी खेळताना दोन भिडू असतात इथले दोन इथेच आहेत शोधून घ्यावेत ही विनंती
का म्हणून दिवसेंदिवस लेखकच बनत जावे ?
का म्हणून आपणच सारं मिपावर उधळावे ?
थोडं जागं होऊन बघा , मोठ्ठी काठी नि छोटासा आरसा दिसेल
तो हातात घेऊन बसलेला एक साधा वाचक दिसेल
एक दिवस तरी साधा वाचक बनून बघावे
खुद्धु खुद्धु म्हणून हसावे
न पटेल तिथे फाट्यावर मारून बसावे
रुसेल त्याचे फुगवे निपटावे
प्रेर्ना : अर्थातच गायछाप
बघ ओततो कसा? "शॉट"ने घेत माप...
सख्या ऑन द रॉक्स, आज ओत ओल्डमंक !
सात वर्ष हि जुनी, मोहन मिकीनची रमा...
हळूच ओत ग्लासात, एक शॉट ओल्डमंक !
नकोच व्हिस्की वा ब्रँडी, नसे कोणी या सम...
उद्या पिऊ विलायती, आज ओत ओल्डमंक !
मंद व्हॅनिला हा गंध, "रम"तो सवे तुझ्या प्रिये...
मम ओठी पहा कशी, मज प्रियरमा ओल्डमंक !
लार्ज पेग हा पतियाळा, कॉकटेल वा नीट...
हलकीशी किक सुखद, सख्या ओत ओल्डमंक !
तन मन रोमांचित, पिसा समान वाटते...
हळूच घे घोट घोट, एज्ड डार्क ओल्डमंक !
लाल करा ओ , माझी लाल करा
येता जाता लाल करा
पुसा मला तुम्ही येता जाता
पुसूनि पुरते हाल करा ,
लाल करा ओ लाल करा
येता जाता लाल करा
भजा मज तुम्ही भाई दादा
तुमचाच राहीन , हा पक्का वादा
गॉड बोलुनी बेहाल करा
लाल करा ओ माझी लाल करा
येता जाता लाल करा
समजू नका मज ऐरागैरा
नीट बघून घ्या माझा चेहरा
या गोंडस, लोभस मित्रासाठी
प्रेमाची पखाल करा
लाल करा ओ माझी लाल करा
येता जाता लाल करा
नका कटू कधी बोलत जाऊ
बनेन मग मी शंभू न शाहू
ठोकत राहा
घडत जाईन
बोलत राहा
ऐकत जाईन
येऊन दे मनातले बाहेर सारे
कल्पनेला अनाहूत बळ मिळेल
शब्दपंखानी उडत जाईन
पोहोचेन सत्वर कवींच्या गावा
सुंदर कविता लिहीत जाईन
रांगतोय सध्यातरी असं वाटतेय
हळूहळू तुमच्या जवळ येत जाईन
प्रेमाने प्रेमाला जोडत जाईन
ठोकत राहा असेच
हळूहळू घडत जाईन
शोधत राहा स्वतःमध्ये मला
इथेच पुढे असेन तुमच्यासमोर
जवळ येता जरा , दूर दूर जात राहीन
बनायचंय थंडगार बर्फ़ावानी
माया करा मजवर आपुल्या लेकरावानी
कल्पनेच्या जगात रमतो मी
तप्त झाली धरा सारी
दहाही दिशा त्या पेटल्या
दिनकराशी हात मिळवुनी
उग्र होऊनि परतल्या ॥
मरूत व्यस्त, घाले गस्त
थैमान चहूकडे माजले
पशु, प्राणी, झाडे, पक्षी
नद्या नाले भाजले ॥
रुक्ष झाले वृक्ष सारे
सावलीपण महाग ती
यत्र तत्र वणवा पेटला
स्वस्त झाली आग ती ॥
कोपला तो, झोपला तो
भक्ती कमी जी जाहली
मोह मायेत प्राण सारे
म्हणुनी झाली काहिली ॥
{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}
तिच्या कपाळावरचा घामाचा थेम्ब
ओघळून हळुवार हनुवटीपर्यंत आला
आधीच फिल्डिंग लागली होती
पण कॅच मी केला
कित्येकांनी हाय खाल्ली
बऱ्याच जणांनी माघार घेतली
सर्वांदेखत चाटून पार फस्त केला
गड्या , मी पहिला टप्पा पार केला ॥
दुसऱ्या टप्प्यात दाखल झालो
मैत्रिणींच्या कळपात आलो
दोन फारच जिवलग होत्या, तिच्या
नकळत त्यांचा लाडका भाऊराया झालो
बघता बघता सेमीला गेलो ॥
सेमीत गाठ होती तिच्या क्रूर भावांशी
नीट खेळलो नाही तर जाणार होतो जीवानिशी
एकुलती एक बहीण होती त्यांची
