मंटी बिंटी आणि घंटी
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
मला प्राणी आवडत नाहीत अन हिने मांजर पाळलं . म्हणजे माझं काय झालं असेल ?...ज्यांना प्राणी आवडत नाहीत त्यांनाच माझं दुःख कळू शकेल .
पापी पेटका सवाल साला ! हुं ! पेट !
एवढी मोठी बाई ! जी नवऱ्याला नाचवू शकते, ट्रेन करू शकते,गोंडा घोळायला लावू शकते, ती उगा एखाद्या प्राण्याच्या मागे का लागावी? तेही मी असताना ! तिला प्राण्यांची फार आवड आहे , फार कळवळा आहे, असं तुम्हाला वाटत असेल तर ते चूक आहे. खरं कारण वेगळंच होतं.

मंदिराच्या समोर बांधलेल्या चौथऱ्यावर आम्ही तिघे मी, दया आणि रवी आकाशाकडे तोंड करून असेच पहुडलो होतो. एकदम निरभ्र आकाश, एक सुध्दा काळा ढग नव्हता. निळीतून काढलेल्या सफेद कपड्यासारखं निळसर पांढरं, कुठे कुठे शेवरीच्या झाडाखाली पडलेल्या कापसासारखे पांढरे शुभ्र ढग, त्यावर अगणित चांदण्याचा अंधुक प्रकाश, या सौंदर्यात भर घालण्यासाठी नुकताच उगवलेला पूर्ण चंद्र. दृष्ट लागावी असं ते दृश्य. क्षणभर वाटलं कुणाची नजर लागू नये म्हणून तरी, एखादा काळाकुट्ट ढग हवा होता,. लहान भावाला कुणाची दृष्ट लागू नये म्हणून, आई त्याच्या गालावर काजळाचा टिळा लावायची. गोऱ्या गालावर तो टिळा खूपच सुंदर दिसायचा.

----

संदर्भ

ही लेखमाला "The Art of Living" या पुस्तकाचा परिचय/भाषांतर म्हणून लिहिली आहे.

ते इंग्रजी भाषेतील पुस्तक इथे PDF स्वरूपात वाचता येईल:

The Art of Living

या लेखमालेतील आधीचा लेख:

पुस्तक परिचय: The Art of Living: भाग १ -- प्रेम

----

लग्न

आमची प्रेरणा--
ह्या दोन बातम्यांमध्ये एवढा विरोधाभास का आहे?

ती नेहमी प्रमाणे येत होती.
संध्याकाळचे सहा वाजले. भेळवाल्याने मनातल्या मनात नोंद केली.
ती हळूहळू चालत नेहमीच्या बाकड्याकडे जाते.
तिच्या चालीत काहीही विशेष नाही. आठ महिन्यापूर्वी जशी आली होती तशी ती दररोज येते.
आठ महिन्यापूर्वी उत्साह होता. चालण्यात डौलदार संथपणा होता. उत्सुकता होती. हुरहूर होती.
आशा आणि भीति यांचा पाठशिवणीचा खेळ
आता त्या भावनाही विरून गेल्या होत्या.
जिथे सागरा धरणी मिळते
तिथे तुझी मी वाट पहाते.
अस केव्हातरी अल्लड बोलणे झाले होते. तेच निभावते आहे.
वूडस आर लवली डार्क अॅंड ग्रीन