अश्शी सासू असती तर, आंम्ही असे झालो नसतो
भर तारुण्यात बायकोला,
असं उठसूट सासुरवाडीला घेऊन गेलो नसतो
तिची नसती आली कुणालाच सर
अश्शी सासू असती तर
आळी सगळी गाजवली असती,
मिजास मोठी केली असती,
राजा बनून हिंडलो असतो
मेव्हणीही म्हणली नसती मेल्या बाजु सर
अश्शी सासू असती तर
घरातल्या कार्ट्यांजवळ तिला सोडून गेलो असतो
आंम्हीसुद्धा नवरा-बायको मग सतत जवळ दिसलो असतो
मळ्यातल्या शिदुबाने दिले असते अनेक वर
अश्शी सासू असती तर
निशा आर्त ओली
रात गंधात रमली
चढे मोगर्‍याची वेली
चाफे खेळूनी आली
फुले पान्हवली
सांडे पारिजात अवेली
पहाट खुलली
फुलदाणी भरली
"तू लेफ्टी आहेस?"
मी डाव्या हाताने लिहितोय हे दिसत असूनही त्याने मला विचारलं. पण ह्या प्रश्नाची मला सवय आहे.
" हो", मी उत्तरलो.
"लहानपणापासून ?"
मी दचकलो. आता हे काय नवीन ? एखाद्याला व्यक्तीला ," का हो तुम्ही चालायला लागल्यापासून दोन पायांवरच चालता का ?" असं विचारलं तर कसं वाटेल ? तरीही सयंम राखून मी उत्तर दिलं.
"हो अर्थातच"
"जरा वेगळं नाही वाटत का असं?”
" नाही... मी जर उजव्या हाताने लिहिलं तर ते जगावेगळं वाटेल !", माझा संयम आता सुटत होता.
ताव मारीता जीभेने, विसरुन सारे ते पथ्य
बळ लाभता ओठांना, सुरसुरते ते मद्य
भाव उधळता मनाने, तोडून सारे जे बंध्य
कळ लागता जीवाला, सरसर सुचते ते पद्य
हरवलेले ते सापडले
सापडले हरवल्यानंतर
हरवले सापडण्याआधी
कळाले सापडल्यानंतर!
तेच होते ते जरी
ते न राहिले तसे तरी
हवे होते ते तसेच तेव्हा
कळाले सापडल्यानंतर!
भाव पुसा बाजाराला
दाम जरी ना लाविला
अनमोल ते आहे खरे
कळाले सापडल्यानंतर!
शब्दांचा ना लागे ठाव
जरी दोन अक्षरांचा गाव
'सुख' म्हणती सारे त्याला
कळाले सापडल्यानंतर!
- संदीप चांदणे
देशद्रोह्यांचे राष्ट्रवादी(?) गीत
सारे जहाँसे अच्छी इशरत जहाँ हमारी
असलियत छुपाके उसकी, हम जीतेंगे ये बारी
आये कहाँसे शातीर*, ले गये जागीर हमारी
तडपते रहे है तबसे, वो याद आयी प्यारी
मजहब नही सिखाता आतंकीसे बैर रखना
ये काफिरोंकी साजिश ,वो कत्ले-आम करना
वो दर्द है के हस्ति, मिटती नही जो उसकी
सदियों रहा है दुश्मन, तख्ता पलट्के आया
*शातीर - धूर्त, कावेबाज
अगतगडमतर्रर्रमताशा ढोलबडवीभाऊबत्ताशास्वारीमर्जीखाशा
वाटास्त्वर्खिरापती बेल्भंडारासूचक्मौन पोकळवासाभीकडोहाळे
भाळीफुपाटी रेखीजाण्यतेराखीचिल्लरगौण नवनीतीशिंकाळे
सल्लजाकुचंबीतनिसर्गबंधीत चिंताभीषण्कळीकांची
हायखाउदेनिसर्गकुंठा दूरांदाजीकचराकोंडीजलपर्णी
शांत्पहाराखुशीतगाजर नजरर्घड्याळीहितवरकर्णी
पुण्यात शनिवारवाड्यासमोर जो पुल आहे ना
तिथे खुप गर्दी असते, गोंगाट असतो
डुप्लिकेट पीनांचे चार्जर तिथे मिळतात
ते अगदीच टाकाऊ असतात
मला तो भाग आवडत नाही
स्वारगेटला तुडुंब भरलेल्या पीएमटी बघितल्यावर मला भोवळ येते
चिंचवडला प्रशस्त महामार्गावरील हॉटेलात पावाबरोबर फरसाण्याची भाजी खाल्ल्यावर मला अशीच भोवळ आली होती
तेव्हापासून मिसळपाव हा पदार्थ मी व्यर्ज केलाय
मिपावर मी सात वर्ष ११ महिन्यांपुर्वीच आलो आहे. तसे मिपाचे चिंतन आणि मनन खूप दिवसांपासून करत आहे. नव्या अवतारातील पुनरागमनात बरेचदा (पुन्हा) शाब्दिक चकमक झाली जिच्यामुळे हा लेख लिहिणे महत्वाचे वाटले.
प्रथम, मिपा काध्याकुट लिखाण याविषयीचा माझा समज म्हणजे निरर्थक ताणून धरलेले आणि आणि थापलेले किंवा अध्यात्म्,काव्य्,मनोरंजन्,साहित्य अनुभुती,इतीहास सारख्या जुनाट (कालबाह्य) संकल्पनांना मराठीतल्या तत्वज्ञान (जो माझाच प्रांत आहे) मिसळून नवरसात लेखन करणारे मिपाकवी आणि तत्सम मिपालेखक यांचा लेखन प्रपंच.
इंग्रजीचा अभ्यास करा
पण मराठी कडे दुर्लक्ष नको.
उगीचच कोस्मोपोलिटन बनून
प्रादेशिक भाषा हिन्दी आणि इंग्रजीचा वापर मराठी समुहात बोलताना नको.
साध्या साध्या शब्दांसाठी इंग्रजीची लाचारी नको.
खूपच संस्कृतोद्भव शब्द मराठीत आणण्याचा अट्टाहास नको
मराठी पत्रकावर करू मराठीतूनच सही
द्या बघू ही महाराष्ट्राला ग्वाही !
महाराष्ट्रात बोला घरी मराठी , बाहेर मराठी
आपल्या मुंबईत तर बोला सगळीकडे फक्त मराठी , मराठी आणि मराठी !
समोरचा माणूस मराठी नसल्यास घ्या की हिंदी किंवा इंग्रजीच्या आधाराची काठी !
