कविता

माझं मन कायम ह्या साडेपाच इंची चौकटीत वावरणारं . . . .
आजूबाजूला काय चाललंय हे पाहूनही न पाहिल्यासारखं करणारं . . .

काही वेगळं दिसलंच तर डोळे असूनही ह्या स्मार्ट खेळण्यातूनच बघतो. . .
मग समोर खाद्यजत्रा असो की प्रेतयात्रा . . तोच निर्विकारपणा असतो !

कधीकधी मरणही टिपतो मी दुसऱ्याचं कारण असं चित्र वारंवार कुठे दिसतं ?
कासावीस होतो फक्त तेंव्हाच जेव्हा बॅटरी उतरते किंवा इंटरनेट नसतं !

जगात असूनही जगाशी परत जोडण्यासाठी जपतो मी पासवर्ड. . . . .
आपण आणि आपला अंडा "सेल", कोणी माणुसकी करता का फॉरवर्ड ?

पुढील पाच मिनिटात, हे मानवते

"अ" अतिरेकी काळिमा फासतील तुझ्या तोंडाला
"ब" बलात्कारी झुकवतील तुझी मान शरमेने खाली
"क" कोवळी बालपणं विकली जातील बाजारात
"ड" डोकी फुटतील धर्ममार्तंडांच्या एका भृकुटीभंगाने तुझ्या डोळ्यादेखत
ई-पेपर्स सांगून थकतील "अ" "ब" "क" "ड" च्या मिनिटागणिक वाढत जाणाऱ्या किंमती

रोम-रोम जळताना तुझ्या जीर्ण-शीर्ण त्वचेच॑
हे उत्सवी फिड्ल कोण वाजवतंय न थांबता?

मूळ कविता - आली कुठूनशी कानी, टाळ मृदुंगाचि धून (कवी - सोपानदेव चौधरी)

आली कुठूनशी कानी, चषकांची किन किन
नाद वारुणी वारुणी, उठे रोमरोमांतुन

स्कॉच व्हिस्की ती भरली, धुंद मद्य चषकांनी
थंड बियर फेसाळती, गजर चिअर्स उंचावुनी

वारुणीच्या चषकात आईसक्यूब्ज ओले चिंब
चखना असे साथीला, काजू चिकन आणि श्रिम्प

खंबा दिसला सामोरी, काय सांगू त्याची शोभा
मद्य घेवुनी अंतरी, स्वागतास माझ्या उभा

चिंता संसाराची सरे, माझ्या साकियाँच्या साथीत
माझे मन झाले दंग, उमर खय्यामच्या रुबायांत

आली कुठूनशी कानी......

सर्व मिपाकरांना फ्रेंडशिप दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा.

अस्वस्थ बरसात
अशीच अवचित आली
सर ती पावसाची,
सोबत दाटून आली
सय तुझ्या आठवणींची

तो पाऊस बेफाम
तो वारा मदहोश,
ती चिंब बरसात
असलेली तुझी साथ

ते गारठलेले हात
ते उष्ण श्वास,
होणारे ते स्पर्श
हवेहवेसे सारे क्षण

आली होतीत मिठीत
जेव्हा कडाडली होती वीज,
होते मानले किती आभार
मी तिचे मनातल्या मनात

त्या न संपणार्‍या गप्पा तुझ्या
ते न विरणारे हास्य तुझे,
आता छळते ही बरसात सदा
जेव्हा आठवतात ते क्षण पुन्हा

या भल्या पहाटे थोडे
मी तुझेच गाणे गावे
अन गात्रा मधले कोडे
अलगद सुटून जावे

ती वीण मखमली मनाची
अन श्वास समर्पित व्हावा
त्या जगनियंत्यासाठी
हा देहच निमित्त व्हावा

विरघळून जावे अलगद
मी पण माझे नुरावे
त्या अक्षय सुखामध्ये मी
अवचित भान हरावे

ते नकोच लौकिक जगणे
अन श्वासही संकोचावा
तू माझा अन मी तुझाच
हा भोगच अक्षय व्हावा

मी भरून पावलो अवघा
ही तुझीच मिठी अवखळ
मी विरून हलका होतो
अक्षय अविरत निर्मळ

- बंगलोर , १ ऑगस्ट २०१७, ०६.३६ वाजता

अनोळखी

पलटून तुला पाहताना
मज अनोळखी तू वाटे,
ती नजर तुझ्या डोळ्यातील
का आपली ना भासे

क्षितिजातल्या धुक्यात
हरवून गेली वाट,
वाटे रिक्त जग सारे
सुनसान ही पायवाट

ते स्वप्न आपले
विरले कसे नि कुठे,
का वाढला हा अबोला
विश्वास का न उरला

चुकलो कुठे ग आपण
राहिली प्रीत का अधुरी,
स्वप्नातले ते सारे
भंगले कसे मनोरे

वळणावर मी तु़झ्या त्या
पाहे वाट अजूनी तुझी,
नि तू सोडुनी गेली अशी
जशी नव्हतीच कधी माझी

- रवि बदलापुरेकर

'उषःकाल होता होता' हे सुरेश भटांचे गीत मी 'आठवणीतली गाणी' या संस्थळावर वाचले व ऐकले.

मूळ गाण्यात ६ कडवी आहेत पण, त्याच्यारेडिओवरील ध्वनीमुद्रिकेत मात्र ४ च कडवी आहेत. गाळलेली २ कडवीही सुंदर आहेत हे लक्षात आले.
तसेच हे गाणे 'सिंहासन' चित्रपटात असल्याचे तेथे लिहीले आहे. माझी शंका अशी आहे की हे गीत या चित्रपटाच्या खूप पूर्वीच लिहीले होते का व नंतर या चित्रपटासाठी घेण्यात आले? म्हणून ती २ कडवी वगळली आहेत का ?

भरवू नकात आता बाजार आरश्यांचा
येथे कुणी न उरला खरिदार आरश्यांचा!

अाजन्म राहिलो मी वस्तीत आंधळ्यांच्या
केला कसा न जाणे,व्यापार आरश्यांचा!

मीही जरा-जरासा संदिग्ध होत गेलो
संदिग्ध होत गेला व्यवहार आरश्यांचा!

तू ही परी प्रमाणे स्वप्नात बागडावे
देऊ कसा तुला मी उपहार अारश्यांचा!

ते वागले असावे लपवून चेहऱ्यांना
तेंव्हाच शक्य झाला अपहार आरश्यांचा!

सांभाळुनीच लावा आता जरा मुखवटे
होणार आज आहे,यल्गार आरश्यांचा!

—सत्यजित

मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं ।
मोहाच्या हट्टापुढे गरजांचं हसं होतं ।।

आतमध्ये शिरताच माझ्या
साधेपणाचे पाश तुटतात ।
साऱ्या सुप्त इच्छांना मग
शक्यतेचे पंख फुटतात ।।

दिपून जातात डोळे, काही दिसेनासं होतं ।
मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं...... ।।१।।

चोहीकडे दिसतात मला
जेव्हा वैभवाचे सडे ।
आणि लखलखणारी सुखं
रोखून बघतात माझ्याकडे ।।

कसं सामोरं जावं त्यांना
मला खरंच कळत नाही ।
माझं आणि पाकीटाचं, मत
काही केल्या जुळत नाही ।।