वेळणेश्वर राईड
माझा लेक (वय वर्षे 10) याने त्याच्या बाबांसह आमच्या घरापासून वेळणेश्वर पर्यंत सायकल राईड केली. दुसऱ्या दिवशी त्याच रस्त्याने परत घरी आले. त्याने केलेले हे प्रवासाचे वर्णन.
वेळणेश्वर राईड
माझा लेक (वय वर्षे 10) याने त्याच्या बाबांसह आमच्या घरापासून वेळणेश्वर पर्यंत सायकल राईड केली. दुसऱ्या दिवशी त्याच रस्त्याने परत घरी आले. त्याने केलेले हे प्रवासाचे वर्णन.
वेळणेश्वर राईड
वजनकाटावाला
---------------------
तो चौकात वळणावर बसायचा . वजनकाटा घेऊन.
पांढरा पायजमा ,पांढरा नेहरू शर्ट आणि पांढऱ्याच मिशा . सावळासा देह. वय झालेलं असूनही अंगाने तो चांगला होता . रोज सकाळी तो त्याच्या काट्याला नमस्कार करून स्वतःचं वजन बघायचा. म्हणजे धंदा चांगला होतो अशी त्याची श्रद्धा होती.
त्याचा वजनकाटा सर्वधर्मसमभाव मानणारा होता .
त्याच्याकडे लहान अवखळ पोरं , लुकड्या पोरी , मध्यम वजनाची मध्यमवयीन माणसं आणि जाड्याजुड्या बायका , सगळेच यायचे .
चौक बदलला . शेजारचं दारूचं दुकान मोठं झालं . चायनिजच्या नव्या गाड्या रस्ता अडवू लागल्या .
डोक्यात जाळ पेटावा तशी आग आग होतेय. मी डोके उशीवर स्थिर टेकवायचा प्रयत्न करतो. ..... मेरी गो राउंडच्या पळण्यात खाली खाली जाताना जसं वाटते तसं काहीसं खाली खाली जातोय.
खाली ..... आणखी खाली...... आणखी खाली. पृथ्वीला तळ नसल्यासारखे वाटतय. खाली...... खाली....
डोळ्यापुढची उजेडाची जाणीव नाहिशी होतेय. डोळ्या समोर अंधार पसरतोय. सुखद गारवा देणारा अंधार....
मागील दुवा ध्रांगध्रा - १४ http://misalpav.com/node/49793
शिनेमाचं कोर्ट.
भुतकाळात म्हणजेच माझ्या बालपणी
'ब्रम्ह सत्यं जगन्मिथ्या 'च्याचालीवर,'शिनेमा सत्यं जगन्मिथ्या'; अर्थात : आजूबाजूला जे दिसतंय ते खोटं असू शकेल पण शिनेमात दाखवतात ते सत्य असते, अशी धारणा असण्याच्या वयात,शिनेमातली कोर्टं,
शिनेमातल्या कोर्टात चालणारे खटले,शिनेमातल्या कोर्टातले व
कोर्टाबाहेर,म्हणजे घर,क्लब इ.ठिकाणी असणारे जज्जसाहेब,
सरकारीवकील,बिनसरकारी,म्हणजे साधेवकील,साधेपोलीस,
साहेबपोलीस,खरे साक्षीदार,खोटे साक्षीदार,सज्जनआरोपी,बदमाशआरोपी,
हे सगळेच 'लयी भारी'या कॅटॅगिरीत मोडणारे असायचे !
गावातली घरं आता मागे पडलीत. अंधार त्यामुळे अधीकच गडद वाटतोय. आकाशात चंद्र... त्याचाच काय तो उजेड.
आता आम्ही गावाबाहेरच्या खंदका जवळ आलोय. वाट खंदकाच्या पायर्यांपर्यंत पोहोचते.महेशने पायर्या उतरायला सुरवातपण केलीये. मी कॅमेरा पाठीवरच्या सॅकमधे कोंबतो.झीप लावतो. आणि महेशच्या पाठोपाठ खंदकाच्या पाण्यात पाऊल टाकतो
मागील दुवा ध्रांगध्रा - १३ http://misalpav.com/node/49786
अनेक प्रतिभासंपन्न व हुशार माणसे त्यांच्या कलानिर्मितीमुळे समाजात लोकप्रिय असतात. ती विशिष्ट समूहांमध्ये वलयांकित म्हणून गणली जातात. परंतु ती व्यवहारात मात्र कित्येकदा तऱ्हेवाईक असतात. त्यातले काही तर विक्षिप्त म्हणूनही प्रसिद्ध होतात.
कामधेनूच्या कासेचे
दूध म्हणजे कविता
डंखानंतर मिळे तो
मध म्हणजे कविता
कल्पवृक्षाच्या छायेचे
छत्र म्हणजे कविता
अनाहत गुंजणारा
मंत्र म्हणजे कविता
किनार्याला जोखणारी
लाट म्हणजे कविता
अज्ञेयाला भिडणारी
वाट म्हणजे कविता
दहा दिशांनी घेरती
अपरात्री पाश तिचे
दिवसाच्या धगीमधे
पार वितळे कविता
या चंद्रमौळीत माझ्या
लक्ष सुखे ऱममाण
असते कधी सुखाला
सांगा कुठे परिमाण
जिर्ण शीर्ण झोपडीत माझ्या
तिरीप कोवळ्या उन्हाची
भासे जणू ही रेघ
सोनसाखळी गळ्याची
वाकून पाहतो हा चंद्र पौर्णिमेचा
ठेवतो नजर हा थवा चांदण्याचा
क्षण माझीया सुखाचे चोरावया पहातो
उन्मुक्त होऊनी मी चादंण्यात नहातो
घुसतो धटिंगण वारा
सवे आणतो थेंब पावसाचे
उध्वस्त करू पहातो
साम्राज्य माझिया सुखाचे
कोणी गरीब म्हणूनी
हसती मजवर सारे
इथे काय आहे म्हणूनी
आकलेचे तोडती तारे