केनोपनिषद
===================================================================
संस्कृती
निसर्ग, पर्यावरण आणि आपण ११: मानव हाच प्रश्न आणि मानव हेच उत्तर
रहाट
झुंजूमुंजू झालं
कोंबडं आरवलं
बामनाला जाग आली
सडा सारवन पंचारती
धडाडून चूल पेटली
घुगऱ्या पुरण पोळी
पहिला निवद
अंबाबाईला
मग येडाय रुकड्याय
माळावरचा म्हसोबा
शेवटून बाभळीखालचा वेताळ
खांद्यावर जानवं
हातात परात
नैवैद्याची
रिकामी,
उदबत्तीचा धूर
सुगंधी केवडा
रामप्रहरी,
रांगोळीतला मोर
आणि हळदीकुंकू
उंबरठ्याशी,
शेणाचे गोळे
ताटलीभर निवद
वळचणीला,
उनउन लाप्शी
प्रसादाला
सांस्कृतिक महाराष्ट्र
- डॉ. सुधीर रा. देवरे
ईशावास्योपनिषद
===================================================================
निसर्ग, पर्यावरण आणि आपण १०: काही कटु प्रश्न आणि काही कटु उत्तरे
स्त्रीभृणहत्या - खरे जबाबदार कोण?
स्त्रीभृणहत्या - खरे जबाबदार कोण?
अय्या, हा कसला बावळट प्रश्न? उत्तर सरळ आहे. पति, कधी कधी स्वतः पत्नी, त्यांच्यावर दबाव आणणारे सासू सासरे आणि याचा फायदा उठवणारे डॉक्टर ! पण इतकं सरळ नाही ते.
कारण ‘उत्तर’ आणि ‘समाधान’ यात फरक असतो. राजकीय पुढार्‍यांकडे आपल्या प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर असतं. समाधान मात्र नसतं. कारण समाधान होण्यासाठी खोलात जावं लागतं. वरवरचा विचार पुरत नाही. प्रत्येक जणच म्हणतो की "या हत्येत प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्षपणे सामील होणार्‍यांवर घणाचे घाव घातले पाहिजेत. त्याचबरोबर अशी परिस्थिती येणारच नाही यासाठी पावलं उचलली पाहिजेत." वगैरे. वगैरे.
योग दिवस २०१६
आजच्या योग दिवसाच्या सर्वांना हार्दीक शुभेछा!!
आपल्यापैकी अनेक जण भारतात किंवा भारताबाहेर आपापल्या शहरात योग दिवसात सामिल होणार असेलच! या धाग्यावर त्यांचे फोटो अनुभव नोंदऊन योग दिव साजरा करावा असे वाटते.
सुरुवात माझापासूनच करतो..
सध्या योग प्रशिक्षक म्हणून वास्तव्य बगोटा कोलंबिया येथे आहे. मात्र योगदिवसाचा वर्ग घेण्यासाठी ५०० कि.मी दूर मेडेजिन या शहरात गेलो होतो त्या ही क्षणचित्रे...
पॅरिस भ्रमंती: वैभवशाली प्रासाद, संग्रहालये आणि कलाकृती (भाग १: फॉन्तेनब्लो)
वरील चित्रः फोंतेनब्लो प्रासाद आणि संग्रहलय.
संग्रहालये बघण्याची माझी आवड फार जुनी. म्हणजे अगदी वयाच्या पाचव्या -सहाव्या वर्षी सालारजंग म्युझियम बघितले, त्याची मनावर अमिट छाप पडली.
सत्यवान्/सावित्री
माधव न्याशनलाईझ ब्यांकेत कामाला होता...
वडलोपार्जित ब्लॉक..वडील देवाघरी गेलेले होते..
घरात फक्त आई अन तोच राहायचा..
माधव चे लग्नाचे वय झालेच होते..१-२ मुली पण पाहिल्या होत्या पण त्याला पसंत नाही पडल्या...
*
दुपारच्या वेळी शेजारच्या जोशी काकू गप्पा मारायला आलेल्या होत्या..
गप्पा गप्पात जोशी काकूने सुचवले..म्हणाल्या की.."माझी दूरची साठे नावाची आते बहीण आहे तिची माधवी नावाची मुलगी लग्नाची आहे...चांगले लोक आहेत...मुलगी बी कॉम झाली असून आता कॉम्प्युटरचा कोर्स करत आहे..नाकी डोळी नीटस आहे.. आपल्या माधव साठी स्थळ बघायचे का?"