कविता

नाद मेघांचाच दर्जेदार होता...

सत्यजित...'s picture
सत्यजित... in जे न देखे रवी...
17 Apr 2017 - 12:47 am

नाद मेघांचाच दर्जेदार होता
पावसाचा जोर फुसका बार होता!

ओल आहे काळजाच्या खोल रुतली
स्पर्श त्याचा केवढा उबदार होता!

रात्र होती चंद्र होता गार वारा
चांदण्याचा कवडसा अंगार होता!

सावल्याही हाय मज सोडून गेल्या
की उन्हाचा रंग काळाशार होता??

सापडेना खंजिराची खूण कोठे
काळजावर काजळाचा वार होता!

ओळखावे तू मला ही आस नव्हती
हा तसा माझा नवा अवतार होता!

का प्रवासाला निघाला एकटा?तो...
सूर्य होता वा कुणी अंधार होता?

फार थोडे मित्र दिसले आॅनलाइन
आज बहुधा वाटते रविवार होता!

gajhalgazalमराठी गझलकवितागझल

बाळा, उरले तुजपुरती......

अनन्त्_यात्री's picture
अनन्त्_यात्री in जनातलं, मनातलं
16 Apr 2017 - 9:13 pm

कोणत्याही युद्धग्रस्त देशात घडणारी एक नेहमीची घटना. एक सैनिक लढता लढता धारातीर्थी पडतो. अंत्यविधीसाठी त्याचे शव त्याच्या घरी आणतात. सुन्न झालेले त्याचे कुटुंबीय व सुहृद मृत्यूचे दु:ख अन भविष्याची चिंता यात दुभंगून गेलेले असतात. वातावरणात एक अस्वस्थ करणारी , हृदय पिळवटणारी शांतता……..काळ जणू गोठलाय. पण त्याचवेळी कठोर वास्तव आपल्या निर्मम अस्तित्वाची जाणीव करतंय...

कविताभाषांतर

एक कप तिचा....

अत्रुप्त आत्मा's picture
अत्रुप्त आत्मा in जे न देखे रवी...
16 Apr 2017 - 12:44 am

आयुष्याचा हिशोब साचा
एक कप तिचा,एक माझा!

दिसायला दोन्ही एकच
फ्लेवरंही सारखाच
फक्त चाखण्याची रित
ज... रा निराळी
म्हणूनच.. एक कप तिचा,एक माझा!

माझा आधी संपेल, तिचा नंतर
चालायचंच हे असं जंतरमंतर! अगदी निरंतर..
त्यातूनच घडते जादू शेवटी
टेस्टी... लज्जतदार... सुरंगी
पण तरिही..
एक कप तिचा,एक माझा!

एकत्र असून थोडं वेगळेपण
वेगळं असूनही थोडस्सं एकत्रपण..!
तिचं सावधपण माझं अंधळेपण
जगण्यातली वागण्यातली
गोडी वाढवणारं..
त्याच कारणानी..
एक कप तिचा,एक माझा!

कविता माझीमुक्त कविताशांतरसकविताप्रेमकाव्यमौजमजा

आज तु आठवलीस...

Pradip kale's picture
Pradip kale in जे न देखे रवी...
13 Apr 2017 - 7:48 pm

आज तु आठवलीस

आज तु आठवलीस अन् डोळे अासवांनी ओघळले
कधी खंत तर कधी आनंद दोहोंमध्ये बरसत राहीले

खंत यासाठी की,
मी व्यक्त नाही झालो कधी तुझ्यापाशी
गुज करीत राहीलो स्वत:च स्वत:शी
भीती नव्हती बोलण्याची,
हो भीती नव्हतीच मुळी बोलण्याची
भीती होती ती नकाराची, आणि हो कदाचीत संस्कारांचीही

अन् आनंदाचे यासाठी की,
आठवतात ते क्षण, जेव्हा तु पहीली दिसलीस
अन् नसेल तुलाही माहीत कदाचीत, पण हे हृदय घेऊन गेलीस,
ताल बिघडले मनाचे,
हो तालचं बिघडले मनाचे
कारण तु सुरचं घेऊन गेलीस

मुक्त कविताकविताप्रेमकाव्य

शब्दतुला

विशाल कुलकर्णी's picture
विशाल कुलकर्णी in जे न देखे रवी...
13 Apr 2017 - 10:42 am

बहरून येती अलगद कधी मनीचे भाव अनामिक
निःशब्द होती ओठ कधी मौनाच्या लाख तर्‍हा
मनपाखरू शोधत फिरते मौनाच्या अन शब्दकळा
सगळेच कसे गं उलगडुनी सांगायाचे सांग तुला?

कधी अचानक येई भरते झरतो हलके शब्दझरा
हळवी होते कधी कविता बांध फोडुनी अस्तित्वाचा
कधी घुटमळते ओठी, मौनाची होऊन चंद्रकला
कधी मनाच्या उंबरठ्यावर झुलत राहते मौनझुला

या डोळ्यातून स्वप्न तुझे हातात लाजरा हात तुझा
क्षुब्धता कधी, कधी तृप्तता, आवेग अन मिलनाचा
काय-काय अन कसे किती सांगायाचे सांग तुला?
मन होई बावरे झुलताना स्वप्नांचा तो चांदणझुला

कविता माझीकविता

आई

अक्षय दुधाळ's picture
अक्षय दुधाळ in जे न देखे रवी...
10 Apr 2017 - 11:51 pm

आई
जिचं प्रेम मोजता येत नाही ती आई...
उगवत्या सूर्याची तेज आई...
काटेरी वनातल नाजूक फुल आई...
पावसाळ्यातली छत्री, थंडीतली शाल,
उन्हाळ्यातली सावली जिच्या पदरात
आहे ती आई पहिला श्वास म्हणजे आई...
आयुष्याच्या पुस्तकातील पहिले पान आई...
घरातल्या घरात गजबजलेल गाव आई...
घराचा पाया, मंदिरातील देव आई...
समईतून उजेड देणारा धागा आई...
मायेचा फटका, जेवणातल मीठ आई...
प्रश्नाला पडलेले उत्तर आई...
बहिर्याचे कान लंगड्याचा पाय
वासराची गाय तशी लेकराची माय आई...
सरतही नाही आणि पुरतही नाही अशी

कविता

नको तेवढे सत्य..... सत्यानाश !

अरुण मनोहर's picture
अरुण मनोहर in जे न देखे रवी...
10 Apr 2017 - 9:51 am

लहानपणी शिकविले होते, बोलावे नेहमी खरे
मनात एक ओठात दुसरे, हे वागणे नाही बरे
.....
आता वाटते, असे सांगणे होते कां खरेच चांगले?
मनातले खरे ऐकून झालेय कधी कोणाचे भले?
.....
कालच असे झाले, नवीन साडी होती नेसली
पदर आखूड वाटला, सैलसर वेढे होते खाली
.....
कंटाळा आला ठीक करायचा, म्हटले ह्याना विचारू
अहो, चांगली दिसतेय, की पुन्हा नेसून सुधारू?
....
हे तरी अस्से नां, एरवी पुस्तकात डोके खुपसून
आज मात्र नेमके ह्यांनी पाहिले नीट लक्ष देऊन
....
“शी शी अग काय हे कशी नेसलीय भोंगळ

हास्यकविता

रक्तरंग

संदीप-लेले's picture
संदीप-लेले in जे न देखे रवी...
8 Apr 2017 - 1:56 am

पुनः एक दंगल झाली, रक्त खुप वाहिले
भगवे, हिरवे, निळे सारे रंग त्याचे पाहिले

सीमेवरचे युद्ध आठवे, रक्त ज्यात सांडले
रंग नव्हता त्याला, आश्र्चर्य याचे वाटले

शहीदरंगी कफन, ज्यांच्या शवांवर टाकले
रंग रक्ताचे त्यांच्या, त्या कफनांवर माखले

दंगलीच्या रंगांचे कफन शहिदांना घातले
तिरंग्यावरील पांढ-याचे मर्म काही उमगले

वीररसकविता

हे फक्त माणसातच !

शिव कन्या's picture
शिव कन्या in जे न देखे रवी...
7 Apr 2017 - 12:48 am

रात्री मासे आणणाऱ्या एकाकी माणसाला
बोकेमांजरे चहुबाजूने घेरतात.
माणूस पळू लागला कि,
त्याच्यावर झेप घेऊन त्याला बोचकारतात.
त्याच्या हातातील मासे क्षणार्धात लंपास होतात.
मासे मिळताच बोकेमांजरे
माणसाला तिथेच सोडून देतात.
हे सगळे किती विश्वासाहार्य, predictable आहे!

मासे मिळाल्यावर,
मासे तर फस्त करायचेच
पण माणसाची आतडी बाहेर येईपर्यंत
त्याला ओरबाडत, बोचकारत रहायचे,
मग, रात्रीच्या भयाण शांततेत फिस्कारत हिंडायचे .......
हे मात्र फक्त माणसातच !

- शिवकन्या.

इशाराकविता माझीभयानकबिभत्सरौद्ररसमांडणीवावरवाङ्मयकवितासाहित्यिकसमाजजीवनमान

कविता

संदीप-लेले's picture
संदीप-लेले in जे न देखे रवी...
7 Apr 2017 - 12:13 am

आज वाटते एक कविता अशी जन्मावी
हाताने तर नव्हेच आणि ती मी न लिहावी

तू नुकतीच नाहलेली अन ओलेती असावी
केस मोकळे, दवबिंदूंनी पापणी मिटावी
ऊन कोवळे लेऊन कांती तुझी चमकावी
आज वाटते ...

अशी पाहुनी तुला, मला अस्फूट स्फुरावी
जवळ येउनी तू माझ्या नयनी वाचावी
ह्या हृदयीची त्या हृदयी होऊन जावी
आज वाटते ...

मिठीत माझ्या दिठी तुझी ती अलगद यावी
गात्रांमधली थरथर होऊन तू प्रसवावी
ओठ टेकता तुझ्याच ओठांतून उमटावी

आज वाटते एक कविता अशी जन्मावी
हाताने तर नव्हेच आणि ती मी न लिहावी

प्रेम कविताभावकवितारोमांचकारी.शृंगारकविताप्रेमकाव्य