कविता

नमस्कार मिपाकर! मी मिपाचा नवीन सदस्य. तुमच्यासाठी एक रचना घेऊन आलो आहे. तुमच्या प्रतिक्रियेची अपेक्षा आहे.
अगदी परखडपणे तुमच्या प्रतिक्रिया मांडा. मग त्या सकारात्मक असोत, नकारात्मक असोत, तटस्थ असोत वा सल्ले/उपदेश असोत. स्वयंसुधारणेसाठी मला त्याचा नक्कीच उपयोग होईल.

( कवीला व्यासपीठ मिळणं, श्रोते मिळणं, हि पर्वणीच आहे. आणि कोणा कवीला जर श्रोते स्वतःहुन म्हणत असतील कि आम्ही तुमच्या नवनवीन कविता ऐकण्यासाठी आतुर झालो आहोत, तर ते त्या कवीचं अहोभाग्यच. असं भाग्य एका नवकवीच्या वाट्याला आलं. त्याची हि कविता. कवितेचं नाव आहे "कविराज" )

गंध उधळला इकडुन तिकडे, वाऱ्याचे चुकले
निखळुन पडला वरून खाली, ताऱ्याचे चुकले
दूर जाउनी परतुन आली, वाटेचे चुकले
किनाऱ्यावरी विसावली अन लाटेचे चुकले
घाव लागला वर्मी, होते बाणाचे चुकले
तडफडला पण गेला नाही, प्राणाचे चुकले
बुडून गेली वस्ती सगळी, प्रलयाचे चुकले
इतके कुणास अपुले म्हटले, हृदयाचे चुकले...

हुच्चभ्रूंचे कैसे बोलणे | हुच्चभ्रूंचे कैसे चालणे
समानांशीच सलगी करणे | कैसे असे ।।

दुर्बोध वाङमयाचे आधारू | क्लिष्ट व्होकॅबचे भांडारू।
चोखंदळांचे महामेरू | चिवित्रान्न भोगी ||

उठपटांग ज्ञानराशी | उदंड असती जयांपाशी |
गुगलपरिपुष्ट आयक्यूशी । तुळणा कैची ।।

यांसी गमे जे रोचक | त्यावरी कमेंटती टंग-इन-चीक
शष्प न कळोनि निचभ्रू लोक | वाचनमात्र राहती ||

हुच्चभ्रू तितुके मिळवावे । नीचभ्रू अवघे इग्नोरावे ।
समतोलत्वाचे देखावे | परी करावे चातुर्ये ।।

संपूर्ण जगाला जीवनाचे तत्त्वज्ञान सांगणार्या गीतेतील अठरा अध्यायांचे सार अठरा ओव्यांमध्ये मांडण्याचा मी प्रयत्न केला आहे. ज्या श्रीकृष्ण भगवंतांनी माझ्याकडून हा गीताबोध लिहून घेतला त्यांच्या चरणी नतमस्तक होण्यासाठी मी १९ वी ओवी लिहिली आहे.
||अर्जुनविषादयोग||

कुरुक्षेत्री धर्मयुद्ध होतसे
संजय सांगे धृतराष्ट्रासी
आप्तेष्टा पाहूनी विषाद होई
अर्जुन टाकी धनुष्यासी ||१ ||

||सांख्ययोग ||

आत्मा शाश्वत देह नश्वर
जाणून घे तू अंतरी
हर्ष शोक त्यजूनी निर्विकार हो
ज्ञानी जनांसम आचरी ||२||

||कर्मयोग ||

एक कागद कस्पटासम, रद्दीमध्ये फरपटला
जसा जीव हा आप्तांमधुनी, गर्दीमध्ये भरकटला
एक कागद कस्पटासम ||धृ ।।


एक बालक हाती घेई,
मायेने मग आकार देई,
बनता त्याचे जहाज हवाई, उंच तया उडविला ।। १ ।।


उंच विहरता मन स्वच्छंदी,
हीन भासली भुतल रद्दी,
वाटे मनासी खाशी शक्ती, दैवचि अर्पि मजला ।। २ ।।


वाटे त्यासी उंच उडावे
वादळ वारे यांसी भिडावे
कांबीटाचा कणा देउनी, पतंग सुंदर केला ।। ३ ।।


इतकी उंची तये गाठली
साद मनीची नभी आटली
ढील देण्या जाता बालक, मांजा संपून गेला ।। ४ ।।



ते हायेत आपलेचं
असं समजुनं वागलो
केला इस्वासं म्हनून
असे भिकीले लागलो

फोळं ये लोक हाताले
असं दयन दयलं
पिठं भरुन नेतानी
आमी त्याईले पायलं

ताट आमच्या नावाचं
सफा त्याईनच केलं
खाली सांडलं खर्कटं
तेई सावळूनं नेलं

तेल घालून डोयात
केलं पीकाच राखन
देठा लांबोला त्याईनं
ठुली आमाले आकन

शिसी बसले ते आता
जीव काताऊनं गेला
हेला पखाली चा शेवटी
पानी वाहू वाहू मेला

सागराच्या गहनगर्भी ती अचानक प्रकटते
मोडुनी दिक्काल तिथले, ती पुन्हा ते सांधते
वितळणारा तप्त लाव्हा प्राशुनी ती झिंगते
गूढ अंध:कार तिथला ढवळुनी फेसाळते
गाज दर्याची चराचर भेदुनी रोरावते
व्यापते भवताल अन मग ती अनावर उसळते
आतले सगळे किनारी ओतुनी आक्रंदते

प्रलयतांडव ती त्सुनामी
आतले उधळून जाते
साचले सांडून जाते
घडविले उखडून जाते
वेचले विखरून जाते
मांडले मोडून जाते

....ती त्सुनामी विप्लवी
पण केवढे शिकवून जाते !

का जागतेस तू शोना?
काय विचार करत असतेस तू?
का झोप येत नाही?
कोण? मी? 
तू जागी आहेस ना म्हणून, 
मी पण जागतोय
.
चमचम चांदणीसारखी टिमटिमत राहतेस
कधी कधी वाटतं
दिवसभर 
थोडा थोडा मी 
जमा होत जातो
तुझ्या डोळ्यात
आणि मग रात्री
झोपेला तुझ्या डोळ्यात
उतरायला जागाच उरत नाही
.
असं होतय का रे फुलपाखरा?
त्रास देतो ना बाबा असा?
दूर निघून जातो
आणि लेकरु बाबाला शोधत राहतं!
.
एक गंमत करुया
आज झोपलीस ना की
बाबाला तुझ्या स्वप्नात बोलावं

एक सल नेहमीच

एक दरवळ नेहमीच
अंगावरून जातो
डोळ्यांदेखत नेहमीच
एक काठ नदीचा भरतो
एक नाव नेहमीच
किनाऱ्याशी थडकते
एक रीत मला नेहमीच, लांबून खुणावते
मी आहे तिथेच बसतो
एक दृश्य नेहमीच, धूळीत साकार होते

एक चंद्रही नेहमीच
खिशात सापडतो
धिटुकली खार झाडावर
सूर्य गिळून घेते
हे जग तेव्हा नेहमीच
वाटाण्याएवढे भासते
एका तळहातावर जणू अलगद मावते
मी आहे तिथून उठतो
एक रात्र नेहमीच, मुंगीच्या पावलांनी येते

बघ जरा झोळीत माझ्या काय आहे….

....रंग-रेषा लांघणारे चित्र आहे
….वाचण्याला चांगदेवी पत्र आहे
….तप्तसूर्यावर उन्हाचे छत्र आहे
….सावळी आदित्यगर्भी रात्र आहे
...मुक्तीच्या पाशात वेडे गात्र आहे
…शत्रूला भुलवेल इतके मैत्र आहे
…फाल्गुनाला खेटुनी बघ चैत्र आहे
…वास्तवाला तोलणारे यंत्र आहे
… प्राणफुंकर घालणारा मंत्र आहे
…अद्भुताचे इन्द्रजाली स्तोत्र आहे
....अंत ना आदि असे घटिपात्र आहे ...

....बघ जरा झोळीत माझ्या काय आहे….

.....बघ जरा कवितेत माझ्या काय आहे