उज्जैनचे प्रसिद्ध यांच्या भावाचे नाव राजा भर्तृहरी होते. एकेकाळी राजा भर्तृहरी यांना अत्यंत विद्वान, ज्ञानी राजा म्हणून ओळखले जायचे. परंतु दोन पत्नी असूनही ते पिंगला नावाच्या अतिसुंदर राजकन्येवर मोहित झाले. राजाने पिंगलाला तिसरी पत्नी बनवले. पिंगलाच्या रूपरंगावर आसक्त झालेला राजा विलासी झाला. राजा पिंगलाच्या तालावर नाचू लागला होता. याच गोष्टीचा फायदा घेत पिंगला व्यभिचारिणी(चारित्र्यहीन स्त्री) झाली.
.
गुरुजी २०-२५ मुलाना घेऊन वन सहलिला निघाले असतात..
.
वाटेत अचानक विजा कडकडु लागतात..सोसाट्याचा वारा सुटतो.पाऊस सुरु होतो .व मुले घाबरतात.८-९ वर्षाची असतात
गुरुजीना बाजुलाच एक गुहा दिसते व ते मुलाना म्हणतात "मुलानो चला त्या गुहेत आपण पाऊस संपेपर्यंत निवारा घेऊ.
मुले व गुरुजी दाटिवाटीने गुहेत आंग चोरुन उभे असतात..पण एक घटना घडते..
एक विजेचा लोळ गुहेच्या तोंडाजवळ येऊन आदळत असतो..मुले घाबरतात..
हा प्रकार सारखा चालु असतो..
फेसबुका वर पट्टीचे पोस्ट पोस्टणारे हलवाया सारखे असतात
जातीचा हलवाई एक घाणा बाहेर काढल्यावर गिऱ्हाइकांकड़े दुर्लक्ष करून पुन्हा तन्मयतेने पुढचा घाणा तळायला घेतोच. तस असते यांचे
फेसबुक /मिसळपाव हा एखाद्या नदीच्या पाण्या सारखा प्रवाह आहे--आपल्या पोस्ट त्या पाण्या सोडल्या जाणा-या कागदी होड्या असतात. --पाण्यात सोडे पर्यंत आपण त्या होडी साठी कष्ट घेतलेले असतात.--कागदी होडी एकदा पाण्यात सोडली की आपले त्या होडीशी असणारे नाते संपते.--होडी सुंदर असेल तर दूसरा कोणीही त्या होडीची चोरी करेल.एखादा द्वेष करेल.प्रवाहात सोडलेल्या होडीत आपल्या भावना गुंतवून उपयोग नसतो.
खालील नाटक हे तद्दन काल्पनिक आहे. केवळ टाइमपास म्हणून लिहिले आहे. ह्या नाटकात कुठल्याही प्रकारचे विचारमंथन नाही. त्यामुळे, खूप विचार करणार्यांनी पुढील नाटक वाचले नाही तर फारच उत्तम.
ज्यांनी वाचले आहे, त्यांच्यासाठी....ह्या नाटकाला योग्य ते शीर्षक द्यावे, ही नम्र विनंती. धन्यवाद. ...
...........
एक घटना
.................
दुपारची वेळ होती -मी पेपर वाचत होतो
ते व्हढ्यात तिने माझी खोडी काढली
एका सेन्सेटिव्ह विषया वर माझी खिल्ली उडवली
मला संताप आला
मी तिचा प्रिय फ्लॉवर पॉट जमिनीवर आपटत फोडून टाकाला
माझ्या अनपेक्षित कृतीने ती चक्रावली
व तरातरा आली अन माझ्या पाठीत चार पाच गुद्दे घातले
मी काही बोललो नाही
बराच वेळ आम्ही आतून धुमसत होतो
मग मी शांत झालो
व चपला घालून बाहेर पडलो
कुठे निघालास ??
गप्प बस तुला काय करायचा ???
खर तर मला खूप वाईट वाटत होते खूप खुश असायची ती
लेखमालेचे यापूर्वीचे भाग इथे वाचता येतील :
भाग १ - http://www.misalpav.com/node/45320
भाग २ - http://www.misalpav.com/node/45361
भाग ३ - http://www.misalpav.com/node/45433
भाग ४ - https://misalpav.com/node/45481
लेखमालेचे यापूर्वीचे भाग इथे वाचता येतील :
भाग १ - http://www.misalpav.com/node/45320
भाग २ - http://www.misalpav.com/node/45361
भाग ३ - http://www.misalpav.com/node/45433
भाग ४ - https://misalpav.com/node/45481
लेखमालेचे यापूर्वीचे भाग इथे वाचता येतील :
भाग १ - http://www.misalpav.com/node/45320
भाग २ - http://www.misalpav.com/node/45361
भाग ३ - http://www.misalpav.com/node/45433
भाग ४ - https://misalpav.com/node/45481
लेखमालेचे यापूर्वीचे भाग इथे वाचता येतील :
भाग १ - http://www.misalpav.com/node/45320
भाग २ - http://www.misalpav.com/node/45361
भाग ३ - http://www.misalpav.com/node/45433
भाग ४ - https://misalpav.com/node/45481
आता तिची दृष्टी परत मिळाली होती तिला
तिची भिरभिरती नजर शोधत होती
त्या राजकुमाराला
...
म्हणजे तिने तरी त्याला
आपल्या मनःचक्षु समोर असचं
रेखाटले होते
तरुण, लकाकणार्‍या निळ्या डोळ्यांचा
भुरभुरणार्‍या सोनेरी केसांचा
...
रोज पहाटे उठून
घराबाहेरच्या अंगणात
अंदाजाने फुलं वेचायची
चाचपडत,
अंधारामुळे नाही.. अजिबात नाही
अंधार तर तिचा जुना सोबती
तिची दृष्टी गेली बालपणी, तेव्हापासून
पण
कळी खुडली जाता कामा नये, हि भीती
....
एक दिवस अवचित या राजकुमाराची
अन् तिची गाठभेट झाली
