माझ्या मराठी भाषेची किती अभेद्य बांधणी
किती तोडाल लचके ही तर रणाची रागिणी
माझ्या मराठी भाषेची करा एकदा भेट
तुम्हा गवसेल जगण्याची नवी पायवाट
माझ्या मराठी भाषेत साऱ्या भावनांचे रंग
खोली सागराची गोडव्यात वर प्रेमाचा तरंग
माझ्या मराठी भाषेत भक्ती शक्तीचा मिलाप
अभंग भारुडा संगे गुंजतो पोवाड्याचा आलाप
माझ्या मराठी भाषेची माया तुम्हा काय सांगू
आई माझ्या सोबती जगी काय मांगु
सध्या आम्ही भाषेशी, खास करून उच्चारांशी संबंधित खेळ खेळतोय. मागे कधीतरी लेकीने आणि खेळायला घरी आलेल्या भाचे मंडळींनी “कंटाळा आला”चं पालुपद सुरू केलं. मग त्यांना म्हटलं, हे वाक्य सलग दहा वेळा म्हणून दाखवायचं... न चुकता... म्हणा... A good cook, could cook good.
हं. करा सुरूवात.
झालं. सगळ्यांनी उत्साहात सुरूवात केली आणि मग पहिल्या दुसऱ्या, तिसऱ्या प्रयत्नात सगळ्यांचं गुड-गुड-गुड ऐकू येऊ लागलं आणि खिदळायला सुरूवात...
आई/मावशी अजून सांग ना...
सांगते. पण आधी याचा सराव करा.
मिकादा, पैजारबुवा, अभ्यादादा आऊर रातराणीतै के पिच्चे पिच्चे मै भी कस्काय चल पड्या कायच म्हैती नाही. पन मेरा भी जळके करपा मस्सालाभात हुवा इस्लीये मयनेभी हिन्दिक्की चिंदी करनेका ठाणच डाल्या. मंग काय...एक आय अपने पोरट्याको कयसे धोपातटी हय वैच्च चित्र कविता मे उतारके इद्दर डालरा हू! तेवढेमे भाशेका ट्याण्डर्ड भी लै खालीच आया उस्के लिए मापी, लेकीन ये भाशा आपुनका बच्चपनका दोस्त मुलाणी मेरेको शिकायेला हय, जो उस्के आऊर मेरे वास्ते जान से प्यारी हय.
ठयरे हुए पानी मे
किसी येडेने डालेले फत्तरकी माफिक
होता है रे बाबा तेरा मारना!!
मी खूप विसराळू माणूस आहे. अनेक गोष्टी मी हमखास विसरतो. फोन/इंटरनेट ची बिल भरण्यापासून ते अगदी ऑफिसमधली टाईम शीट भरेपर्यंत अनेक गोष्टी आहेत .. शिवाय कामाच्या संदर्भात देखील अनेक गोष्टी विसरत राहतो. अगदी बायकोने फोन केला, येताना अमुक एक गोष्ट घेऊन या तरी मी अक्षरशः ती घोकत घोकत गाडी चालवतो. मध्येच traffic मध्ये अडकलो तर ते सुद्धा विसरतो. पुन्हा घरी आल्यावर मला अशी अपूर्ण कामे करायला परत जावे लागते. त्यातून कटकटी होतात, भांडण होतात. काय करावं तेच समजत नाहीये. माझ्या पत्नीला काही जबाबदाऱ्या घे म्हटले तर तिच्याकडून देखील सकारात्मक प्रतिसाद मिळत नाही.
खान्देशी लेकी आखाजीच्या सणाला माहेराला येतात अन काय गीत म्हणतात पहा -
नदीनं पानी वाहे झुळूझुळू वाहे झुळूझुळू
चला त्यानामा आंगूळ करू आंगूळ करू
माहेरवास्नी सार्‍या उनात उनात ( उनात = आल्यात)
झोका टांगेल शे दारात
आंबानं पान हिरवंगार
झोका जावूदे जोरदार
गवराई चला ग मांडूया
पुजा तिची करूया
आखाजीना सन शे
माहेराला बरकत दे
माय वं माय वं तुन्ह्या लेकीस्ले
सासर मधार सुख दे
(अहीराणी भाषेवर एवढी हुकूमत नसल्याने चुकभूल द्या घ्या)
- पाभे
वाचकहो घोस्टहंटरला झालेल्या अक्षम्य दिरंगाईबद्दल मी माफी मागतो. भ्रमणध्वनि वर टंकण करत असल्याने मालिकेस उशीर झाला. पुढील भाग लवकर येतील याची खात्री बाळगावी!
आपण आपल्या आजूबाजूला लोकांना आयुष्यात यशस्वी झालेले पाहतो आणि त्यातल्या कित्येकांचे वर्णन ‘स्वकर्तृत्वावर पुढे आलेला’ असे ऐकतो. परंतु यशस्वी होण्याकरता हुशारी आणि कर्तुत्व सोडून इतरही अनेक घटक कारणीभूत असतात असे माल्कम ग्लाड्वेल या लेखकाला वाटते. या इतर ‘अदृश्य’ घटकांचा शोध त्याने त्याच्या ‘आउटलायर’ या पुस्तकामधून घेतला आहे. लेखकाच्या मते यशस्वी होण्याकरता ‘हुशारी’ हा जरी मुलभूत घटक आवश्यक असला तरी एका ठराविक टप्प्यानंतर, बुद्धी आणि यश यांचा संबंध नसतो. नाहीतर प्रत्येक हुशार माणूस यशस्वी झाला असता.
"ए शुक शुक"
"ए अरे थांब"
अचानक मागून आवाज येतो पण स्वतःला "ए" ह्या नावाने कोणी हाक मारेल असे जरासे विस्मरणात गेले असल्याने हो...हो..थांबा जरा सविस्तर सांगतो तर आपण सगळे नोकरी-व्यवसायानिमित्त एका विशिष्ठ पदावर काम करत असतो आणि ते पद म्हणजेच आपली ओळख होते.
म्हणजे कोणी दुकान,हार्डवेअर स्टोअर,हॉटेल या व्यवसायात असेल तर "शेठ' या विशेषणाने तर कोणी बँक मॅनेजर,बिजीनेसमन,डॉक्टर,वकिल ,सरकारी अधिकारी या पदावर असेल तर "सर" "साहेब" अशा विशेषणानेओळखले जातो.
साहित्य अकादमी पुरस्कार विजेते रघुवीर सहाय यांची ही कविता.
आज हसा, हसा लवकर हसा
हसा तुमच्यावर लक्ष ठेवून आहेत
हसा स्वतःवर नका हसू कारण त्यातला कडवटपणा पकडला जाइल
आणि तुम्ही फुकट मराल
असं हसा की खूप जास्त आनंदी आहात असं वाटायला नको
नाहीतर संशय घेतील का ह्या माणसाला लाजलज्जा बिल्कूल नाही
आणि फुकट मराल
अवतार सिंह संधू बर्‍याच कारणांनी गाजलेले कवी. वयाच्या फक्त अडतिसाव्या वर्षी खलिस्तानी अतिरेक्यांनी ह्या माणसाला उडवलं. ह्याचा गुन्हाही साधा सुधा नाही. हा माणूस डाव्या विचारधारेतला. धारदार कविता करणारा. नक्षलवादी चळवळीतला, राजकारणात पुढे आलेला, नक्षलवाद्यांचा कवी म्हणवला जाणारा पण शिख उग्रवाद्यांच्या हिंसाचाराचा विरोध करणारा. त्याच्या कवितांमधून त्याचे डावे विचार स्पष्ट दिसतात. पण आहेत विचार करायला लावणार्‍या. अशीच एक कविता मला खूप आवडलेली. माझ्या अल्पबुद्धीने केलेला अनुवाद सादर करतो.
