कविता

टक्कल डोक्याला
चष्मा डोळ्यांना
बाळ माझा
होईना मोठा.

जिथे जातो
तिथे पडतो
आधार ताईचा
वाटतो घ्यावा.

मी कोण?

आजकाल मिपावर गुर्जींचा (इथे दोन्ही कानांच्या पाळ्यांना हात लावण्यात आलेला आहे याची ज्याची त्याने नोंद घ्यावी) प्रभाव जास्तच झाल्याने ह्या ईडंबणावर त्यांची छाप दिसू शकते (दिसेलच ;) )...हे ईडंबण गुर्जींना अर्पण...जिल्बी मात्र मीच पाडली बर्का ;)

आम्ची पेर्णा http://www.misalpav.com/node/29809

-------------------------------------------------------------------------------

जगने न तुज्य(कृपे)विना ,
का रडवतो तू मला,
गेला कोंडून तू मजला,
जणू श्वास माझा गेला,

लहरत लहरत आली बहरत
साद मिळाली प्रेमाची
मंद धुंद ही गो...ड सुगंधी
कस्तुरि पहिल्या प्रेमाची

हाय तिचा तो चेहेरा मोहक
डोळे धुं....दं शराबी हो
तन ही नाजुक ,नाजुक काया
कांती त्यात गुलाबी हो

हातावरची मउ-मेहेंदि ती
जितक्या नाजुक रेषा हो
मनावरी ती भिनता होते
मोहक मोहक स्पर्शा हो!

संवादी ते शब्द असे की
श्रवणाने ऐकावे हो
शब्द शब्द ही शीतल छाया
शांत मना निजवावे हो.....!

भोग नव्हे तो योग सुगंधी
नशिबाच्या पलिकडला हो
जगता जगता हाती आला
नशिबाही तो हुकला हो!

माणुसकीचा येता गहिवर
आठवा त्यांचे अत्याचार
लुटलेली माताभगिनींची अब्रू
अन् स्वाहा केलेले घरदार

युद्धामध्ये सातत्याने
खाल्ली माती झाली हार
मग सोडले जिहादी पिल्लू
अन् सुरु जाहले अत्याचार

ठेउनी जा तुमच्या बायकापोरी
ध्वनीक्षेपकांचे आठवा चित्कार
भोसकलेले कोवळे जीव
अन् माजवलेला हाहा:कार

काश्मीरी शालीवर पडली
आमच्याच रक्ताची लाली फार
काश्मीरी जनता जाहली
पाकी गोळ्यांची शिकार

पेशावर येथील १६ डिसेंबर २०१४ रोजी शाळेतील मुलांवर झालेल्या प्राणघातक अतिरेकी हल्ल्याचा तीव्र निषेध...

सुंदर बगीचे साजिरे, भवताल सारे गोजिरे
प्राजक्त मुक्त बहरले, गंध तयाचे दरवळे ll १ ll

कोण सैतान आले, विचार क्रूर तयांचे
खोटे गंध प्राजक्ताचे, ओरडून सांगू लागले ll २ ll

प्राजक्त तरीही बहरले, गंध उधळू लागले
विकृत विचारी सैताने, विचित्र सारे योजिले ll ३ ll

हल्लाबोल केला प्रहारे, प्राजक्त वृक्ष ताडिले
सांडले घोष प्राजक्त, तरीही दरवळू लागले ll ४ ll

बघतो आहे वाट ती आता तरी येईल,
आलीच अगदी वेळेवर तरी पुढे काय होईल...

तिचे ते डोळे अन् ती मोहक अदा,
ते रेशमी केस पाहून झालोय मी फिदा...

तिच जागा आणि वेळ पाळण्याचा विक्रम मी रचला,
"पेहली नझर का प्यार" वर विश्वास माझा बसला...

इतकं सगळं झालं तरी बोलणं काही होत नाही,
समोर जरी आली तरी लक्ष मात्र देत नाही..

सरली अशीच दोन वर्षे आता तरी बोलावं,
थेट समोर जाउन आता प्रपोजच करावं...

मग विचार केला की कसे तिचे मन वळवू,
समोर जाऊन बोलण्यापेक्षा पत्रानेच कळवू...

धुक्यात उमटली
चित्रे काही
त्यास समजलो
जीवन नाती.

धुक्यातली नाती
धुक्यात विरली
जीवन यात्री
उदास एकाकी.

टिपः हि बातमी वाचून जिवाचे पाणी झाले. आणि मग हे उमटले.

---------------------------------

मी जन्मांचा विचार केला ,तुझी धाव पण वर्षांपुरती
कसे निभावू नाते अपुले ,परतुनी आले अर्ध्यावरती …

किती विनवण्या, किती अबोले, एका छोट्या पत्रासाठी
हट्ट पुरवी तू अखेरीस पण पत्ता दुसरा पत्रावरती…

शब्द असे तू उधळीत जाशी, जशी फुले वा माणिक मोती
फसवे तरीही वेचीत गेले, माया केली अर्थांवरती …

उगाच वेडा जीव लावला ,अशी कशी मी विसरून गेले ,
कितीही गुणले शून्याला तरी हाती अपुल्या शून्यच उरती...

तुझ्यापासून दूर होऊन
अमाप काळ लोटला
दु:ख हलकं नाही झालयं
पण सहन करण्याची ताकद वाढलीये..
बस्स इतकेच..
----
आता दारावरचा पारीजात ओसंडून बरसला
तरी त्याचा हेवा वाटेनासा झालायं
फक्त एक हलकिशी कळ आली काल छातीत
जेव्हा त्याचे एक फुल पायाखाली आले
बस्स इतकेच..
----
परवा अलमारी उचकतांना
तुझे एक पैंजण हाताला लागले
छन्न झालं एकदम
आपल्या जोडीदाराअभावी
एकाकी,केविलवाणे वाटले
बस्स इतकेच..
----
तिथेच बाजूला आपला एक अल्बम सापडला
'त्या' तस्बिरीतले
तुझे डोळे