संस्कृती
उंच उंच झोका
झुला, झोपाळा, पाळणा प्रत्येकानेच अनुभवलेला असतो. सुगंधी, रंगीबिरंगी हारा-फुलांनी सजून, फिरत्या भिंगरीच्या खेळण्याच्या गमतीत, ठरलेले नाव फुला-रांगोळ्यांसह गुपित सांभाळत, कुणी राम घ्या, कुणी लक्ष्मण घ्या च्या सुरेल लयीत, बाळाचे नाव पाळण्याच्या कुशीत, पाळण्याच्या साक्षीने बाळाच्या कानात ऐकवून प्रचलित केले जाते. पाळणा गीताच्या सुरांवर बाळाच्या उंच झोक्यांची सुरुवात इथूनच होते. अशा प्रकारे अगदी बालपणापासूनच पाळण्याची संगत प्रत्येकालाच लाभलेली असते.
कठोपनिषद (२)
===================================================================
अवधूत (भाग-७)
दुपार आता उतरत आलेली होती. दिवसभर चांगलंच ऊन तावल्याने सगळं कसं कोरडं ठणठणीत झालेलं होतं. वाटेत एका घरातून त्याला मूठभर फुटाणे आणि रेवड्या मिळाल्या होत्या. रात्री खाता येतील… सध्या थंडीचे दिवस… थोड्याच वेळात अंधारुन येईल. रात्रीपुरता मुक्काम कुठे करायचा? वाटेत कुठे निवारा मिळेल का? रात्री खूप थंडी असणार. नाहीच निवारा मिळाला तर? त्याला थोडी भीतीच वाटली. काल तर केवढा ताप होता! आज तरी सुरक्षित रहावं निदान! इतर वेळी कुठे फारसा विचार करतो आपण?
रेनफॉरेस्ट
आज जिथे आहे सहरा
म्हणजेच वाळवंट,
रेग, सैफ़, बरचन
(म्हणजे काय हे गुगलून घ्या)
वगैरे भूवैशिष्टये असणारे,
तिथे होते लॉन्ग लॉन्ग एगो
(म्हणजे रियल लॉन्ग लॉन्ग एगो
सहस्रावधि नव्हे लक्षावधि नव्हे
कोट्यावधि वर्षांपूर्वी)
सहस्र योजन विस्तार असलेले
ओलेचिंब, घनदाट, निबिड
रेनफॉरेस्ट!
रोज दुपारी दोनतीन वाजता
गड़गडाट करायचे
अजस्र काळेकभिन्न
क्युमुलोनिम्बस् !
अन् झरझर बरसायचे
जीवनामृतरस!
त्या विशाल निबिड़ जंगलात
होते अथांग एक सरोवर
शतशत योजन विक्राळ..
होत्या विशाल राक्षसी मगरी
कठोपनिषद (१)
===================================================================
प्रश्नोपनिषद (२)
===================================================================
एन्टरप्रेन्युअर
मध्यंतरी डायरी लिहिणे बंद केले होते. निसर्गाच्या सोहळ्यात रमलो होतो. उन्हाळ्याची भट्टी पावसाच्या धारांनी थंड झाली. एक उत्साही शिरशिरी सगळीकडे पसरली. मातीचा सुगंध भरभरून आत साठविल्यावर उन्हाळी घामट चिडचिडीचा विसर पडला. ह्या वर्षी पावसाने देखील हात आखडता न घेता, भरभरून जीवनदान केले. जुन्या कवितेत म्हटल्याप्रमाणे “आनंदीआनंद गडे जिकडे तिकडे चोहीकडे” भरून वाहत होता.
(आरोळ्या जालीय फेरीवाल्यांच्या)
(सदर धाग्याच्या लेखिका आदरणीय आणि सिनियर मिपाकर आहेत. आम्ही त्यांच्या लेखनाचे पंखा आहोत - त्यामुळे धागा टाकताना दोन दिवस विचारच करत होतो - पण आशा आहे की त्या स्वतः आणि ज्यांच्याकडे कळत नकळत निर्देश होते ते सगळेही ह.च घेतील.)
'माज' आणि 'मान'!
'माज' आणि 'मान'!