मिपावरती कातरवेळा अवतरल्या, प्रतिसादातून कोणीकोणी क्वाटरवेळाचाही उल्लेख केला, मग काय ईर्शाद...
साक्षात गदिमांच्या कातरवेळी ला आम्हाला असं 'कातरावं' लागलं! ;)
या क्वार्टरवेळी, पाहिजेस तू जवळी!
दिवस जाय बुडुन पार
तिष्ठत किती यार चार
फुकत एक चारमिनार
खुलवि 'ओल्ड मंक' कळी!
मी टाकलेल्या एकूण (धागा)पिंका
एकोणवीस
शोधण्यात खूप वेळ जातो
काथ्याकुटात एक धागा हुकला आहे
त्याच्या जरासं खाली
एक किडा वळवळतोय
दुर्लक्षण्यात खूप वेळ जातो
टंकाळा आल्यावर मी
एखादा प्रतिसाद लिहायला घेतो
अर्थ?
समजण्यात खूप वेळ जातो
तोल सुटलाय मिपावरचाही
रोज उठून कोण साव्ररणार त्याला?
सल्ला,
मागण्यातही तूचभेळ खातो
अनाथ आकाशला मराठी अम्मा लहानाचं मोठं करते. डोशाच्या गाडीवर कांदा कापत कापत आकाश बेगमपेठला शिकतो. (इथं अजयच्या आर्त सूरात एक दीनवाणं गाणं, मात्र ठेका तोच) Software Consultant बनून US ला onsite जातो.
इकडे अम्माची झोपडपट्टी redevelop होते पण सुनेने हाकलल्या मुळे अम्मा वृद्धाश्रमात शेवटच्या घटका मोजतेय. तिला भेटायला आकाश हैद्राबादला येतो.
तीची अंतीम ईच्छा म्हणून तीच्या अस्थी तीच्या मूळ गावच्या विहीरीत विसर्जन करायला तो करमाळ्याला येतो. आणी बघतो तर काय? विहिर चक्क कोरडीठक्क पडलीय. वारेमाप ऊस पिकवल्यामुळे सगळ्या जिल्ह्यातच पाण्याची बोंब आहे.
लै लै गांजलेल्या मिपाकर वाच्कांनी ह्यो कागुद आमचे टाळक्यात हाणला(आतल्या दगडासकट) (डोक्याव शिरस्त्राण असलेने वाचलो) का? का? वाचलात असे म्हणण्यापुर्वी आम्ही दगड बाजूला ठेऊन कागद शिताफीने वाचला आणि जसाच्या तसा तुमच्या समोर ठेवला..
आणि दगड बरोबर घेऊन जात आहोत (दुसर्या कागदाला लावायला,इतर विचार मनात आणू नयेत)
ठहेरे हुए पानी मे
तैरते डुबते पत्ते की तरह
होता है तेरा लॉजीक का कबूतर
कहेने को तो पानी पत्तोंको
कभी डुबता तो नही
बस पानी मी बहता हुआ
भटकता रहता है
मिकादा, पैजारबुवा, अभ्यादादा आऊर रातराणीतै के पिच्चे पिच्चे मै भी कस्काय चल पड्या कायच म्हैती नाही. पन मेरा भी जळके करपा मस्सालाभात हुवा इस्लीये मयनेभी हिन्दिक्की चिंदी करनेका ठाणच डाल्या. मंग काय...एक आय अपने पोरट्याको कयसे धोपातटी हय वैच्च चित्र कविता मे उतारके इद्दर डालरा हू! तेवढेमे भाशेका ट्याण्डर्ड भी लै खालीच आया उस्के लिए मापी, लेकीन ये भाशा आपुनका बच्चपनका दोस्त मुलाणी मेरेको शिकायेला हय, जो उस्के आऊर मेरे वास्ते जान से प्यारी हय.
ठयरे हुए पानी मे
किसी येडेने डालेले फत्तरकी माफिक
होता है रे बाबा तेरा मारना!!
पैजारबुवा के पाऊल पे पाऊल डालते हुए मयभी इधर अपनी एक मजबूर रचना प्रस्तुत करती हूँ. मिकादादा, पैजारबुवा, एसभाय, और अपने मोहल्ले के आन बान शान अभ्या दो डॉट सबकी माफी पयलेसे ले लेती हूँ. दुनियाकी हर एक औरत अपने नवरे का सबसे ज्यादा म्हणजे लयच गुस्सा कब करती मालूम? जब वो घोरता है तब. इसलिये मैने यइच टॉपिकपे फटाफट सटासट एक कविता लिखही डाली.
ठहेरे हुए पानी मे
किसीने डाले पत्थरकी तरह
होता है तेरा घोरना
कहेने को तो पत्थरकी आवाज
चूल्लूक इत्तीसीच होती है
बस पानी में उस चूल्लूककी
अनगिनत तरंगें उठती है
शून्य मनाने बसलो होतो अंधारात
आला तो तिकडून!
सांगितले खुणावत
येतीय भेटाया तुला!
किती आसुसलो मी!
निव्वळ चखण्यावर न भागणार
एकेका घोटा तहानलो मी!
आज आस सारी मिटणार
दिसली ती नजरेस
बनली जी माझी होण्यासाठी!
आता रिता झाला गिलास
नवा पेग भरून घेण्यासाठी!
थांब बे पेताडा
मालक गरजला!
बिल भरशील?
पेग भराया निघाला!
सा* गरिबी आड आली
क्वार्टरही हाती न लागली!
खंबा लावायची इच्छा
इच्छा अधुरीच राहिली!
मागून मागून थकलेली माणसं आली कोणी ,
उतरले तोंड डोळा सुटलेले पाणी
ला ला ला ला , ला ..ला ला
गेलेच आहेत पैसे आता खिशात काही नाही
पैसे कुणा मागू आता मला कोण देई
बडबडत बसतो सारखा गेले पैसे पाण्यात
व्याज गेले माझे तरी मुद्दल द्या हातात
सांगायची आहे माझ्या शहाण्या मुला
नाडलेल्या लोकांची ही कहाणी तुला .....
ला ..ला ला ला ला , ला ..ला ला ला ला.... ||2||
शाळेत नववीत असतांना (१९८९ ) , आम्हाला मराठी पाठ्यपुस्तकात काही कविता / अभंग होते . त्यावेळी मी एक उत्साही नवकवी होतो.सर्व कवितांचे मी विडंबन केले होते . अर्थातच अल्पमतीनुसार. आता सहज आठवले म्हणून टाकतो आहे , हे मी संत ज्ञानेश्वरांच्या 'दया तेथ धर्मु 'वर केले होते.अभंगाची थीम होती जेथे धर्म तेथे विजय. मी तोच अर्थ कायम ठेऊन तत्कालीन काव्य (?) केले होते. यात सनी म्हणजे सनी देओल घ्यावा तर पूजा म्हणजे पूजा बेदी ....( त्याकाळी तीच होती हो तशी....)
मुळाक्षरे १
येते ऊबळ अधून -मधून ,
खाजर्या धाग्याची ,
टाळ्याखाऊ हर्षाची ,
तुझ्या कुजक्या शेर्यांची ,
अन त्यावर केलेल्या फेर्याची …
येते सणक अधून -मधून ,
खुसपटी लिखाणाची ,
निसटलेल्या अर्थाची ,
तुझ्या डोळ्यातील अविश्वासाची ,
अन एकाचवेळी मिळालेल्या खेटरांची ….
