लाजाळूच्या झाडापुढे
गुलाबाच फूल नको
स्पर्शाविना मिटण्याची
त्याला नवी भूल नको!
गुलाबाच फूल भारी
लाजाळूला खेटलेल
लाजाळूच झाड वेड
येता जाता मिटलेल!
कुणी द्या रे रंग-वास
लाजाळूला मिरवाया
तोरा नवा दाखवून
ताटव्याला फुलवाया!
- संदीप चांदणे
एक माणूस मिशी काढून शाळेमध्ये पोहचला
बघता बघता खिडक्यांमधून वर्गात जाऊन बसला.
वर्ग भरला मुलामुलींनी
सुरेख हसणे पानांमधूनी
हळूच पाही शाई सांडूनि,
बघते का ती मान वळवूनी!
हातचा राखून गणित चुकले
नजर चकवून भाषा हुकली
कितीक राजे आले गेले
इतिहासाच्या पानोपानी....
छंद जीवाला एकच लागे
रिबिनीमागचे भोळे कोडे!
इकडे तिकडे बघून झाले
मास्तर सगळे येऊन गेले
मधली सुट्टी चिंचा बोरे
मैदानावर सुटली पोरे.....
वर्गासहित उठून गेले
साधेभोळे हळवे कोडे!
भान आले, बाहेर आला....
आजवर वेळोवेळी काही लिहिण्याचा प्रयत्न केलाय.
काही लेखन प्रासंगिक आहे.
काही ठरवून झाले आहे.
तर काही सुचेल तसे मांडलेले आहे.
मिसळपाव च्या अथांग सागरात हे अर्घ्यदान करीत आहे.
आपलाच
एस.योगी.
-------------------------------------------------------------------
मेहफूझ पाता हू खुद को अंधेरो में
उजाला कही मेरा गम उजागर न कर दे ..
-----------------------------------------
टूटते हुए वादे देखकर जीते रहे जिंदगीभर
और वोह है की हर रोज इक नया वादा करते रहे..
-----------------------------------------
रेषांसंगे चालत आलो, रेषांसोबत चालत राहू,
गति नाही, स्थिती नाही, केवळ लय, चालत राहू.
उठल्यावरती सूर्य नाही, थकल्यावरती चंद्र नाही
कुठला देश, कुठले घरटे, आपली कुडी, चालत राहू.
जंजाळाशी रडणे नाही, गुंत्यापाशी थटणे नाही,
कोण आले, कोण गेले, कुणी न उरले, चालत राहू.
दार लोटले अंधार नाही, दार उघडले प्रकाश नाही,
आला दिवस, गेला दिवस, आत्ताचा क्षण, चालत राहू.
नाव उलटली आक्रोश नाही, नाव तरली जल्लोष नाही,
कुठली लाट, कुठली वाट, आपला किनारा, चालत राहू.
चारचा चहा touch screen असतो!
कपाच्या कानाला गुदगुल्या केल्या कि
आतल्याआत मस्तसे हसतो,
How's the day? म्हणून
मिश्कीलपणे विचारतो!
चारचा चहा screen saver असतो!
शरीराचा tab refresh करतो
मनाचे software update करतो,
What's on your mind? म्हणून
खोडीलपणे विचारतो!
चारचा चहा google map असतो !
मनाचा cursor global होतो
पण हातातला mouse local च राहतो
...... ............. ............ .......
............ हळूहळू चारचा चहा धूसर होतो
अरबी समुद्रापार दिसेनासा होतो......... !
कविता
कविता लिहिणे अन कविता बनवणे
यात काय फरक असावा??
शब्दरचना अन व्याकरण जमेलहि पण
विचारसरणीतील 'नेमकेपणा' कुठून यावा !!
फक्त कमी शब्द वापरून भावना पोचवणे
हेच कवितेचे यश आहे
पण त्या भावना नीट समजावून घेणे
हेच रसिक मनाचे लक्षण आहे
कुणी भावनांना महत्व देईल तर कुणी शब्दांना
वय आणि अनुभव यावर हे अवलंबून आहे
पण कुठून ना कुठून भावनांना वाट सापडतेच
वास्तविकतेत यालाच महत्व आहे
शब्द न शब्द जोडून
ओळ न ओळ बनेलहि
डोकं थोSSड वापरून यमक
पण जुळेलहि…………
सहज अस वाटल,कि देवा जवळ समजा सुपर कॉम्प्यूटर असला तर तो किती बिझी असेल,म्हणजे पहा ना प्रत्येकाच्या पाप अन पुण्यांचे हिशेब ठेवण प्रत्यक्ष देव जरी असला तरी लोकसंख्या इतकी आहे कि त्याला जिकिरीच जात असेल.एक तरी सुपर कोम्पूटर असेलच .e.g. या व्यक्तींनी मागच्या जन्मात हे पुण्य केल आहे त्याला या जन्मात हे सुख द्या या दुसर्या व्यक्तींनी मागच्या जन्मात हे पाप केल होत याला हे दु:ख द्या किती जिकिरीच काम असेल .जर कविता लिहू असे म्हटले तर किती खतरनाक सब्जेक्ट होईल
माझ्या कविता. .
काही शब्दांनी सजलेल्या . .
काही स्वप्नांनी भिजलेल्या. .
कधी भासांमधे अडकून
काही क्षणांमधे रुजलेल्या. .
माझ्या कविता. .
कळत नकळत मनामध्ये विरलेल्या..
कधी कधी तर भावनाच विखुरलेल्या ..
कधी ओझरत्या आशेने खुललेल्या ..
तर कधी विखुरत्या रंगात फुललेल्या..
माझ्या कविता. .
कधी इच्छेने साकारलेल्या..
कधी सक्तीने आकारलेल्या..
कधी आपसूकच जुळलेल्या..
तर कधी उगाचच जुळवलेल्या ..
माझ्या कविता. .
कधी रंग, छंद, रुप पाहून
प्रपोज केले तुला फालतू
साॅरी म्हणाली मला काल तू
झाले गेले विसरून जातो
रूप तुझे ते चुलीत घाल तू
तुझा ध्यास तो घडीभराचा
मुंडासा बांधला वराचा
वधू ठिकाणी तुला पाहिले
डोळे केले उगा लाल तू
होतो मी प्रेमवीर मानी
प्रेमाची साधना तूफानी
लाजवाब हा नकार देऊन
मनात केलीस उलाढाल तू
होती नव्हती सरली आशा
उठल्या नाकावरच्या माशा
खोट्या साय्रा शपथा घालून
तरसविले मज सालोसाल तू
खरी चूकी माझीच असावी
फसलो तव जालात कसा मी
फिरलो सदैव मागे मागे
जनावरासम तुझ्या पालतू
कवी:चिमू(निवृत्ती)
अपराजित जगज्जेता
पकडले त्याने काळाला.
दंभ अमरतेचा
विजयी गुंगीचा.
कळलेच नाही त्याला
काळ कसा निसटला
सूर्यास्त कसा झाला.
अखेर
हात रिक्तच राहिले
पराजित योद्धाचे.
