काहीच्या काही कविता

'विठू माझा लेकुरवाळा' या गीताच्या चालीत खालील गीत सावकाश गुणगुणावे.
_____________________________________________________

पप्पू माझा लेकुरवाळा
संगे खांग्रेसींचा मेळा

दिग्गीराजा खांद्यावरी
खुर्शिदाचा हात धरी
पुढे चाले राज बब्बर
मागे नगमा ही सुंदर

कपिल आहे मांडीवरी
अंबिका, गिरीजा बरोबरी
अहमद आहे कडेवरी
शीला करांगुली धरी

रे़णुका म्हणे राहुला
करी खांग्रेसीं‍चा सोहळा

एका महान कवितेवर तितकेच टुकार विडंबन... मंडळी गोड माणुन घ्या.

पोटच्या खळगीसाठी मी शहरात उतरलो
शहराच्या वैभवात पार हरवुन गेलो

मॉल थिएटर हॉटेलमध्ये सकाळ सरली
अचानक पोटातुन माझ्या कळ आली

भविष्याच्या कियेची जाणीव तिथे झाली
'त्या' जागेची मागणी तत्परतेने केली

सुलभ सुविधा फारच असुलभ होती
पाय ठेवण्याचिही तिची लायकी नव्हती

मनातला आवेग बाहेर पडु लागला
उत्कटता जशी प्र्ेयसी शोधे प्र्ीयकराला

अंधारमय भविष्य माझे समोर दिसले
थकलेले घामेजलेले पाय थरथरु लागले

समोरुन एका बसला जाताना पाहिले
उरलेले बळ क्षणात गोळा केले

सध्या लग्नाचा हंगाम (सीझन या अर्थाने) चालू आहे कुणाचे लग्न असा प्रश्न विचारू नये "वधू-वरांचे" असे सू(ड)चक उत्तर दिले जाईल्.अखिल महाराष्ट्रात प्रांतोप्राती ज्या चालीरीती/प्रथा आहेत त्यातील एक गोंधळ.
असे म्हणतात की नवदांपत्याला पुढील जागरणात काही गोधळ होऊ नये म्हणून जागरण्-गोंधळ प्रथा चालू झाली.

विचारत इकडे तिकडे आले
आज पाहुणे घरात आले
अहाहा सदन धन्य झाले ..

निवांत खुर्चीवर ते बसले
मान डोलवत जरासे हसले
रुमालाने तोंडही पुसले ..

'कसे काय तुम्ही वाट चुकला
आठव आमचा कसा जाहला ?'
- गूळपाणी देत प्रश्न विचारला ..

ओशाळवाणे पाहुणे हसले
हळूच इकडे तिकडे पाहिले
प्रश्नाचे उत्तर देणे टाळले ..

पिशवीतून मोबाईल काढला
रुमालाने स्वच्छही पुसला
माझ्या हाती तो सोपवला ..

"गनिमी कावा" त्याचा ध्यानी
आला माझ्या त्याच क्षणी
मुकाट उठलो हाती धरुनी ..

मनवनात पातलीस..
मन्मनात मधुगडबड
मन्मानस-हंसिनीस
हृत्कोमल मधुबडबड!
(मत्कविता चालते ही
आगगाडी जर धडधड
मद्रसिका का करिसि
व्यर्थ अशी ती रडरड ?)
: मिलिंद पदकी

पळ पळ राधे, आला कान्हा घेऊन ग पिचकारी
सोडणार ना रंगविल्याविण नटखट ग गिरीधारी ..

'नको' 'नको' तू म्हणुन सारशिल, दूर दूर ग त्याला
'हो' 'हो' म्हणतच, पुढे पुढे तो धरील पिचकारीला
खट्याळ किती तो तुजला ठाऊक आहे ना गिरीधारी
पळ पळ राधे, आला कान्हा घेऊन ग पिचकारी ..

रंगबिरंगी इंद्रधनूतील सप्तरंग आणील
रंगवून तुज सर्वांगाला खुषीत तो येईल
काही न घडल्यासम.. पावा तो वाजवील गिरीधारी
पळ पळ राधे, आला कान्हा घेऊन ग पिचकारी ..

काढूनिया वेळ, घालूनिया मेळ
खावयाची भेळ, सारस बागेची !!

घेवूनिया गाडी, करु मजा थोडी
असेल जरी जाडी, मैत्रिण आपूली !!

कोण असे शत्रू, कशासाठी भित्रू
पाळलेले कुत्रू, मैत्रिणीचा भाऊ !!

सौदा करु सस्ता, सिंहगड रस्ता
खावूनिया खस्ता, झुडूपाआड !!

किती प्रेम मोठे, खर्चालाच तोटे
आपटूनी डोके, आवरते घ्यावे !!

घेवूनिया कात्री, बदलावी मैत्री
दोन पॅक रात्री, घेवूनिया !!

प्रेमाचिया वाटे, टोचतात काटे
तरी जोश दाटे, उठल्यावरी !!

असाच एकदा कधीतरी प्रवासात होतो. गाडीत. मी चालकाच्या भूमिकेत नव्हतो. त्यामुळे अर्थातच अर्धं लक्ष चालकाकडे, रस्त्याकडे, चालवण्याकडे होतं. अचानक भयानक ट्रॅफिक लागला. थोडा वेळ गप्प बसण्याची औपचारिकता झाल्यावर चालकाने ठणाणा सुरू केला. मग हळू हळू ट्रॅफिकमधून बाहेर आलोही. पण ती धुसफूस आता ड्रायव्हिंगमधून बाहेर पडत होती. तेंव्हा सुचलेलं विडंबन. अगदी त्याच्या ड्रायव्हिंग इतकंच सेन्सलेस.

जेंव्हा ट्रॅफिक जॅमात, माझी गाडी अटकली
खोपडी सटकली, काल बाई खोपडी सटकली

चाल अर्थातच नवरी नटली ची.

कवितांच्या एका छोट्या पुस्तकाला
तीन मसाला डोशांची किंमत
तुम्ही द्याल काय ?
मला नाही वाटत!
प्रकाशकाला सांगून एका डोशातच
ते बसवायला हवे !
चार रंगीत चित्रे
कमी करा,
काय ?
: मिलिंद पदकी