समोरंच एका मुलीनी मुलाला मारलेली निर्व्याज मिठी बघून वाटलं
"सालं, आपल्यावेळी नव्हतं असं काही"
आताही ती असती अन तिन हे बघितलं असतं तर
हळूच हसंत म्हणाली असती
"आपल्यावेळी नव्हतं बाई असं काही"
मी उगाचंच आठवणींच्या गर्तेत..
दूर उडून चाललेल्या सावरीच्या कापसाच्या म्हातार्‍या पकडू पाहतोय मनांत
पूर्वीच्याच अल्लडपणे.
“मी पुन्हा सायकलिंग सुरु करणार आहे!" (भीत भीत) अस्मादिक.
“उत्तम कल्पना! चांगलीशी सायकल घे आणि सुरु कर.” तीर्थरूप. (चेहऱ्यावर sadist हसू)
“शाळेत पण नाव घालूया का?” सौ.
“किती पैसे उडवणार आहेस?” मातोश्री.
“साधारण १५ - २० हजार" (पडलेल्या आवाजात) मी.
“एवढे? त्यापेक्षा बँकेत ठेव!” (अर्थातच) मातोश्री.
“त्यापेक्षा घरी टीव्ही घे!” (फणकाऱ्याने) सौ.
===============================================================================
पोर्तुगीज भाषेत एक म्हण आहे "ए ओकासीआओ फाज ओ लाडराओ" आपल्या मराठीत त्याचा अर्थ होतो कि,
"चोर संधी निर्माण करतो आणि संधी सापडली तर सगळेच चोर होतात"
याच भाषेत अजून एक म्हण आहे, ती अशी कि "क्यूएम कॉन्टा उम कॉण्टो, आऊमेन्टा उम पोण्टो" अर्थात, गोष्ट सांगणारा आपली भर घालतोच, आपल्या पदरचं, आपल्या बाजूनेच सांगतो. चार लहान मूलांना साप दिसला, तर प्रत्येकाला वेगवेगळे विचारून बघा, केवढा मोठा साप होता, असे!.
तर, आज मी जी एक गोष्ट सांगणार आहे ती अगदी खरीखुरी पण "उम कॉण्टो, आऊमेन्टा उम पोण्टो" करून सांगणार आहे, आयमीन थोडीशी फोडणी देऊन सांगणार आहे.
फारा वर्षाच्या अंतराने पुन्हा विद्यार्थी दशेत गेलो, ते ब्राह्मि अन् मोडी लिपी प्रशिक्षण वर्गाच्या निमित्ताने.
महिनाभर रोजचा दोन तासाचा वर्ग, दुसरा दिवस सुरु व्हायच्या आत दिलेला होमवर्क पुर्ण करण्यासाठी जागरणे....
एकरेघी, दुरेघी, चाररेघी वह्या, शाईपेनाचा तपानंतर लाभलेला सहवास, शाळेतल्या बाकांवर अजुनही मावत असलेल्या देहाचं अपार कौतुक साधत झालेल्या नव्या ओळखी अन् विस्तारलेला परीघ....
क्रॉस सबसिडी
मेंदुला दुखापत
मी शोधात आहे अशा कवितेच्या,
तारे, वारे, रिमझिम, फुलं, वेली, विरहाचे उमाळे,
असं आळुमाळु काहीच नसेल तिच्यात
हुलकावण्या देईल ती, पण तरीही नेटाने शोधेन ती कविता
जी थेट भिडून उलगडताना देईल अनुभव –
हर एक थर सोलूनही जिवंत राहिलेल्या वास्तवाचा,
थंड दुधारी कट्यारी इतका
खराखुरा
डूआयडीचे आठवावे लेख । डूआयडीचा आठवावा ताप ।
डूआयडीचा आठवावा प्रतिसाद । मिपामंडळी ।।१।।
डूआयडीचे कैसें लिहिणें । डूआयडीचे कैसें पिंकणें ।
डूआयडीचे काडी टाकणे । कैसें असे ।।२।।
मुळायडीचा केला त्याग । म्हणोनि साधिजें ट्यार्पीचा योग ।
जिल्बी पाडण्याची लगबग । कैसीं केली ।।३।।
वापरावे विविध आयपी । तेव्हा मिळे डूआयडी ।
वापरावे फेक आयडी । पाडण्या जिल्बी ।।४।।
सकल डूआयडी आठवावे । फेकायडी डिलीटवत् मानावे ।
आंजालोकी मिपालोकी उरावे । पिंकरूपें ।।५।।
"पप्पूलीची पिन्नी - पिन्नीचा पप्पूली" हे ऐकायला वेगळ वाटत असल तरी थोडस वेगळ आहे. पप्पूली शिवाय पिन्नी अपूर्ण आहे का माहीत नाही पण पिन्नी शिवाय पप्पूली अगदीच अपूर्ण आहे. पिन्नी आणि पप्पूली चे नाते बाप-लेकाचे आहे कदाचित त्यापेक्षाही अधिक आहे. विठ्ठल कामतान्चे एक वाक्य आहे " अ चाईल्ड गिव्ज बर्थ टू अ मदर" त्याचेच थोडा बदल करून मी म्हणेन " अ चाईल्ड गिव्ज लाईफ टू अ फादर"
मी हैद्राबादमध्ये गेली ६ वर्षं राहतोय. बकरी ईद जवळ आली की इथल्या काही इलाक्यांमध्ये (जसं की मेहंदीपटनम) बकऱ्यांचे बाजार लागायला सुरुवात होते. मोठ्या मोठ्या रस्त्यांच्या कडेला मंडप टाकून तिथे बकऱ्यांचे जथेच्या जथे साऱ्या भारतभरातून विक्रीसाठी आणले जातात. यामध्ये तगडे बोकड, पुष्ट बकऱ्या, मध्यम बकऱ्या आणि अगदी कोवळी पिल्लं पण असतात. ज्याला जसा परवडेल तसा प्राणी विकत घेता येतो. कुर्बानीसाठी भाविक (?) लोक, मोठ्या कुटुंबातील लोक, मशिदींचे प्रतिनिधी तसेच छोटे मोठे कसाई देखील इथून 'माल' घेऊन जातात.
