ह्या रेसिपी चा ईजाद ५० वर्षांपूर्वी, कुंदापूरा मधल्या शेट्टी लंच होम मध्ये झाला असे म्हणतात). कुंदपुरा मंगळूर पासून साधारण ९० किमी वर आहे म्हणून बहुदा ह्याला मंगलोरी घी रोस्ट पण म्हणत असावे.
ह्यात खरी मज्जा आहेत ती अर्थात तुपाची आणि त्या लाल रंगाची. दिसायला एकदम जाळ पण चवीला मात्र अतिशय सुंदर!
अकुपार : ध्रुव भट्ट
रसग्रहण
फळांचं फ्रुटसलाद करतात ही झाली इन्फो.
ते स्वतः करणं अनुभवणं हे ज्ञान.
टोमॅटो हे देखील फळच आहे हेही अधिक स्पेसिफिक ज्ञान आणि माहिती.
पण तरी ते फ्रुटसलाद मध्ये वापरायचं नसतं ही काही न शिकता आजीवगैरे लोकांना *जाण* होती.
अमुक प्रकाश असेल की कितीवर अपरेचर ठेवायचं? शटरस्पीड किती? वगैरे शिकवता येतं पण फ्रेम कोणती सिलेक्ट करायची? छायाप्रकाश काय परिणाम करतात? हे शिकवता येत नाही. त्यासाठी जाण लागते.
खरतर उन्हाळा संपत आलाय पण सध्या हापूस ऐवजी इतर प्रकारच्या आंब्यांचा सिझन सुरू झाला आहे म्हणून ही झटपट होणारी आणि जराशी वेगळी म्हणून टाकतोय
मी ह्यात तोतापुरी, केसर आणि मालगोवा (मालगोबा) ,आंबे वापरले आहेत, ह्याने जरा वेगळी चव येते
मी बिचारा एक म्हातारा
ती गेली देवाघरी
आज बैसलों हसत एकटा
या हास्यकट्ट्यावरी
माती सरत चालली होती
तरी जीव थकला नव्हता
आजही थरथरत्या हातांना
ओला स्पर्श हवा होता
रोज यायची नटून थटुनी
दिसायलाही होती बरी
म्हाताऱ्याला हात पुरे तो
कशाला हवी आता परी
मी देखील नित्यनेमाने
दात काढुनी हसायचो
तिला हसताना बघून मात्र
गुलाबी स्वप्नं बघायचो
कधी कुलू तर कधी मनाली
बेत ठरायचे मनात
हसता हसता तिच्या कवळ्या पडल्या
सर्व बेत गेले मसनात
अभ्यास केला पण भोकात गेला
शिकून काय झाले
मोठ्या मोठ्या पदव्या मिळूनही
ओझे तसेच राहिले
लहानपणी मी खिडकीतून
मुले खेळताना बघितली
हाती पुस्तक धरूनही
वीतभर फाटत राहिली
साहेब साहेब करूनहि माझे
कल्याण नाही झाले
पुस्तक माथी मारूनही
माझे बालपण हरवले
आज छकुला निरागसपणे
अहोरात्र खेळत राहतो
मी मात्र इथं कामावरती
दिवसभर चोळत राहतो
चोळण्यासाठी जन्म नव्हे हा
हे कळतेय मजला आज
स्वच्छंदी आयुष्य जगण्यासाठी
अंगी असावा लागतो माज
.........मायाचा छोटा भाऊ 'प्रभाकर' आयुर्वेदामध्ये 'डॉक्टर' होता. त्याला आपल्या दाजींचे दारूचे व्यसन माहित होते. त्याच्याकडे दारू सोडवण्यासाठी काही जालीम औषध होते. 'प्रभाकर' माया ला भेटायला आला आणि औषधाबद्दल मायाला सांगितले. "पण हे औषध द्यायचं कसं दादू?" मायाने विचारले."औषधांच्या गोळ्याची भुकटी करायची आणि खाण्याच्या पदार्थामध्ये द्यायची! जेव्हा दाजी दारू पितील तेव्हा दारूसोबत या गोळ्यांची रासायनिक प्रक्रिया होते आणि उलट्या सुरू होतात. असे दोन-तीनदा झाले की दारू पिणारा माणूस दारू प्यायला घाबरतो.
पुस्तक :बुडता आवरी मज
लेखक:सुरेंद्र दरेकर
जेव्हा दस्तुरखुद्द लेखकांनी आपल्याला त्यांच्या स्वाक्षरीचे पुस्तक अभिप्रायासाठी दिले असेल तर नक्कीच ते पुस्तक खास असते.आणि खरोखरच बुडता आवरी मज हे पुस्तक माझ्या वाचनाला समृद्ध करणारे खासच ठरले .निर्मोही अध्यात्म,तत्वज्ञान,विज्ञान,मानवी संवेदना व अनुभवांची कथेद्वारे सांगड या माझ्या आवडत्या सर्वच बिंदुना हे पुस्तक लिलया स्पर्शून जाते.
कसं पटवावं पोरीला ?
शोधत होतो लवगुरु
अथक प्रयत्नांनी एक मिळाला
ज्याची लफडी होती सुरु
माग काढुनी भेट घेतली
पण वाटला तो थकलेला
प्रेमरसात तो न्हाउनी डुंबुनी
असेल कदाचित पिकलेला
मी पण होतो आसुसलेलो
एक पोरगी पटवण्यासाठी
सांगेल ते मी करणार होतो
माझ्या मधल्या काठीपोटी
पदस्पर्श करून मी त्याला म्हणालो
मलापण प्रेम करायचंय
तुमच्यावानी रुबाबात पार
पोरींना घेऊन फिरायचंय
ऐकून माझा उद्देश गुरुचे , हरपले सारे भान
जुन्या आठवणींनी रडू कोसळले, कंठाशी आले प्राण
'त्या' विहीरीत दगड टाकून सभोवतालाकडे दुर्लक्ष करत त्याचे कान दगड आणि पाण्याचा मिलनध्वनी ऐकण्यासाठी सज्ज झाले. तळाच्या अंधारात काय झाले कुणास ठाऊक. पण आतून आवाज आला, "विहीर का बुजवताय?"
तुझी आठवण
भुइचाफा जो
आत लपवता
कंद मृण्मयी
पहिली सर अन्
रुजून येई.
तुझी आठवण
हिरवा चाफा
मोहवणारा
खुणावणारा
दृष्टीला परि
नच दिसणारा.
तुझी आठवण
पिवळा चाफा
मधुगंधाने
दरवळणारा
सुकला तरिही
जाणवणारा.
तुझी आठवण
कवठी चाफा
तिन्हिसांजेला
हळू उमलतो
रात्रि सुगंधी
सोबत करतो.
तुझी आठवण
खुरचाफ्यासम
अपर्ण होउन
मूक फुलांनी
भरून अंगण
तुलाच अर्पण.
