कविता

हसी तो फसी या हिंदी सिनेमातलं 'ज़हनसीब' हे अत्यंत आवडतं गाणं ऐकत असताना सुचत गेलेल्या ओळी. विडंबन नाही, पण ज़हनसीब च्या चालीवर बसणारी ही कविता.

कधी कधी
कधी कधी
मी गातो एकट्याने
कधी कधी

अजूनही
अजूनही
आठवते एक गाणे
कधी कधी धृ

कधी काळी त्या ओळी माझ्या मला वाटल्या
मनाच्या गोष्टीही त्या शब्दांमध्ये दाटल्या
धूळीच्या राशी त्या दिवसांवर आता साठल्या
तरी पुन्हा
तरी पुन्हा
उलगडतो तीच पाने
कधी कधी १

तुझ्या विना सांज सखे, जीव ओशाळला
गच्च नभी हे चांदणे, अंधार मंद जाहला ll १ ll

सोसतो विरह मी, माझ्या श्वासा श्वासातला
अंतर श्वासा श्वासातले, एकांत कुंद जाहला ll २ ll

चंद्र शोधती तारका, सवे घेउनी अंबराला
तुझा पौर्णिमेचा चंद्र, माझा छंद जाहला ll ३ ll

कधी नीज लागली, न कळे मुळी मला
सहवास विचार तुझा, स्वप्नात धुंद जाहला ll ४ ll

जरी असेल स्वप्न, पाहिले असे तुला
श्वास हर एक माझा, तुझा गंध जाहला ll ५ ll

डोळे बंद करून
ऐकत बसतो
तुझ्या आवाजातील
पहाट ओवी
अशाच स्वरात
आई म्हणायची
माझ्या लहानपणी
तुझा आवाज ऐकूनही मला
असेच वाटते
घेऊन जातो
माझ्या बालपणात
दिसू लागते ती कोवळी पहाट
आणी येत रहातो गंध
वाफाळलेल्या चहाचा
मी पसरतो आळसावून
आणी
जातो हरवून
तुझ्या स्वरात ….

मॅटिनी
आज रविवारचा दिवस आहे,
गुलाबी थंडीचा महिना आहे
मुले पण मामा कडे गेली आहेत
आज जरा चुकारच मूड आहे............
.
नाष्ट्यास कांदे पोह्याचा बेत आहे
लिंबू पिळून बशी वाफाळते आहे
का लाजतेस प्रिये ,भरव ना घास
आज तर राजा राणीच राज्य आहे.........
.
किचन मधे जरा लुडबूड करु दे
मदतीच्या बहाण्यानं तुला सतावू देत.
गारठा जरा आज अंमळ जादा आहे
स्वयंपाक घरातली उब जरा घेऊ देत........
.
नको ति आज बेचव भेंडी अन गवार
कोवळी मटार सोलण्यास घेतली आहे
नारळ घालून उसळीचा फक्कड बेत आहे,

मागे नको वळू कारण पुढे ठेच लागेल
मग निघेल जिभाळी अन जिव्हारी लागेल..

मागे नको वळू कारण मन वेडझवं
मागे वळून म्हणेल त्याला पुन्हा सगळं हवं..

मागे नको वळू कारण खोळंबत राहशील
सुकलेल्या पळांशी उगा झळंबत राहशील..

मागे नको वळू कारण मागे रस्ते नसतील
मागे नको वळू तुला माझे डोळे दिसतील..

रिप रिप रिप........

मोड़कळिला आलेले घर
त्या गल्लीतले शेवटचेच,
अजुनही चातक बनुन
चिवटपणे उभे असलेले ,
कालच्या पावसाने पुन्हा एकदा
झोड़पले
पाऊस नेहमी सारखाच....

..........रिप रिप रिप

खिड़कीची धूसर झालेली काच
आधीच तडकलेली.. आता नि:शब्द!
पावसाच्या एक एक थेंबाला
रस्ता दाखवत ती चिर .....कृतार्थ !
जुनाट चौकट भिजलेली...
सगळंच ...

..........रिप रिप रिप

डोळ्यात आज माझ्या
मूर्ती तुझीच आहे
ओलावल्या कडांची
आरास त्यास आहे ॥

ह्रद्यात ठाव माझ्या
तुजविण कोण नाही
आसूसल्या मनाला
आधार कोण नाही ॥

व्याकूळता उराशी
अन् एकटाच आहे
या यातना मनीच्या
शब्दांत मांडत आहे ॥

तू भेटशील स्वप्नी
आशा ऊगाच आहे
जागेपणी झोपण्याला
राजा गुलाम आहे ॥

सुर्या...

आज एक ब्रेकिंग न्यूज पाहिली – दिल्लीत एके ठिकाणी आधी कचरा पसरविला आणि नंतर गाजा-बाज्या सहित तो स्वच्छ केला

आधी शुभ्र वस्त्र धारण करावे
एक डिझाईनर झाडू आणावे
मग मिडीयाला बोलवावे
स्मायली फोटो चमकावे.

रस्त्यावरी कचरा पसरविला
तोची झाडून स्वच्छ केला
असा स्वच्छता अभियानाचा
नेत्यांनी बोऱ्या वाजविला.

(चाल- अजुनी रुसून आहे, खुलता कळी खुले ना )

अजुनी बसून आहे
गुंता मुळी सुटेना
उघडे तसेच फेस्बुक
लॉगौट.. मन धजेना ..

मी फेस्बुकासमोरी
फेस्बुक-अॅडिक्ट आहे ..
मी हेच सांगताना
रुसुनी कधी बसावे
मी का इथून उठावे
समजूत का पटेना
धरसी अजब अबोला
तुज मौन सोडवेना ..

का पोस्ट मी लिहावी
चर्चाहि होत आहे
मेजवानी वाचका त्या
जाणून उत्सुकाहे
काही अटीतटीने
कुढता अढी सुटेना
कॉमेंट ये स्टेटसला
ऐसी स्थिती इथे ना ..

पाने गळू लागलीत झाडांची
हवा वाहत असते नको तितक्या वेगाने
थरथरत राहतात त्याच्या खिडकीवरचे पडदे
दरवाजा बंद असला तरी हवा टकटकत बसते दारावर
एक उदास वातावरण झपाटून टाकते मनाला
बाहेर प्रकाश असून अंधारून गेलेला

दिवसा देखील कानांना येत राहतो रातकिड्यांचा आवाज
उगाचच एखादं पाखरू वळचणीला
एखादं पान गळणा-या फांदीवर घट्ट बसून रुतलेलं
काळ्या काळ्या फांदीच्या बोटाना धरून बसलेलं

आवळून टाकलाय गळा आपल्या निष्टुर हातानी
तरीही तो स्वताला ढकलीत रहातो पर्णहीन झाडाची पायवाट
अंगावर शिरशिरी
नि नाक झडून गेल्याचा भास