https://www.youtube.com/watch?v=ameDmBSPciM&t=4332s
इथे घमासान चर्चा झाली. चर्चेत सहभागी असलेले बहुतेक लोक... मुंबईकर आहेत आणि त्यांची वयं पाहता त्यांनी बाळासाहेबांची वाटचाल जाणत्या वयात पाहीलेली आहे.
चर्चेत अनेक मुद्दे आले. सेनेने सुरुवातीला मराठीचा मुद्दा हातात घेतला. तो मुंबईत मराठी माणसाला अपील झाला. लोकांना बाळासाहेबामधे आपला कुणी तारणहार दिसू लागला..
===================================================================
झुंजूमुंजू झालं
कोंबडं आरवलं
बामनाला जाग आली
सडा सारवन पंचारती
धडाडून चूल पेटली
घुगऱ्या पुरण पोळी
पहिला निवद
अंबाबाईला
मग येडाय रुकड्याय
माळावरचा म्हसोबा
शेवटून बाभळीखालचा वेताळ
खांद्यावर जानवं
हातात परात
नैवैद्याची
रिकामी,
उदबत्तीचा धूर
सुगंधी केवडा
रामप्रहरी,
रांगोळीतला मोर
आणि हळदीकुंकू
उंबरठ्याशी,
शेणाचे गोळे
ताटलीभर निवद
वळचणीला,
उनउन लाप्शी
प्रसादाला
- डॉ. सुधीर रा. देवरे
===================================================================
स्त्रीभृणहत्या - खरे जबाबदार कोण?
अय्या, हा कसला बावळट प्रश्न? उत्तर सरळ आहे. पति, कधी कधी स्वतः पत्नी, त्यांच्यावर दबाव आणणारे सासू सासरे आणि याचा फायदा उठवणारे डॉक्टर ! पण इतकं सरळ नाही ते.
कारण ‘उत्तर’ आणि ‘समाधान’ यात फरक असतो. राजकीय पुढार्‍यांकडे आपल्या प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर असतं. समाधान मात्र नसतं. कारण समाधान होण्यासाठी खोलात जावं लागतं. वरवरचा विचार पुरत नाही. प्रत्येक जणच म्हणतो की "या हत्येत प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्षपणे सामील होणार्‍यांवर घणाचे घाव घातले पाहिजेत. त्याचबरोबर अशी परिस्थिती येणारच नाही यासाठी पावलं उचलली पाहिजेत." वगैरे. वगैरे.
आजच्या योग दिवसाच्या सर्वांना हार्दीक शुभेछा!!
आपल्यापैकी अनेक जण भारतात किंवा भारताबाहेर आपापल्या शहरात योग दिवसात सामिल होणार असेलच! या धाग्यावर त्यांचे फोटो अनुभव नोंदऊन योग दिव साजरा करावा असे वाटते.
सुरुवात माझापासूनच करतो..
सध्या योग प्रशिक्षक म्हणून वास्तव्य बगोटा कोलंबिया येथे आहे. मात्र योगदिवसाचा वर्ग घेण्यासाठी ५०० कि.मी दूर मेडेजिन या शहरात गेलो होतो त्या ही क्षणचित्रे...
वरील चित्रः फोंतेनब्लो प्रासाद आणि संग्रहलय.
संग्रहालये बघण्याची माझी आवड फार जुनी. म्हणजे अगदी वयाच्या पाचव्या -सहाव्या वर्षी सालारजंग म्युझियम बघितले, त्याची मनावर अमिट छाप पडली.
