गुपित
थांब जरासा अजुनी
अजून समईत वात आहे
थांब जरासा अजुनी
अजून चांदरात आहे
कोमेजून जरी गेला चाफा
कोमेजून जरी गेला गजरा
थांब जरासा अजुनी
रातराणी बहरात आहे
उलटुनी गेला प्रहर
रात्र संभ्रमात आहे
थांब जरासा अजुनी
चाहूल उदरात आहे
राजेंद्र देवी
आता तुझ्यावर लिहायचं म्हटलं, कि जरा भीती वाटते....
खरंच.. नाही शब्दात सांगता येत, कि नेमकी किती वाटते...
म्हणजे बघ ना.. आता तुझ्यावर लिहायचं म्हटलं कि चंद्र, रात्र ह्या सार्यांना टाळून कसं चालेल..?
आणि टाळलंच तर साधं पान तरी कसं हालेल..?
आता पान हललं कि पानगळ ठरलेली.. मला उद्ध्वस्त करणारी वादळं ठरलेली..
आणि माझ्या रात्रीला तुझ्या स्वप्नांची झळ सुद्धा ठरलेली..
सोसत बसते मग बिचारी मग जेवढं सोसणं होत...
मग काय, पुन्हा आभाळ भरून येतं..
बरसू लागतात मग सरींवर सरी..
आणि प्रकर्षानं आठवू लागते तुझ्या-माझ्यातली दरी..
आठवलीस तू धुसर धुसर,
वेळ असे ती कातर कातर,
स्मरता तुझ्या त्या आठवणींना,
दरवळलो मी अत्तर अत्तर !!१!!
तव नयनांचे घाव उराशी,
अदा तुझी ती कातील कातील,
स्तुती करावी काय सौंदर्याची,
शब्द अपुरे पडतील पडतील !!२!!
रूप तुझे भरपूर देखणे,
त्यात लाजणे सुंदर सुंदर,
तुझे हृदय जिंकण्यासाठी,
हरून गेले बहु धुरंधर !!३!!
पाहून तुझे लावण्य साजरे,
माझी अवस्था मंतर मंतर,
पाहताना तुझ मरण ही आले,
त्यास विनंती नंतर नंतर !!४!!
नव्या युगाची पहाट
आल्हाददायक तुझे आगमन
दिनकरा, जसे आमचे बालपण
तळपत असते माध्यान्य
भास्करा, जसे आमचे तरुणपण
मलूल असते संध्याकाळ
दिवाकरा, जसे आमचे म्हातारपण
कापून टाक या किरणांनी
मरिचया, संसाराचे हे मायाजाल
घे कवेत मला हे अग्निरुप
हिरण्यगर्भा, कर पापांचा नायनाट
करून टाक भस्म हा नश्वर देह
अदित्या, उगवू दे नव्या युगाची पहाट
राजेंद्र देवी
झड श्रावणाची
अचानक श्रावणाची झड ती आली
अंग अंग भिजवून गेली
ओल्या केसातून बट ही ओघळली
चिटकून बसली गोऱ्या गाली
मोहक हालचाल सुखावून गेली
नकळत डोळे विस्फारून गेली
कवेत घेता काया ही थरथरली
चित्तवृत्ती मोहरून गेली
त्रेधातिरपीट उडवून गेली
यौवनास माझ्या खिजवून गेली
जेव्हा जेव्हा आठवते रात्र ती ओली
श्रावणात होते पापणी ही ओली
राजेंद्र देवी
मी ..... कोण ?
मी कोण तुम्ही कोण
जन्माच्या वेळीच ठरवतात
जात ,पात ,धर्म,देश
ओळख तेव्हाच सांगून टाकतात !
'मी' म्हणायच्या आधी
"तू कोण " हे शिकवून टाकतात !
आधी होते बर मी यजुर्वेदी
लग्नानंतर झाले म्हणे ऋग्वेदी,
कुटुंबामध्ये आमच्या
आहेत कोकणस्थही चार ,
बिल्डिंग मध्ये आहेत ब्राम्हणच फार !
कॉलनीमधले मला 'मराठी'
म्हणून ओळखतात
शहरात इतर ठिकाणी फिरताना
'कोणत्या भागातली' म्हणून विचारतात ?
चाहूल चाहूल,
सोनचाफा,
मंद पाऊल,
बकुळीला;
तीट काजळीला,
साजिरा प्राजक्त,
आणि वाटेवर,
आकाशमोगरा.
त्याचा निवारा,
चांदण्यात..
सुगंधसय,
पाझरे मनात-
गेली अत्तरे,
कधीची उडून..
सगळं कस साधं सोप्प
एक घर, एक गाडी
आई बाबा आहेत ना फ्रेम मध्ये
एक मुलगी पण मुलगा पाहिजेच
आणि बायको अन मी...
सगळं कस साधं सोप्प
बॉस तिरका असला तरी
आपलं डोक्यावर बर्फ आणि तोंडात साखर
मग काय प्रमोशन आपलच
सगळं कस साधं सोप्प
गाडीतून भुर्र जाव
गाडीतला AC खाऊन गार व्हावं
भिकाऱ्याने काचेवर टुक - टुक केलं का
तोंड वाकड करून १ रु फेकावा
सगळं कस साधं सोप्प
च्याआईला असं का होतंय
आतून आतून काहीतरी खाताय
असं कस होतंय, जीव का घुसमतोय
दोन दिवसाची सुट्टी घ्यावी
सगळं कस साधं सोप्प
श्रावण...
फेकून चादर काळोखाची
सोनपावली उन्हे उतरली
वारा शीळ घाली
धरती नवचैतन्याने थरथरली
पावसाच्या शिडकाव्याने
हिरवी काचोळी भिजली
लेऊन हार नवकुसुमांचा
नवयोवना जणू हि सजली
घेण्यास बाहुपाशात
नभ टेकले क्षितिजा पलीकडे
उधळीत सप्तरंग आकाशी
इंद्रधनुकली हि अवतरली
राजेंद्र देवी
अंदमानातले काळे पाणी,
कोलूबेड्याहंटरकदान्न
सोबत तीव्र अपमानाचा overtime !
साम्राज्याचा उग्र दर्प अन
देशाने केलेली प्रेमळ उपेक्षा.......
असे सगळे, अन वरती थोडी
जयहिंदची जाळी !
या जीवघेण्या विषाणूजिवाणूंमध्येही,
काही काही रक्तांचे
malnourishment कि काय ते झालेच नाही!
उलट,
तुरुंगाच्या अजस्त्र काळभिंतीही
त्यांच्या जहालहळव्या लेखणीने
cultured झाल्या!
मातृभूमीच्या मृत्युंजय विरोत्तमांसाठी,
.
.
.
दुसरं काय होता
एकांत म्हणजे तरी!
- शिवकन्या
