मुलांनो आज अतिशय रोचक अशी गम्मत पाहूयात. हि गम्मत आहे १९८४ पासून निवडणुकीतल्या काळात रुपयाच्या डॉलर च्या तुलनेत झालेल्या घसरणीची. खालील काही आकृत्या पहा बरे...तर या आकृत्यांवरून खालील निष्कर्ष निघतात.
१. ऑक्टोबर २०१२ ते जुलै २०१३ या काळात डॉलर च्या तुलनेत रुपया २०% घसरला.
गीतरामायणाची मूळ संकल्पना सीताकांत लाड यांची. १९५५ साली पुणे आकाशवाणीमध्ये सहनिर्देषक म्हणून काम करत असलेल्या लाड यांनी ही कल्पना गदिमांना बोलून दाखवली. गीतकार म्हणून ग. दि. माडगुळकर आणी संगीतकार म्हणून सुधीर फडके या द्वयीची निवड करण्यात आली. तिघांच्या चर्चेतून 'गीतरामायण' हे शीर्षक ठरले. गुढीपाडव्याला सुरुवात करून आठवड्याला १ याप्रमाणे ५२ गीते पुणे आकाशवाणी वरून सादर करण्याचे ठरले. पुढे प्रसंगांची व पात्रांची निवड करताना या गाण्यांची संख्या वाढवून ५६ करण्यात आली.
एप्रिल २०१३ मध्ये स्फीअर बुक्स या ब्रिटिश प्रकाशन संस्थेने एक पुस्तक प्रकाशित केलं. प्रकार नेहेमीचाच. लिहून लिहून बुळबुळीत झालेला. रहस्यकथा. लेखक नवखा - रॉबर्ट गाल्ब्रेथ नावाचा. विशेष कोणाचं या पुस्तकाकडे लक्ष जाण्याचं कारण नव्हतं. गेलंही नाही - पुढच्या तीन महिन्यांत त्या पुस्तकाच्या जेमतेम दीड हजार प्रती विकल्या गेल्या. समीक्षकांनी मात्र कादंबरीचं मुक्तकंठाने कौतुक केलं. एकाने त्याला "दैदिप्यमान पदार्पण" असं म्हटलं, तर दुसर्‍याला त्यातलं ठसठशीत पात्रवर्णन आवडलं.
याच वर्षात दादासाहेब फाळके या भारतातील चित्रपटक्षेत्रातील सर्वोच्च पुरस्काराने पुरस्कृत झालेले हिंदी चित्रसृष्टीच्या गतकाळातील "सुप्रसिद्ध" खलनायक तसेच चरीत्रनायक प्राण सिखंड यांचे वृद्धापकाळाने आणि आजारापणाने निधन झाले आहे.
खलनायक पण ग्रेसफूल असू शकतो हे प्राण यांच्या भुमिका बघताना समजते... मधूमती, कश्मीर की कली, आदी अनेक चित्रपटातील त्यांच्या खलनायक असलेल्या भुमिका गाजल्या असल्या तरी त्यापेक्षा कसौटी आणि जंजीर मधली त्यांची दोन गाणीच अधिक आठवत आहेत...
आज तंत्रज्ञानाचा वेग आणि झपाटा इतका आहे की त्या वेगाने बावचळूनच जायला होते. त्यात सॉफ्टवेअर क्षेत्रातल्या सगळ्या ‘दादा’ कंपन्यांना 'मार्केट शेयर'वर ताबा मिळविणे गरजेचे असल्याने त्यातली स्पर्धा अतिशय जीवघेणी झालेली आहे. त्यामुळे ‘टाइम टू मार्केट’ ह्याला इतके महत्त्व आले आहे की थोडा उशीर झाला तर स्पर्धेतून बाहेर फेकले जाण्याची शक्यता असते. त्यामुळे मग एखादी संकल्पना घेऊन बाजारात त्यावर आधरित एक गरज निर्माण करून, त्यावर आधारित प्रॉडक्ट्स बनवून ती विकण्यासाठी ‘बाजारपेठ’ तयार करण्याचे काम ह्या बलाढ्य सॉफ्टवेअर कंपन्या नेमाने करत असतात.
विकिलिक्सच्या नंतर अमेरिकन गुप्तचर यंत्रणांचा कारभार जगातील तमाम जनतेसमोर आणणारा एडवर्ड स्नोडेन ला भारतीय माध्यमांनी तितकीशी प्रसिद्धी दिल्यासारखे वाटले नाही. याचे कारण काय असावे ?
एडवर्ड स्नोडेनने आतापर्यंत २१ देशांच्या सरकारांकडे आश्रय मागीतला आहे मात्र व्हेनेझुआला या छोट्या देशाव्यतीरीक्त इतर कुणीही त्याला होकार दिल्याचे आढळले नाहीये.
खरेतर अमेरिका आपल्या देशावर देखील हेरगिरी करते हे प्रत्येकाला माहित आहे मात्र त्यांच्याशी उघड पंगा घेणे शक्य दिसत नाहीये. मग टिचभर व्हेनेझुआलाकडे ही ताकत (हव तर मग्रुरी किंवा मुर्खपणा म्हणा) आला कोठून ?
कोर्टात प्रतिज्ञापत्र भरताना कबुली द्यायला लागली.
एखाद्या छोट्याशा गावात झालेलं छोटेखानी विकासकाम असो किंवा देशपातळीवर साकारलेला मोठा प्रकल्प असो, त्याचं श्रेय लाटण्यासाठी काँग्रेस आणि भाजपची मंडळी एकमेकांच्या उरावर बसल्याचं आपण कैकदा पाहिलंय. पण, यूपीएनं देशातील रस्तेविकासाचं श्रेय आज खुलेपणानं भाजपप्रणित रालोआ सरकारला देऊन सा-यांनाच आश्चर्याचा धक्का दिला आहे.
सेलेब्रेटींनी काहीही केलं तर त्याचा जरा जास्तच उहापोह अन चर्चा होते.
पण अँजेलिना जोलीने जे काही केलं त्याचा मात्र उदो उदो, अन जे काही कौतुक झाल ते मात्र मला खरच कळल नाही.
मी पुन्हा पुन्हा न्युज वाचली, एकच उत्तर ब्रेस्ट कॅन्सरची ८५ टक्के अन ओवरिज च्या कॅन्सरची ५० टक्के शक्यता असल्याने, अ‍ॅजलिना जोलीने, मॅसेक्टॉमी करुन घेतली.
आता या सर्जरी दरम्यान तिची मावशी ब्रेस्ट कॅन्सरने वारली अन अ‍ॅजेलिना त्या फ्युनरलला जाउ नाही शकली वगैरे वगैरे.
“नमस्कार हो चिंतोपंत! कळली का बातमी?” बारामतीकर, बर्‍याच दिवसांनी चावडीवर जमलेल्या सर्वांकडे बघत, चावडीवर प्रवेश करत.
“कसली बातमी? लोहपुरुषातले लोह वितळत चालल्याचीच का?”, नारुतात्या हसू चेहेर्‍यावर आणत.
“नारुतात्या आणि बारामतीकर, तुम्हाला फुटलेल्या आनंदाच्या उकळ्या कळताहेत हो! पण एवढ्यातच 2014 च्या निवडणुका जिंकल्याचा आनंद झाल्यासारखे आनंदित होऊ देऊ!”, घारुअण्णा भयंकर उद्विग्न होत.
