प्रेर्ना : ओळखा पाहू
लार्ज पेग कुणा मिळे पतियाळा
दोन थेंबांचे शिंतोडे कुणा पामराला ।। धृ ।।
किक कैसी
नशा कसली
मद्य ते दुर्मिळ भासतसे
स्कॉच ची जरी हाव नसे
देशीच फक्त नशिबाला ।।१।।
टोस्ट करी
ऑन द रॉक्स कुणी
चखणाच, हाय! कुणा मुखाला
व्हिस्की, रम अन टकीला
कधी मिळेल मज पिण्याला? ।।२।।
मला देशी
त्याला विदेशी
मद्यनशा ही जबरी
कसाबसा प्याला हाती धरी
सोनेरी पेय्य तो प्यालेला ।।३।।
- चामुंड रायणे
प्रेरणा आहेच - http://www.misalpav.com/node/41200
हळूच सोडतोस पुडी, तेच तेच कुंथणे
सख्या कशी कुठून रोज काढतोस भांडणे
क्रूर तक्रार करी मौनही कसे तुझे
अरे किती उरात खोल मारतोस भांडणे
बनून शल्य चोरतोस झोप रोजचीच तू
विचारताच सांगतोस रोजचीच भांडणे
पिसाट अनल तू बनून हिंडतोस रात्रभर
पहाट वेळीही कसे आठवते भांडणे
मधाळ चांद वितळतो, रसाळ रात वाहते
अरे कुण्या सुरात रे, उकरतोस भांडणे
नभात लक्ष तारका उधाणतात कैकदा
मिठीत ये कधीतरी विसरशील भांडणे
ह्याच्यातून त्याच्यात
त्याच्यातून ह्याच्यात
शब्दातून क्रीडेत
क्रीडेतून शब्दात
व्यासातून आसात
आसातून व्यासात
शब्दांच्या मनोय्रात
मनोय्रांच्या शब्दात
अर्थ नाही आशयात
आशय नाही अर्थात
रिकाम्या कुंथनात
कुंथनातून रिकाम्यात..
शब्दकृतींच्या प्र-हारात
भासं~कृतींच्या पूर्ण-विरामात! ;)
कवी- अपना
तर हा काळ आहे साधारण २००५ मधील, जेव्हा अस्मादिक आयआयटी खरगपूरमध्ये उच्चशिक्षणासाठी दाखल झाले होते. मार्च महिन्यातला पहिला/दुसरा मंगळवार होता. होमसिकनेसमुळे घरापासून लांब रहाण्याचा एक दिवस संपला, याचा आनंद मी दर दुपारी जेवण करून वसतीगृहाच्या खोलीत टांगलेल्या कालनिर्णयच्या त्या दिवसाच्या चौकोनावर लाल फुली मारून साजरा करायचो. याबद्दल माझा रूममेट मला “रेड क्रॉस XXX” या नावाने चिडवायचा देखील. सावरकर अंदमानात असताना भिंतीवर रेघा मारून दिवसाची सुरूवात करत असे कुठेतरी वाचले होते.
बघ तुला जमतं का ...
तू साबुदाण्याच्या खिचडीसाठी उपवास कर
किंवा बटाट्याच्या चिप्स साठी
मर्जी तुझी...
उपवासाचे पुण्य नाही मिळाले तरी चालेल
पण
एकादशी दुप्पट खाशी हे
नेहमी लक्षात ठेव.....
तू जिम मध्ये
रोज जा किंवा नको जाऊस
इच्छा तुझी...
तिथे वाकला, पळाला नाहीस तरी चालेल
पण
वजन उचलतानाचे फोटो शेअर करायला
मात्र विसरू नकोस.....
तू मित्र, नातेवाईक यांच्या बरोबर
फेस-टू-फेस संवाद कर किंवा नको करूस
युअर विश...
पण
फेसबुकवर स्टेटस अपडेट करायला
मात्र विसरू नकोस.....
पुष्कळ दूध शिल्लक आहे काय करावे सांगता काय?
पोस्ट पडताच धाग्याकडे मस्क-यांचे वळले पाय
"मांजर पाळा" मुनी म्हणाले, विंटुविं कुत्रा म्हणती
हसत सुटले गंमतजंमत, Ana पनीर सुचविती
आज्जी सांगे फुल्ल रेशिपी अन् युक्तीचे सहा धडे
कशास इतुके दूध आणावे अभिजिताला प्रश्न पडे
खवा सुचविती सूड , लेखकु, दही लावाया पैताई
उगा काहीतरी करून राहिले आंघोळीची लई घाई
दान करावे मदतनिसेला मनीमौ सुचवू जाई
मापं आणिक ज्ञानेशांना मुलांवरी करुणा येई
या सा-यातच दूध मसाला तेजसजींना आठवले
चहा पाजवा पुणेकरांना सौराअभ्याने चिडविले
ती अनोळखी भावना कागदावर उतरत नाहीये
हा मनातला गुंता सूटता सूटत नाहीये
प्रश्न राहिले आहेत अनुत्तरित माझे
पण तो अस्पष्ट चेहरा पुसला जात नाहिये
शांत हृदयाचे तार छेडले गेले
की भरलेल्या जख्मा उघड्या पडल्या
प्रेमाचे का हे सुर जे हृदयी वाजतात
का वेदना पुन्हा माघारी वळल्या
परिवर्तन अनिवार्य आहे परंतु
क्षणभंगुर कसे काय होते
कोरडे दुष्काळी हृदय माझे
भरूनी लगेच रीते कसे होते
का वाटा पुन्हा पाउलाखाली याव्या
जिथे मी एकटाच घुटमळत उभा
का मग असावी जाणाऱ्याला
सोडूनी पुन्हा परतन्याची मुभा
आज पुन्हा
आज पुन्हा जगाच्या पायाशी पडलो
आणि दुःखाभोवती लोटांगण घातले
कोरडे ठणठणीत पडलेले डोळे
पुन्हा नकाराच्या पावसात न्हाले
त्या उगवत्या प्रेमाचे किरण
दुःखाची झोप मोडणारच होते
पण भ्रमनिरासेच्या थंडीत कडक
मन माझे पुन्हा घोरत पडले होते
या मोठेपणाच्या गदारोळात खोट्या
माझ्यातले बालक पुन्हा रुसले
कोरडे ठणठणीत पडलेले डोळे
पुन्हा नकाराच्या पावसात न्हाले
प्रिय,
कुत्र्यांची एक खासियत असते, कुणीही दिसले कि भुंकणे सुरु. एखादा हत्ती सारखा मोठा जनावर दुरून येताना दिसला कि यांचे भू-भू सुरु झालेच समजा. पण जसा-जसा तो जनावर जवळ येईल. कुत्रे भुंकणे सोडून शेपटी टाकून दूर पळून जातात. कुन्त्र्यांचा स्वभावच दुसरे काय. पण कधी एखादा हत्ती स्वकर्माने जमिनीवर पडला कि मग काय म्हणता राव झुंडीच्या झुंडी कुत्र्यांच्या एकत्र होऊन जमिनीवर पडलेल्या हत्ती वर तुटून पडतात. काही क्षणात सर्व कुत्रे मिळून हत्तीच्या शरीराच्या चिंध्या-चिंध्या करतात.
