रस्त्यावरून जात होते. अचानक कानावर आरोळी आली.
‘कोणतेही पुस्तक , शंभर रुपये...’
पावलांना प्रतिक्षिप्तपणे ब्रेक लागला. वळून पहिले तर फुटपाथवर एकदोन इंच जाडीची बरीच पुस्तके मांडली होती. पायांनी लगबग केली. मांडलेल्या पुस्तकांवर नजर टाकली, तर दोन नजरेत भरली.
‘सत्याचे प्रयोग’ --- मो. क. गांधी.
‘झाडाझडती’ --- विश्वास पाटील.
पण घ्यायचे धाडस होईना.
इतिहास हा जेत्यांनी, राज्यकर्त्यांनी लिहिलेला असतो. त्यामुळे जेत्यांना नसलेले गुण चिकटवण्यात आणि पराभूतांना नसलेले दुर्गुण चिकटवण्यात इतिहासकारांचे बरेच श्रम खर्ची पडतात. त्यातून जर जेते वा राज्यकर्ते संकुचित, कोत्या, प्रतिगामी विचारांचे असतील तर विचारायलाच नको. राजकारणातील दबाव हे देखील एक कारण असू शकते. आधुनिक इतिहासकारांना मात्र लोकशाहीचे संरक्षण लाभलेले आहे. त्यामुळे अकबराच्या तथाकथित नवरत्नांपैकी एक असलेल्या अबुल फझलसारख्या तथाकथित इतिहासकारांची भाष्ये विश्वासार्ह अशा ऐतिहासिक पुराव्यांवर तपासून घेण्याची वेळ आलेली आहे असे काही मान्यवरांचे मत आहे.
संदर्भः
http://www.misalpav.com/node/26057
निकालास बराच उशीर होत असल्याबद्दल क्षमस्व.
आमच्या विनंतीस मान देऊन मिपाकरांनी प्रेमाने उतमोत्तम, अभ्यासपूर्ण प्रतिदाद दिले, त्याबद्दल सर्वांचे आभार.
सर्वच प्रतिसाद मननीय आहेत, त्यात डावे उजवे ठरवणे अवघड. तरी त्यातल्या त्यात निवड करणे क्रमप्राप्त असल्याने (एकाच्या ऐवजी) तीन विजेत्यांना मी चित्र देणार आहे:
वल्ली, पैसा आणि प्रसाद गोडबोले.
आज दक्षिण अफ्रिकेचे राष्ट्रपिता श्री. नेल्सन मॅन्डेला यांचं निधन झालं....
परमेश्वर मृतात्म्यास सद्गती देवो....
नेल्सन मॅन्डेला यांची महानता मी वर्णन करावी इतकी माझी योग्यता नाही याची मला पुरेपूर जाणीव आहे....
आणि नेल्सन मॅन्डेला यांची योग्यता ठाऊक नाही असा कुणी सुशिक्षित मनुष्यही भेटणं कठीण आहे...
आणि जर खरंच कुणी तसा असेल तर त्याच्यासाठी विकिपिडिया आहेच!!!!
कालचीच गोष्ट, कृषी भवन वरून ती मेट्रोत चढली. क्षणभराकरता नजरा भिडल्या. तब्बल तीस वर्षानंतर ती दिसली होती. रूप रंग बदलले असले तरी ही तिने मला ओळखले. एक मंद स्मित तिच्या चेहऱ्या वर उमटले. पण दुसऱ्याच क्षणी तिच्या चेहऱ्यावरचे भाव बदलले, असे वाटले, वसंत ते शिशिराचा प्रवास क्षणातच घडला. तिने पाठ फिरवली आणि पुढच्याच अर्थात पटेल चौक स्टेशन वर ती उतरली. मी पाहताच राहलो. त्या वेळी सुद्धा ती अशीच आयुष्यातून निघून गेली होती, काही न बोलता.
“माझी गझल निराळी” गझलसंग्रहाचे प्रकाशन
‘दिवाळी अंक’ हे आपल्या दिवाळीचं आणि मराठी संस्कृतीचं अविभाज्य अंग. १९०९ मध्ये पहिला दिवाळी अंक ‘मनोरंजन’ प्रसिद्ध झाला. शंभराहून अधिक वर्षांची परंपरा काळाच्या ओघात नामशेष झाली नाही हे विशेष. २०१२ मध्ये ८०० पेक्षा जास्त दिवाळी अंक प्रसिद्ध झाल्याची बातमी वाचल्याचं आठवतं. याच्या सोबत आता ‘ई दिवाळी अंक’ पण मोठ्या संख्येने निघत आहेत.
हिंदु धर्म आणि शाप
हिंदु धर्मात शाप देण्याची प्रथा आढळते. तशी ती हॅरी पॉटरमध्येही आहे. पण हिंदु धर्मातील बरेच शाप पीडीकृत शाप या कॅटॅगेरीत येतील. तत्क्षण मरण शाप अगदी क्वचितच. स्मित शंकराने मदनाला जाळून भस्म केला, हा त्या प्रकारात कन्सीडर होईल कदाचित.
चल परत नव्याने सुरू करू सारे
ओळख नव्हती कधीच आपली असे पुन्हा भेटू
डोळ्यात येईलच पाणी माझ्या
त्या अश्रुं समेच आपले अहं पण विरघळून टाकू
खूप पहिले आपण हिशोबचे जगणे
त्या पल्ल्याड जाऊन फक्त आपल्यासाठी जगू
असेल अजूनही अल्लड बालपण आपल्यातही
त्या निरागस पणाची थोडी चव चाखून पाहू
चल बरोबर मिळून चालू जरासे
हृदयातील स्वप्नापर्यंत पर्यन्त असेच आपण पोहोचू
आयुष्यात असणारच वळणे थोडीशी गहिरी
त्यातूनच आपल्या प्रेमाचा अर्थही नव्याने उमजू
माधव : असे आश्रय ज्ञानाचा।
निःश्रेयसरूपी पुरूषार्थाचा ।
धनी माझ्या नमस्काराचा ।
शिव सृष्टीकर्ता।। १
पावले जे दर्शनसागरापार।
करवली जनयोग्य ईप्सितार्थप्राप्ती अपार।
असे सर्वज्ञ विष्णु गुरूवर ।
मम आश्रयदाता।।
विचित्रपुष्पांसम शास्त्रांचा हा सर ।
गहन, दुस्तर तरी आनंद देई फार।
अवलोकावा दूर ठेऊनि मत्सर ।
होई आल्हाददाता।
