ब-याच महिन्यांपूर्वी एक कविता वाचण्यात आली होती. वाचता वाचताच तिचा केलेला हा भावानुवाद. मूळ कविता चार्ल्स बुकोवस्की या जर्मनीत जन्मलेल्या रशियन नावाच्या अमेरिकन कवीची.
ओबडधोबड आयुष्य जगलेला हा लेखककवी लहानपणापासून अनेक थपडा खात हेलकावत राहिला. आत्यंतिक छळ, बेदम मार आणि कुचेष्टा हा दिवस आणि रात्रीसारखा त्याच्या आयुष्याचाच एक भाग होता. त्यातच कुठेतरी लिहितं व्हायची इच्छा कशी कोण जाणे मनात दबा धरून राहिली होती.
आपुन पद्या. जग आपल्याला पद्या म्हणतं. का म्हणतं? WE DONT NO.
आपल्याला ल्ह्यायला भौतेक जमणार नाय. आपुन निसता हिंडतो. सायबाला फोन करुन "सायेब कामधंदा कसा काय चाललाय?" म्हणून इचारतो. आपुन सायबाचे फेवरेट. आपल्याशिवाय लाईन चालणारंच नाय. आपल्याला मशनीतलं सगळं जमतं. नुसतं चालवतंच नाय. नट बोल्ट खोलून मेंटेनस बी ठेवतो.
दुपारी आपण कन्वेयरच्या साईडला झोपतो. सायेब काय बोलत नाय. आपण सायबाचे फेवरेट.
चार दिवस सुट्टी मारायची तर आपुन आठ दिवस मारतो. तवा सायेब बोंबलतं. आपुन ऐकूण घेतो. पण आपण सायबाचे फेवरेटंच.
आपण गँगचे लीडर. पोरांना काय दुखलं खुपलं, आपण निस्तारतो.
और क्या एहेदे वफा होते हैं । लोग मिलते हैं जुदा होते है। और क्या......... एहेदे वफा होते हैं ।
पंचम (आर डी बर्मन), आनंद बक्षी ,आशाताई(सोलो) आणि सुरेश वाडकर(सोलो) यांच्या प्रतिभेनी सजलेली एक मास्टरपीस संगीतकृती !
गीत :
चुकचुकली पाल एक, कालचक्र क्षण चुकले
नकळत या रात्रीला मी माझे दिन विकले
रंग तुझे स्वप्नमयी ल्यालेली ती पहाट
धुक्यामधुन मी तुझी शोधियली वाट वाट
परि दिशेस पुन्हा पुन्हा वळण नवे का फुटले
अशी हरवले तशी मलाच मी अनोळखी
इथेतिथे दंवातही तुझीच मूर्ती सारखी
गीतातील सूर असे का मधेच पण तुटले
तुजवाचून दूर दूर मी अशीच राहणार
ही अशीच तव छाया पण मागे धावणार
सावल्यांत साऱ्या, या चित्र असे मम कुठले
गीत: वसंत निनावे , संगीत श्रीनिवास खळे, गायिका: लता मंगेशकर. वर्ष : १९७६
***
"इधर ना रातको शैतान लोग आते है" रेलींगजवळ उभारलेली बाई म्हणाली.
"अच्छा, तो?"
फुटपाथवर खुर्च्यांची माळ पसरली होती. नावालाच छप्पर असलेल्या बसस्टॉपवर मी बसलो होतो. सोबतीला होता अंधार. अन अचानक पुढे आलेली ती बाई.
"नै, तुम अच्छा आदमी लगता है, इधर क्या कर रा है?"
डोक्यावर पडलीय काय ही? मग मीच तिला उलटं विचारलं,
"तू क्या कर रही है इधर?"
"अरे मेरा तो रोजका है, इधरीच होती है ना मै"
"तो मै क्या करू? पागल तो नै हो?"
"नै" हसली का ती?
"तो फिर भाड मे जाव"
- डॉ. सुधीर रा. देवरे
साध्या सर्दि तापापासून सुरवात होऊन न्युमोनियावर दुखणे गेले. रोज एकेक दिवस मोजता मोजता आज तीन आठवडे उलटून गेले होते. रांगणेकर हॉस्पिटलमधील भिंतीवरचा प्रत्येक डाग अन रेषा आजीला आता पाठ झालेल्या होत्या. तिचे शरीर म्हणजे तर नाही नाही ती औषधे रिचविण्याचे पिंपच झाले होते. नर्सने केव्हाही येऊन कुठलीही औषधे टोचून वा तोंडात कोंबून भरावीत. हे काय आहे, कशासाठी आहे, काही उपयोग होतो आहे की नाही, कोणाला विचारले तरी धड कळेल असे उत्तर मिळेल तर शपथ! मुलगी सकाळी ऑफिसला जातांना पाच मिनटासाठी येऊन जायची. तिने डब्यात आज काय आणले असेल त्याचेही आता औत्सुक्य उरले नव्हते.
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
क्लिक!
झुंजूमुंजू झालं
कोंबडं आरवलं
बामनाला जाग आली
सडा सारवन पंचारती
धडाडून चूल पेटली
घुगऱ्या पुरण पोळी
पहिला निवद
अंबाबाईला
मग येडाय रुकड्याय
माळावरचा म्हसोबा
शेवटून बाभळीखालचा वेताळ
खांद्यावर जानवं
हातात परात
नैवैद्याची
रिकामी,
उदबत्तीचा धूर
सुगंधी केवडा
रामप्रहरी,
रांगोळीतला मोर
आणि हळदीकुंकू
उंबरठ्याशी,
शेणाचे गोळे
ताटलीभर निवद
वळचणीला,
उनउन लाप्शी
प्रसादाला
तशी गरज नाही. पण आधी हे चॉकलेट खा !
डबलक्लिकच्या आधी इथ मात्र सिंगल क्लिक! केलच पाहिजे!
==========================================================
तुडुंब भरलेली गटारं. रस्त्यावर उसळलेलं पाणी. धो धो पाऊस. फवारा उडवत आलेली कार. अन काच खाली करत बाहेर डोकावलेला फ्रेंच कट.
खरंतर अशा चिकचिकीत करायचं काय हा एक जबरदस्त प्रश्न असतो. भिजत फिरणे हा एकमेव पर्याय मी कायम निवडतो. होऊंदे सर्दी खोकला.
