तो स्पर्शच नवा होता
का कुणास ठाऊक
भासे हर एक भेटीची, अपूर्वाई
उमजे ना मज कारण
का तो कायम हवा होता II
चुकून लागलेल्या धक्क्याने
भवताली दाट धुके झाले
सुचले नाही क्षणभर
मन कायमचे मुके झाले
भर ग्रीष्मात मज बाधला
प्रेम शिशिराचा गारवा
कारण , कारण ..... कसं सांगू तुम्हाला
तो स्पर्शच नवा होता II
शुष्क होते मन माझे
सत्वास मी जागलो
का जाणे सैरभैर
धक्क्यापरी वागलो
हळू हळू अंतराने
रंग घेतला नवा
पालवी ती जागोजागी
देठही तो हिरवा
मास्तर म्हणतात पोरांना
पिरेम लय वाईट
करू नका कधी तुम्ही
जाल सर्व खाईत II
झाडे लावा, गुरे चारा
मायबापास पोसा
पिरमामध्ये हे शक्य नाय
मग का स्वतःस कोसा ?
पिरेम पिरेम करता करता
माझी बिनपाण्याची झाली
सोन्यासारखी नोकरी जाउनी
घंटा हाती आली II
हाती छडी अन टोपी घेऊनि
शाळेमंधी जातो
डोक्याला मॉप शॉट लावूनी
घरी घ्यायला परत येतो II
पगारपाणी ना येळेवरती
वाढला भांडणतंटा
छडी घेऊनि फक्त बडवितो
म्या शाळेमधली घंटा II
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C
एक अधिक एक=दोन!
डायल केल्यावर लागलाच्च पाहिजे फोन!
नेटवर्क बिझी असू शकतं.
रेंज नसू शकते.
कदाचित स्वीच अॉफ असू शकतो
समोरच्याचा फोन!
या वास्तविक शक्यता ग्रुहीत धरणार कोण? .. छे! छे! लागलाच्च पाहिजे फोन.
कारण,एक अधिक एक=दोन!
बाप हा ताप नसतो, पोरा
आईचा पदर पकडून चाललास
खूप खूप मोठा झालास
विसरलास लेका बापाला
आता उगा करतोयस तोरा II
घास जरी आईने दिला
तरी घासत तो बापच होता
त्या तुमच्या पोटासाठी
इतरांसमोर वाकत होता
त्याच्या वाकण्याने तुला
कणा दिला
मान मरातब मिळाला
अन तू लेका सर्व विसरला II
दुध नाही पाजले
पोटात नाही वाढवले
पण ते दिवस मोजणारा तोच होता
तुझ्या आगमनाने आनंदाश्रू गाळणाराहि तोच होता
तुला रडताना बघून
तळमळणारा पण तोच होता II
आरं त्यो जर रडला असता
मी प्रेमपुरीचा विठ्ठल
माझी वेगळीच रखमाई
तुझं जमणार नाही माझयासंगं
का करते उगा तू घाई ? II
तू सुखी राहा तुझी बाई
लांबच बरी तू वाटते
उगा तंगड्या घालू नको मधी
सात जन्मात मिळायचो नाही II
माझी येगळीच तर्हा
तिऱ्हेवाईक मी येगळा
रखमा शिवराळ असली तरी
तिच्यासंगेचं मी बरा II
मला ठावं तुझे डाव
नको तिथे डोकं लाव
भोळा ढंगाने जरी मी
नको मला आजमाव II
आत आवाज मज येई
तुझया नाटकी शाळेचा
नेहेमी दुर्लक्ष करितो
धन्य माझी ती रखमाई II
ढगाच्या आतले
विजेचे वेटोळे
सुटून मोकळे
डोंगरा डसते...तिथे ती भेटते
निबिड रानात
पोपटी पानात
झुकून बघत
मोतिया थेंबात ...किणकिण हासते
भणाण वाऱ्यात
लाटेच्या गाजेत
चांदीच्या वर्खात
किनारा कोरत ... माझ्याशी बोलते
भ्रम कैवल्याचा साधला
भक्ती नामातच तू बांधला
कुणी पहिला रे तुला
दगडामध्येच अडकला
खांब सोनेरी रुपेरी
तरी उभा विटेवरी
बडवे मातले ते सारे
उगा भक्तांसी छळे ऱे
दावुनी कोरी नोट त्यांसी
उभे माउली दर्शनासी
बनवून माऊलीस दासी
बडवे राजभोग भोगती
तुझा दरबार पातला,
दुर्लभ भक्त दर्शनासी
स्वतः समजून ते राजे
शिवीगाळ गाभारा माजे
कैसी शिस्त नाही जाण
कोऱ्या नोटेस फक्त मान
तुझ्या दरबारी विठुराया
फक्त लक्षुमीची छाया
हात सोड कटेवरचे
तुफान आलंया !!
हिरव्यागार शेताचा मालक मी जरी
सोबत होती फक्त रणरणती सावली ,
खळाळत्या नदीला ना ओंजळभर पाणी
भरलेली विहीर तर कधीच आटली ,
ठिगळ लावतच जगतो मी शेतकरी
ते तरी किती पुरणार...धरणी सुद्धा फाटली
…पण उजळेल आता तिची कुस
……उद्या पडेलच की पाऊस …!!!
छन्दीष्ट्य वातावरणी
जर्जर धारा हि सारी
जरब कायम असे दिनकराची
दुर्भिक्ष्य ते जान्हवीचे पाणी II
यति नग सारे
काष्ठ मांडी हाट सारा
त्रागा मरुत वाही
रिक्त अंबार सारे II
कंगाळ बळीराज
करी मख
घेउनि नांगर हाती
अर्ध्वयु अवतरती स्वअभ्युदयासि II
अक्षर आरोहण अर्ध्वयु
ते साधे
अनृत अनुज मानुनी
बलीराजासी
उध्रुत उधम इंद्रजाल सारे
बळीराज किंकर अख्नंडीत माझे II
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C
परब्रम्ह उभे ठाकले समोर साक्षात
कैसे मी मग सावरावे आता देहभान
दाटलेला कंठ,डोळा पाणी आर्त
हरपली केव्हाच अवघी भूक तहान
मागणे भौतिक सुखे हे मूर्खलक्षण
अशाश्वत गोष्टींचे काय करु कळेना
तूच निर्मीलेल्या जगी कंठतो जीवन
तरीही का तुझा परीसस्पर्श होईना
सद्य परिस्थिती देवा तुझिया समोरी
काय तुला मी वेगळे असे आळवावे
दाता आहेस तू, एवढेच द्यावे मला
तुझ्या चरणाची मी फक्त धूळ व्हावे !
