( काल रातीला सपान पडलं )
हा ।। गुरु महिमा ।। चाच पुढील विस्तार आहे. ( बऱ्याच जणांच्या म्हणण्यानुसार विडंबन हि स्वतंत्र कविता आहे व ते स्वतंत्र धाग्यावर असावे म्हणून हा स्वतंत्र धागा. )
हा ।। गुरु महिमा ।। चाच पुढील विस्तार आहे. ( बऱ्याच जणांच्या म्हणण्यानुसार विडंबन हि स्वतंत्र कविता आहे व ते स्वतंत्र धाग्यावर असावे म्हणून हा स्वतंत्र धागा. )
प्रेर्णा - http://www.misalpav.com/node/41514
अनंत यात्री - प्रथम तुमची क्षमा मागतो. आज विडंबनाचा मूड आहे. या नादान बालकाला क्षमा करून तुमच्या अनंत यात्रेमध्ये सर्वांसोबत मलाही सामावून घ्याल अशी अपेक्षा करतो.
बघ जरा पोळीत माझ्या काय आहे….
भू नकाशा लांघणारे चित्र आहे
टोचण्याला चांगलेची शस्त्र आहे
तप्तसूर्याने जळाले सर्वत्र आहे
सक्तीच्या खाण्यात गलीत गात्र आहे
कवळी शाबीत गळती नेत्र आहे
शत्रूला कापेल ऐसे अस्त्र आहे
अंत ना आदि असे अजस्त्र आहे
प्राण लवकर घोटणारा मंत्र आहे
एक कागद कस्पटासम, रद्दीमध्ये फरपटला
जसा जीव हा आप्तांमधुनी, गर्दीमध्ये भरकटला
एक कागद कस्पटासम ||धृ ।।
एक बालक हाती घेई,
मायेने मग आकार देई,
बनता त्याचे जहाज हवाई, उंच तया उडविला ।। १ ।।
उंच विहरता मन स्वच्छंदी,
हीन भासली भुतल रद्दी,
वाटे मनासी खाशी शक्ती, दैवचि अर्पि मजला ।। २ ।।
वाटे त्यासी उंच उडावे
वादळ वारे यांसी भिडावे
कांबीटाचा कणा देउनी, पतंग सुंदर केला ।। ३ ।।
इतकी उंची तये गाठली
साद मनीची नभी आटली
ढील देण्या जाता बालक, मांजा संपून गेला ।। ४ ।।
एक सल नेहमीच
एक दरवळ नेहमीच
अंगावरून जातो
डोळ्यांदेखत नेहमीच
एक काठ नदीचा भरतो
एक नाव नेहमीच
किनाऱ्याशी थडकते
एक रीत मला नेहमीच, लांबून खुणावते
मी आहे तिथेच बसतो
एक दृश्य नेहमीच, धूळीत साकार होते
एक चंद्रही नेहमीच
खिशात सापडतो
धिटुकली खार झाडावर
सूर्य गिळून घेते
हे जग तेव्हा नेहमीच
वाटाण्याएवढे भासते
एका तळहातावर जणू अलगद मावते
मी आहे तिथून उठतो
एक रात्र नेहमीच, मुंगीच्या पावलांनी येते
माझं मला
खूप जगले तुमच्यासाठी
आता माझं मला जगायचंय
आभाळाचं निळं पाखरू
उरात भरून घ्यायचंय
धुंद अवखळ झऱ्या काठी
तृप्त पाणी प्यायचंय
हसऱ्या वेड्या तृणफुलातून
बेभान होऊन धावायचंय
खोल शांत सागराच्या
कुशीत थोडं निजायचंय
ईश चरण स्पर्शणाऱ्या
हिमशिखरात विरघळायचंय
त्याच्या अस्तित्वाच्या खुणांत
स्वतःलाच शोधायचंय
खूप जगले तुमच्यासाठी
आता माझं मला शोधायचंय
सर्व मिपाकरांना फ्रेंडशिप दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा.
मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं ।
मोहाच्या हट्टापुढे गरजांचं हसं होतं ।।
आतमध्ये शिरताच माझ्या
साधेपणाचे पाश तुटतात ।
साऱ्या सुप्त इच्छांना मग
शक्यतेचे पंख फुटतात ।।
दिपून जातात डोळे, काही दिसेनासं होतं ।
मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं...... ।।१।।
चोहीकडे दिसतात मला
जेव्हा वैभवाचे सडे ।
आणि लखलखणारी सुखं
रोखून बघतात माझ्याकडे ।।
कसं सामोरं जावं त्यांना
मला खरंच कळत नाही ।
माझं आणि पाकीटाचं, मत
काही केल्या जुळत नाही ।।
एवढस पिल्लू... My bundle of joy
हसून म्हणालीस... त्यात तुझे efforts काय?
आईने वाढवलं... जन्माला घातलं!
तुझं नाव लावून
हातात तुझ्या दिलं...
आहेस तू... असणारच आहेस!
माझं सगळं तर आईच बघते आहे..
घर तू चालवतोस?... तुला चालवायचंच आहे!
आपापलं जगणं आपण जगतोच आहे!
खरंय पिल्ला... वेळ नाही दिला..
माझं नाव आणि फक्त पैसा दिला!
आई सांगत होती तुझं लडिवाळ वागणं
तिच्या डोळ्यात दिसत होतं तुझं मोठं होणं!
वाटलं होतं तुझ्याशी दोस्ती करीन
मन सारं कधीतरी मोकळं करीन
पिल्लू जसजसं मोठं झालं
आकाश त्याला बोलावू लागलं
श्रावणसाद
~~~~~*~~~~~
वर्षभर सोसून,
उन्हाचे चटके,
अवनी होरपळून,
उष्मात निजते,
हस्त जोडून,
निसर्ग अभिषेक,
मुक्त करेल,
वेदना व्याकूळ,
स्वागत श्रावणाचे,
साद मखमली,
श्रावण पाळे,
साक्ष इंद्रधनू,
सृजन सोहळा,
वसंत नाचे,
कवी- स्वप्ना..
माझ्या गावाचा पाऊस
आडंरानी आडंवनी..
फुले अंगांगी हो त्याच्या
रूजे थेंब पानोपानी..