इंद्रधनू...

निरोप घेताना म्हणालो मी,
माझी आठवण ठेव..
नशिबापुढे हतबल आपण,
जोड्या ठरवतो देव....

क्षणात सारं बदललं तरी,
विसरू कशी तुला..?
तिचे साश्रुपूर्ण नयन,
विचारत होते मला....

निशब्द शांततेत घुमला,
उदास तिचा उसासा..
पण हात हाती घेऊन दिला,
तिनंच मला दिलासा....

केली जरी प्रीती,
पण सोडली नाही नीती..
अपराधासम खंत कशाला,
सोड मनातील भीती....

शब्द असे पडता कानी,
धरिले तिचे पाय..
परमहंस नाही गं मी,
पण तू आहेस शारदा माय....

कसाही बरसला, तरी मजा ती संपली.

मन घाबरे घाबरे, जीव झाला व्याकुळ
कुठे दिसेना रस्ता, सर्व अंधार अंधार.
कधी शित सरी मध्ये, नाहुनी निघालो
सवगड्यांच्या संगे, चिंब चिंब झालो
कधी थंड वारा अंगास झोंबला
अंगातल्या रगेने,तो ही तिथे शमला
पण आज तुला पाहताना, दूर दूर पळालो
जीवाच्या आकांताने, घरा मधे धावलो
कुठे आशेचा किरण, हळुच डोकावला
काळया कुट्ट ढगा मध्ये, लख्ख विजेचा प्रकाश
रोज ऐकुन नवीन नवीन, माणूस सरावला
जीवाचा काय तो मोल, गेलेे सारे विसरून
कोडग्या मनाला, आता काय ती भीती
कसा ही बरसला, तरी मजा ती संपली.

प्रेरणा प्राची ताईचा चाफा

तुझी आठवण
नागचाफा
सळसळत केशर
अत्तर
मन माझे
मोहणारा

तुझी आठवण
गुलाबी चाफा
प्रीतधारा
बरसवणारा
रंगाने सदैव
मोहवणारा

तुझी आठवण
कनकचंपा
डुलत डुलत
कर्णिकार
मधाळ सुंगधी
झंकारणारा

तुझी आठवण
देव चाफा
रेशम
निशा वेळी
तेज:पुंज
रोजच उजळणारा

प्रेम म्हणजे जणू क्रिकेटचा खेळ

आपली संयमी फलंदाजी

तिचे धारधार तेजतर्रार मादक यॉर्कर

गोलंदाजी नीट समजण्यास द्यावा लागणार वेळ

सर्व मुलींना समजत होतो पाटा खेळपट्टी

सुमार वाटल्या म्हणुनी चालू होती हातभट्टी

त्यातल्या त्यात बरी म्हणावी , शेजारी एक होती

कळलं असतं घरी तिच्या तर झाली असती माती

देउनी तिजला तिलांजली मी बनलो पुन्हा सेहवाग

तय्यार झालो बॅट परजुनी, ज्वानीची शोधण्या आग

ओढ लागली भेटीची , झालो दुखी कष्टी

एक अनामिक यॉर्कर आला आणि उडवली मधली यष्टी

भानावरती येऊनि तिजला डोळेभरून पाहिले