चिरकुट मुलगी—3
(चिरकुट मुलगी—२ इथे आहे https://www.misalpav.com/node/50277)
(चिरकुट मुलगी--१ https://www.misalpav.com/node/50273)
अष्टावक्र जादूगार
सकाळ झाली. अंकलकाकांनी जोजोच्या डोक्यावरून हळुवारपणे हात फिरवून त्याला जागे केले.
“उठ.”
व्यायाम आणि डाएट (विविध प्रकारची) याबद्दल इतक्यांकडून,इतक्यांदा, इतकं लिहिलं गेलंय की आता ही वृद्धा आणखी नवीन काय लिहिणार असं तुम्हांला वाटेल. पण जसा/जशी प्रत्येकजण प्रेमात पडतो/पडते. काहीजणं तर अनेकदा प्रेमात पडतात, आणि त्या प्रत्येकाला आपलं प्रेम वेगळं, नव्या नवलाईचे, नवंकोरं आणि दुसऱ्याला"सांगण्यासारखं"वाटतं तसंच हे आहे. मलाही माझ्या व्यायामाबद्दल नव्यानं सांगावंसं वाटतं.
खरं सांगायचं तर मी जन्मभर व्यायाम करत आलेली आहे. पण माझ्या वजनाचा आणि व्यायामाचा फारसा काही संबंध नाही हे माझ्या पक्कं लक्षात आलेलं आहे. वजन यदृच्छेनं वाढतं आणि कमी होतं.
बाहेरच्या अंधाराला सकाळच्या धुक्याची जोड आहे. वातावरण अधीकच गहिरे झालंय. अशा वेळेस आपल्या एकटेपणाची जाणीव जास्तच होते.
पैंजणाच्या घुंघरांचा आवाज येतो. मी चमकून समोर पहातो. समोरच्या धुक्यातून एक आकृती जवळ येताना दिसते. मी सावध होतो. हात मंचकाशेजारी ठेवलेल्या खड्गाकडे जातो. पण तो तेथपर्यंत पोहोचत नाही. मधेच थांबतो. धुक्यातून येणारी आकृती म्हणजे तू आहेस. हे जाणवताच मी थबकतो
मागील दुवा : माझी राधा -८ http://misalpav.com/node/50263
काही दिवसांपूर्वी माझा एक मित्र मला म्हणाला, पटाईत, बर्‍याच महिन्यांपासून तू काही लिहले नाही. मी म्हणालो आजकाल मूड होत नाही. तो म्हणाला, अस कर, काहीतरी नवीन लिह. एखाद्या सिनेमाची समीक्षा तुझ्या शैलीत कर. मी त्याला म्हणालो, मी सिनेमे फारच कमी बघतो. उभ्या आयुष्यात थिएटरमध्ये जाऊन जास्तीसजास्त डझन भर बघितले असतील. तो म्हणाला, अरे सिनेमांची समीक्षा करायला, जास्त डोक्स लागत नाही. आपल्या सुपर डूपर मराठी सिनेमा सैराटची कर. आता मित्राचा आदेश टाळणे शक्य नव्हते.
मोकळ्या अवकाशाचे अंगण
हाक कोणाची? मधाळ चांदण
उरात धडधड अनवट वाटा
धाडतो कोण?निमीष लाटा
मेघांनी बांधले स्वप्नांचे झुले
कोण?उधळतो ढगांची फुले
धारा ..वारा..स्वैर पसारा
देह कोणाचा?संचित पहारा
ज्योत दिव्याची अधीर नाही
ओह?पाकोळीची तिज तिलांजली
मेंदीचा गंध वेचला भाव विभोरी
उमलली संध्या मिटण्या भु-वरी?
पेरणा किती काळ झुलवायचे
http://misalpav.com/node/50291
किती काळ तुडवायचे
खरे सांग केव्हा तुझ्या बंद ओठी साथीदारांचे नाव केव्हा उमटायचे
किती घालायचे तुला टायरी अन किती वेळ पाण्यात बुडवायचे
तुला कोठडी लागली आवडायला आम्ही रिमांड कितीदा मागायचे
मळकट घोंगडे पुन्हा पांघरोनी तू मात्र बिनघोर झोपायचे
अरे प्राक्तनाचे असे काय देणे तुजभोवती दिनभर नाचायचे
कोर्टातही तू अससी मुक्याने माXXXX जजनाही किती काळ झुलवायचे
पेरणा :- तेच तेच पुन्हा पुन्हा http://misalpav.com/node/50115
शशक २०२२ मधली ही गोष्ट वाचली आणि पुन्हा एकदा विचार करू लागलो. या चक्रव्यूहातून बाहेर पडण्याचा मार्ग आपल्याला ठाऊक असूनही त्या मार्गाकडे पावले का बरे वळत नाहीत? पुन्हा पुन्हा फिरून याच पिंजर्यात अडकावेसे का बरे वाटते? असा विचार करत असतानाच कानावर अरुण दातेंचा आवाज आला आणि मग जे सुचले ते पटकन लिहून काढले
चक्रव्युह
भोग हे भोगून संपवायचे
नाहीतर चक्रात अडकायचे
खरे सांग आता तुझ्या बंद ओठी कितीदा नाव माझे उमटायचे
किती यायच्या सरी या उरी अन किती अश्रू पाण्यात सिमटायचे
तुझी नक्षत्रे बिलगली घराला पुढे चांदण्यांना कसे रेटायचे
मळभ ढगांचे पुन्हा पांघरोनी माझ्या नभाने किती दाटायचे
उरे प्राक्तनाचे असे काय देणे तुजभोवती पिसारे फूलवायचे
भेटीतही तू भेटसी मुक्याने उत्तराला किती काळ झुलवायचे
गज-यात अजूनी गंध मोग-याला राहिले तुला तरी हसवायचे
कितीदा करावे रफू मी मनाला कितीदा पुन्हा तूच उसवायचे
(दर वर्षी आम्ही 2 लाखाहून जास्त माणसांचे बळी भारतात घेतो. )
शूर वीर डास आम्ही
बांधुनि कफन डोक्यावरी
तुटून पडतो शत्रुंवरती
त्यांचे रक्त पिऊनी
देतो विजयी आरोळी.
डेंगू मलेरियाच्या दिव्यास्त्रांनी
करतो हल्ला माणसांवरती
पाठवतो त्यांना यमसदनी.
घाबरून आमच्या फौजेला
मच्छरदानीत लपणार्‍या
भित्र्या भागुबाई माणसांशी
काहो करता तुलना आमुची.
खुप दिवस मनात होते की "रक्तस्त्राव हृदय फुले" दिसावीत. अंतरजालावर एका राजकुमाराची प्रेमकहाणी वाचली म्हणूनच कुतूहल वाढले होते.सकाळची फिरण्याची सवय आज कामाला आली.ज्या झुडूपवर्गीय वनस्पतीला रक्तस्त्राव हृदया फुले येतात ते झुडूप एके ठिकाणी दिसले. जवळच "रडणार्‍या चेरी चे झाड (विपींग चेरी)",बघुन काय वाटले ते लिहीण्याचा प्रयत्न.
भेटता रक्तस्त्राव हृदय फुले
कळाली अमर प्रेम कहाणी
"ब्लिडींग हार्ट" नाव त्यांचे
गात आहेत विरह गाणी
वेदना त्याच्या जीवाच्या
तेव्हांच मला कळाल्या
भंगून हृदय जेंव्हा
रक्त पाकळ्या गळाल्या
