" कशी आहेस ? "
वेशीमधून बाहेर पडताना
उरले सुरले बळ एकवटून
त्याने शेवटी विचारलेच
" कशी आहेस ? "
निर्विकार डोळ्यांनी
निर्विचार मनाने मग
मीही फक्त मान हलवली .
शब्द खूप जड असतात ........
परत कोण ..... ...
ते ओझं वाहणार........
नाहीतर सांगितलं असतं त्याला
"जशी सोडून गेलास ....... तशीच आहे !"
-----------------फिझा !
आपला शूर वैमानिक श्रीमान अभिनंदन वर्धमान याच्या पराक्रमावर, आमचे परम मित्र आणि गुरू दादासाहेब दापोलीकर यांनी लिहिलेले ११४ ओळींचे खंडकाव्य!
(हे लिहिण्यास दादासाहेबांना अडिच महिने लागले. तस्मात् वाचकांनी १५ मिनिटे तरी काढून संपूर्ण खंडकाव्य, प्रस्तावनेसह वाचावे व 9967840005 वर आपला अभिप्राय कळवावा ही विनंती!)
खंडकाव्य: अभिनंदन, अभिनंदन!
गुलमोहर मोहरतो तेव्हा
सखे तुझे हसणे आठवते
उन्हातही मग चंद्र उगवतो
माझे असणे-नसणे नुरते
छोट्या गोष्टींनाही येथे
अस्तित्वाचा प्रश्न बनवतो
खोड जुनी ती नकळत माझ्या
जितेपणीही क्षणिक मोडते.
गुलमोहर मोहरतो तेव्हा...!
दोन समांतर विश्वांमधले
झालो बघ आपण रहिवासी
एक एक केशरी फूल हे
दोघांमध्ये पूल बांधते.
गुलमोहर मोहरतो तेव्हा...!
भेट ठरावी अन् विसरावा
मीच खुणेचा तो गुलमोहर
फक्त उरावा शोध आपला
मनी असेही भलते येते.
गुलमोहर मोहरतो तेव्हा...!
~ मनमेघ
बरे झाले मीराबिरा, राधागिधा तेव्हाच होऊन गेल्या....
मिनिटाला मेसेज, तासाला कॉल, हाऊ आर यूच्या
लिक़्विड जमान्यात
प्रेमबिम, हळवेबिळवे, मनात संगत
ओहो....ते काय असते आणि?
आठवण बिठवण वेड्यांचा बाजार...
एक कॉल मारायचा
नाहीतर मेसेज धाडायचा
बात करनेका मामला खतम.
मनात आठवण, झुरणे बिरणे
अरेरे, हाताबाहेरच्या केसेस...
डिजीटल डिजीटल फिजिकल फिजिकल
एवढेच काय ते रियल रियल
बाकी जग तो मृगजल मृगजल...
बहावा
--------------------------------------------------------------------------------------
घोस लगडले सोनसळी
मन खुलते या तरुतळी
वसंताची बहार ही
झाली टपोर मनकळी
की पांघरला
पिवळा शेला
की सोनसाज
याला केला
रूप देखणे याचे
वरती सोन झळाळी
तो करतो कसा
नजरबंदी
सोनपिवळी
गारुड धुंदी
सय कवळ्या प्रेमाची
देई शहाणा कवळी
-----------------------------------------
बिपीन
नाजूक, हळूवार गुलाब पाकळ्या
संथ, शांत, तरंगत
येतात जवळ, हलकेच्
माझी सुन्दर रेशमी त्वचा
नितळ, मऊशार, निरागस
दुधासारखी
छोटं का असतं सौदर्य?
का बोलावं लटीकं
फुकाफुकी?
सुन्दर क्षण नाहीत निसटत कधीच
गळून पडतात त्या आठवणी
आणि ध्यास भाबड्या स्वप्नांचे
मी बसूनच असते पाय सोडून
पाण्यात, माश्यांशी खेळत
ओंजळी ओंजळीने
त्याच्या बांसुरीचे स्वर का बरं खुणावतात?
आणि काय बरं सांगत असतात...
हळूवार - ओठाओठी?
मग पाणी होत जातं सोनेरी
आणि आकाश होतं वही
चित्रकलेची
धून वाजवी बासरीवाला
------------------------------------------------------------------------------------------
धून वाजवी बासरीवाला
रास रंगला यमुनेच्या काठाला
पुनव प्रकाशी
सारे नाहले
दंग नर्तनी
सारे विसरले
भिडे टिपरी कोणाची कोणाला
धून वाजवी बासरीवाला
जळात लहर
अंगात बिजली
मी तू पणाची
भावना विझली
असीम शांतता मनाच्या तळाला
धून वाजवी बासरीवाला
आता राधा हरी
अन हरी राधा
गाठ जिवाशिवाची
हि भलतीच बाधा
स्वर्गीय नाद तो पोचे टिपेला
धून वाजवी बासरीवाला
बातमी :पंढरपुरात आता दोन विठ्ठल, बडवे समाजाने उभारले स्वतंत्र मंदिर
https://www.loksatta.com/maharashtra-news/another-vitthal-temple-built-i...
बातमी वाचून मनात विचार आला.....
जुडवा विठ्ठल !!
जुडवा विठ्ठल बडवा विठ्ठल ।
खरा बा विठ्ठल जीवभाव ॥१॥
येणें त्यांचे मन जालें हांवभरी ।
परती माघारीं घेत नाहीं ॥२॥
बंधनापासूनि उकलल्या गांठी ।
देतां येईल मिठी सावकाशें ?॥३॥
निघायचे आहे प्राणांना, आहे निघायचे तुलाही
कळेना आकाश मला थांबवावे कुणाला मी
चेहरा मुखवट्यास म्हणाला तुला लावणे खोटेच होते
तुझ्यासवे मी खराच होतो, तुझ्याविनाही खराच आहे
