कविता

"कोण तू ? "
या तुझ्या टोकदार प्रश्नानं
तुझ्या माझ्या क्षणाचं
मी मोठ्या कष्टाने बान्धलेलं गाठोडं
टचकन फाटून गेलं,
आणि मला कफल्लक बनवण्यात
तू पुन्हा एकदा यशस्वी झालीस ..
अभिनंदन!!!

तो तसा खानदानी सर्टीफ़ाइड, म्हणजे –वडिल-आजा-पणजा माहित असलेला, फ़ॅमिली ट्री असलेला, ब्लु ब्लडेड !
साहेबांनी जास्त किंमत मोजुन आणलेला, शिवाय सॉलीड ट्रेन्ड !
शॉक्स- स्टीक्स –हंगर- रीपीटेशन ( दिडशे मिनीमम पर डे एका अचुक विधीने टांग उचलण्यासाठी ) देउन केलेला ट्रेन्ड
सॅल्युट ! म्हणताच विशिष्ट पोज देणारा, दिल जीतने वाला कुत्ता ! माणसांहुन जास्त वफ़ादार !
साहेब प्रेमळ ,पट्टा क्लासी लेदरचा, आणि गोल्ड प्लेटेड सोनसाखळी.
साहेब नियमीत सकाळचा फ़ेरफ़टका मारतांना त्याला बरोबर नेतात, बरोबर ताफ़ाच असतो.साहेबांच्या.

एकदा मी तुला म्हटलं,
तू आहेस पाण्यासारखी...
जो रंग टाकावा,
तो सामावून घेणारी,
रंगाच्याही नकळत
रंगासारखी रंगणारी...
आज पुन्हा आठवतंय,
आज पुन्हा ते पटतंय
पण संदर्भ किती वेगळा...
पाणीसुद्धा काही वेळा
किती कोरडं असतं
मिसळू पाहणारं बरंच काही
त्याच्यासाठी उपरं असतं...
खरंच तू पाण्यासारखी आहेस
खरंच, आज पुन्हा पटलं
नकळत किती खरं सांगितलं मी
नवल? दु:ख मनात दाटलं...

सकाळी सकाळी कोठे वेळ असतो
थोडाही मोकळा मोकळा ...?
ठेवायचा असतो चहा
कधी कमी कधी जास्त
साखर मात्र
थोडी इकडे थोडी तिकडे
नंतर असतोच स्वयंपाक
नव-याचा भरायचा असतो डबा
डब्यात थोडेसे हे थोडेसे ते
निघता निघता खिडकीतून बघत बसते
कोप-यावर वळले की मात्र थोडा दम खाते

(कवी सौमित्र उर्फ किशोर कदम यांची माफी मागून)

खचाखच भरलेली बस स्टॉपवर उभी राहून पहा
बघ माझी आठवण येते का?
हात लांबव, पावलांवर झेलून घे बुटांचे मार
इवलसं दुःख पिउन टाक
बघ माझी आठवण येते का?

रिक्षाने उडणारा धुळीचा लोट अंगावर घे,
पदर सांभाळ, हात दाखव
इतक करुनही तो नाहीच थांबला तर चालत जा, स्टेशनवर ये
तिथे गर्दी उसळलेली असेलच, फलाटावर पाय रोवून उभी रहा
सारी गर्दी सरकेल एकाच डब्यात, बघ माझी आठवण येते का?

विठ्ठलाचा पुत्र
रुक्मिणीचा बाळ
संन्याशाचे पोर
म्हणूनी अस्पृश्य
 
नका दे‌ऊ अन्न
नका दे‌ऊ पाणी
नका दे‌ऊ थारा
पहा हा अस्पृश्य
 
सावली पडता
दूर हो म्हणती
शिव्या शाप देती
म्हणती अस्पृश्य
 
दुषणे ठेविली
भिक्षा नाही दिली
मुंज नाही केली
ठेविले अस्पृश्य
 
ज्ञानराज श्रेष्ठ
भक्तराज श्रेष्ठ
योगीराज श्रेष्ठ
परि तो अस्पृश्य?
 
गीता उपदेशी
बोले ज्ञानदेवी
ज्ञान करी मुक्त
परि तो अस्पृश्य?
 
विठोबाचा प्राण
विसोबाचा गुरू

कपडे काय अन् पायताण काय, अवस्था तीच खाण्या पिण्याची
सगळीकडे नुसती चर्चा, ब्रँड आणि फक्त....... ब्रँडची

एकदा कोल्हापुरी घेतली कि जनता, पाच वर्षे दुकानात चक्कर नाही मारायची
दर वर्ष्याला आजकालची जनता, नवीन ट्रेंडस् बघते आदिदास अन् रिबॉकची

गाड्यावरची भेळ, पाणीपुरी, आज काल चर्चा असते "हायजॅनिकची"
नुसती भुकेची जाणीव होता, धाव होते मॅकडी आणि डॉमिनोझची

पेनासारखे पेन ते; डोक्यात आहे तेच लिहिणार, तिथे किमया कसली ब्रँडची?
पण लिहायचे असो वा नसो, खिश्यात जागा रिजर्व एकट्या पारकरची