कविता

एकदा एक पुस्तक दिसल...
'एका मैत्रीची कहाणी'... नाव होत..
'मैत्री'त कहाणी कशी असेल?
'कहाणी'तली मैत्री कशी असेल?
कुतूहल माझ जागं झाल...
पुस्तक माझ्या घरी आल!

तेवढ्यात पक्या घरी आला...
दोस्तीची 'आण'देऊन पान खायला घेऊन गेला...
'साल्या तुझी तंगी हाय? दोस्त न तुझा? सांगायच नाय?'

जीव आत कसानुसा झाला...
'याला कोणी सांगितल?' प्रश्न मनात आला...
मुलांची फी.. आईच् आजारपण.. बायकोची नोकरी गेली...
राहाते राहिलो कमावते आपण..
पैसा पूरा पडेना... आयुष्यच तंग.. काहीच मला बोलवेना...

त्या खर्‍या कविता..म्हणुनी
शब्द कल्पना सांगत नाही.
येतील आज..? पुन्हा? .. का कधिही!(?)
अश्या कुठे त्या.. थांबत नाही.

बोलावुनी वा हाकारुनी त्या
ढुंकुन कधिही पहात नाही.
आणि घेतले टाळे लावुनी
येणे-असता.. रहात नाही.

बासरी ,पुंगी..नाद कसाही
निश्चित त्यांचे स्वरूप नाही.
किंवा स्वये त्या नाद-घेऊनी
येतील..त्याचे अप्रुप नाही.

वार्‍या समं ते शब्द वाहती
कवेत त्यांना घेता.. नाही.
कुठला परिसर ..माळं कोणता?
पडणे निश्चित..रुजणे नाही!!!

'Don't take me for granted';
तिने दम दिला
'अग? पण मी कुठे?'
त्याने केविलवाणा प्रयत्न केला

'माहिती आहे मला तुझा स्वभाव...
मला न विचारता... द्यायचा इतरांना भाव;
एक गोष्ट लक्षात राहील तुझ्या... तर शपथ..'
चिडून गेली ती आत तणतणत!

कस सांगू हिला.. surprise आहे!
तिचा वाढदिवस... माझ्या लक्षात आहे!
एक गजरा... एक नाटक... नंतर long walk चा plan आहे...
तिच्या आवडीच्या restorent मधे टेबलसुद्धा booked आहे...

एकदा एका वळणावर जुनी मैत्री भेटली
आठवणी घेउन थांब ना... ऐक ना... हट्ट धरून बसली

ऑफिसची वेळ; नव-याचा डबा...
पोरांची शाळा; boss चा चेहरा..
आठवल क्षणात सार; अन् पाठ केली तिच्याकड़े...
थोड़ी हिरमुसली-थोड़ीशी फुगली...
निघून गेली दुसरीकडे...
जाणवल तिच हिरमुसण फुगण...
पण वेळ नव्हता मला... मनात होत office ला वेळेत पोहोचण

संध्याकाळी परत train च्या डब्यात दिसली..
ओळख दाखवू की नको... या confusion मधे होती;
मी हसले... तशी ती पण हसली...
पटकन् जवळ येउन कुशीत शिरली..

डोळा लवतो लकी नसतो;
विचारा मला मी सांगतो!

एक सुंदरी शेजारी आली,
हसली आणि 'नाव काय?' म्हणाली;
खुश होऊन बोलायला जातो....
इतक्यात मेला डोळा लावतो!
शब्द घशात अन् स्वप्न ढगात...
कोण म्हणत...
नशीब उघडत डोळा लवण्यात?

गाडी पुढे सरकते.. लग्न ठरते...
लग्नात बायकोची चिकणी मैत्रीण समोर येते...
ओळखिच हसून 'नमस्ते' म्हणते;
मी ही हसतो ... खुशीत येतो...
इतक्यात डोळा परत घात करतो!
हळूच लवतो अन् 'सुहाग रात'ची वाट लावतो.

खरडफळा रे खरडफळा,
जरी तुझा रंग नाही काळा,
तुझ्या अंगी विविध कळा,

येथेच होते सुरुवात मिपाकरांची अभिवादनाने,
मुख्य धाग्यापेक्षा इथेच जास्त खडाजंगी घडे,

कोणी काढतो इथे दुसर्याच्या नावे गळा,
पॉपकॉर्न खात जग बघती तेवढाच विरंगुळा,

पडिक मिपाकरांचा हा जालिय मेळावा,
अहोरात्र इथे केव्हाही टंकाळा,

खरडफळा रे खरडफळा,
जरी क्षणिक लाभले आयुष्य तुझला,
तरी मिपाचा तु भरजेरी शेला.

खरडफळा रे खरडफळा.

तळ्याचे नीर दर्पण | विखुरले नभांकण |
वाळलेले नक्षीपर्ण | तरंगीत ||

ढळलेली सांजसंध्या | निजलेले सूर्यपक्षी |
स्वप्नफ़ुले जागलेली | सुगंधीत ||

धरणीची ग्लान झोप | तार्‍यांचे सूरेल गीत |
उसवले श्वासधागे | अंतरात ||

छतावर रातवैरी | तेवलेला ह्रदयदीप |
शब्दांध झाली आसवे | आठवात ||

-- शब्दमेघ

जीवं रमला
गमला
ऊभ्या पीकातं
रंगला
बोंड फुललं
खुललं
हासूहोटातं
उललं
तुरं सजली
धजली
भळं पाहूनं
लाजली
मनं भरलं
भुललं
हुळ्ळा खायाले
झुरलं
असं साजरं
वावरं
कोनी लावो ना
नजरं
शब्दार्थः
बोंडःकपाशी चे बोंड
भळः ज्वारी ची ताटं
हुळूळा ः हूरडा
वावर ः शेत