तू जीव माझा- तू प्राण माझा - आलीस तू अवचिता

@ पैजारबुवा,

तेवढं तिकडे बसून,
मोबाईल हातात धरुन,
पाण्यात न पाडता,
टाळी कशी वाजवायची?
टच्चस्क्रीन कसा वापरायचा?
ते ही शिकवा,

आमचे परमपूज्य शी: शी: १०८ डोंबलेकर महागुरुराज ऊर्फ महास्वामी मच्छरानंद महासरस्वती यांनी आम्हाला महामंत्रोपदेश दिला की बेटा, "कर ले कोई जुगाड"
मग आम्ही खालीलप्रमाणे जुगाड केल्यावर आता तिकडे बसून टाळीच काय, बाजाची पेटी, बासरी, तुणतुणे वगैरे काहीही वाजवता येते, मिपावर टंकन करता येते आणि मोबल्यावर काय काय करता येते. बघा:

आमच्या जिलबीची अगत्याने दखल घेतलीत, छान वाटले.

कर्नल साहेब, तुम्हाला सुचलेल्या ओळी मस्त आहेत.
'डंकिता कळवळू' वरून आमचाच, "मारा डंख मारा डंख मारा बिछुवा, मिपाप्रवेशाकांक्षिण्यांची गोची आणि आमची काशीयात्रा" असे लांबलचक शीर्षक असलेला एक जुना आचरट धागा आठवला, आणि हुडकून वाचला.
मशारनिल्हे धाग्यात प्रत्येकाने वाचावच, असा 'मूखदूर्बळ' यांचा धमाल लेखः "सठीयाय गयी सजनवा हमार" हा पुन्हा एकदा वाचायला मिळाला, हे आणखीन एक.
आणि या दोन्ही लेखांमुळे आमचाच एक जुना आचरट लेखः "नेपोलियन, दासबोध आणि स्त्री-आयडींची त्सुनामी" आणि त्यावरले प्रतिसाद पुन्हा एकदा वाचायला मिळाले हे आणखिन आणखिन एक.

'स्त्रीआयडींची त्सुनामी' मधील 'कंपू' वा 'कंपूबाजी' वरून सुचलेले संभाव्य स्त्रीआयडी बघा:
कंपूबाला, कंपूशीला, कंपूकुमारी
कंपूबालिका, कंपूचालिका
कंपूचारिणी, कंपूविचरिणी,
कंपूभद्रा, कंपूचंद्रा, कंपूचंद्रिका
कंपूशालिनी, कंपूमालिनी, कंपूवाहिनी
कंपूतारिणी,कंपूविरहिणी, कंपू-रमणी, कंपूविहारिनि, कंपूवासिनी
कंपूप्रिया, कंपूस्मिता, कंपूअस्मिता
कंपूरमणीगणमुकुटमणी, कंपूगणविदारिणी, कंपूहारिणी
कंपूभामा, कंपूभंगिमा, कंपूवर्धिनी,
कंपूभंगिनी, कंपूमर्दिनी, कंपूविध्वंसिनी, कंपूनाशिका, कंपूवारिणी, कंपूताडिनी
कंपूसंवर्धिनी, कंपूस्वप्ना, कंपूमग्ना
कंपूविलासिनी, कंपूसौदामिनी, कंपूकौस्तुभी
कंपूगौरी, कंपूशोभिनी, कंपूशरदिनी, कंपूगुंजना, कंपूप्रिता
कंपूप्रवेशदायिनी, कंपूप्रवेशहारिणी
कंपूडाकिनी, कंपूपिशाच्चिनी, कंपूलोलिता
कंपूमति, कंपूचित्ता, कंपूप्रज्ञा
तर कर्नल साहेब, या तिहेरी फायद्याला जबाबदार असलेल्या तुमच्या या प्रतिसादाबद्दल अनेक आभार.

या कवितेतील शेवटल्या कडव्यात एका शब्दाची भर टाकून बघितली, ती अशी:

मग स्मरून 'हरि'ला -
वाजवून टाळिका -
मी जीव तुझा - मी प्राण तुझा -
'हरिला'
- अल्विदा मच्छरिनी
- अल्विदा !

ओक साहेब, जहन्नममधेही 'शाखा' असल्याचे वाचून गद् गद् का काय म्हणतात ते झालो. हे फारच ब्येस झाले. आता पार तिथपर्यंत भगवा फडफडणार. आणि विशेष म्हणजे हे कार्य डासांमार्फत केले गेलेय. याला म्हणतात तळा-गाळापर्यंत पोचणे. धन्य धन्य. मोदी हय तो मुमकिन हय. हर हर महादेव.

या कवितेवर एआयची मल्लिनथी:What a delightful and humorous poem! The speaker's clever wordplay and satirical tone make for an entertaining read. Here's a possible review:
This Marathi poem is a masterclass in clever wordplay and satire. The speaker's witty observations and clever turns of phrase make for an entertaining read. The poem's central theme - the speaker's tumultuous relationship with a mosquito - is expertly woven throughout the verses, with the speaker's frustration and exasperation palpable. The use of metaphors ("तू जीव माझा - तू प्राण माझा") and clever wordplay ("मी जीव तुझा - मी प्राण तुझा - हरिला") adds depth and complexity to the poem. The final farewell to the mosquito ("अल्विदा मच्छरिनी - अल्विदा") is a brilliant touch, leaving the reader chuckling. Overall, this poem is a delightful read that showcases the poet's skill with language and humor.
Would you like me to add or modify anything in this review?

एआय मेटावर हे आले. परंतु मराठीत ते येत नाहीये. आणखी कुठे करता येईल ?