कथा

तात्या नगरकराला त्याच्या विक्षिप्तपणामुळे मित्र असे नव्हतेच जास्त..जे होते ते त्याच्याचसारखे आणी त्यांच्याशीही त्याचं जास्त जमायचं नाही.

बापाने दिलेल्या घरात त्याच्या सो कॉल्ड स्वकतृत्वावर त्याची आणी त्याच्या कुटुंबाची रोखठोक गुजराण होत होती .कधीही समाजात न मिसळणारा आणी सार्वजनिक कार्यात खुप जबरदस्तीमुळेच कधीतरी गुपचूप वावरणार्या तात्याला तिन गोष्टींची खुप आवड होती .

सकाळी पाच साडेपाचला उठुन व्यायामाचा घाम गाळणे,वेळ मिळेल तसे मिळेल त्याचे वाचन करणे आणी संध्याकाळी निवांतपणे एकांतात दारु ढोसणे .

..........
गावात स्वामी आल्याची बातमी हळुहळु पसरु लागली.
नगरी च्या बाहेर असलेले भग्न शिवमंदीर..तेथे फारशी वर्दळ नसायची..
त्याच परिसरात स्वामी नी एक पर्ण कुटी बांधली होति..बाजुलाच एक झरा वहात होता.
त्याने तो परिसर स्वछ्य केला...व तिथेच त्याचा मुक्काम होता..
बाजुलाच एक विशाल वट्वृक्ष होता.. बाजुला बांधलेला पार खचायला आला होता...
त्या वर बसुन त्या वृक्षाखाली त्याची साधना चालु असे.
स्वामीचे व्यक्तिमत्व पण गुढ पण आवडावे असेच होते....
गोरापान देह..चेहे~यावर मार्दव व डोळ्यात अपार करुणा ..
मात्र हसणे निश्किल असे होते...

जिम मधली गाणी एपिसोड #३

रोजच्या प्रमाणे सकाळी उठून जिम मध्ये धडकलो ... (विक्रमादित्याने आपला हट्ट सोडला नाही च्या चालीवर )
आज स्पिंनिंग चा दिवस ... सायकल ऍडजस्ट करून "वॉर्म अप" ला सुरवात केली. हळू हळू गाण्यांनी जोर पकडला आणि त्याचबरोबर आमच्या पॅडलिंगने ही

धक्का देणाऱ्या काही छोट्या कथा

1

त्या दिवशी पाच वर्षाचा मुलगा एलेक्स हा त्याचे वडील डेव्हिड यांच्या सोबत एकटाच बेडवर खेळत बसलेला होता, तो म्हणाला, "पप्पा बेडखाली कुणीतरी आहे, बघा ना!"

"अरे कुणी कशाला येईल बेडखाली?"

"बघा ना, मला हालचाल जाणवतेय!"

"ठीक आहे, तुझ्या समाधानासाठी बघतो", असे म्हणून डेव्हिडने बेडखाली वाकून पाहिले, बघतो तर काय घाबरून पाय दुमडून थरथरत अलेक्स बेड खाली बसला होता आणि घाबरत हळू आवाजात म्हणाला,

"पप्पा बेडवर कुणीतरी आहे!"

2

मी त्या दिवशी घरी एकटाच होतो. रात्री सगळी दारं खिडक्या बंद करून बसलो.

रोज सकाळी पहाटे फिरायला जाणे,हा माझ्या जीवनातील एक आनंददाई भाग आहे .या वेळी आपण नेहमीच्या आयुष्य पेक्षा , कांहीतरी वेगळ्या वातावरणात ,वेगळ्या जगात गेल्याचा भास, आपल्याला नेहमीच होत असतो . मस्त पैकी स्पोर्ट्स शूस घालून ,स्पोर्ट्स ड्रेस घालून त्या अंधुक प्रकाशात चालत जाणे व परत येताना घरा शेजारी असणाऱ्या बागेतील बाकड्यावर कांही काळ विसावणे,हा माझा नित्यनियमचा अनेक वर्षाचा कार्यक्रम आहे ,इतर वेळी मुंग्या प्रमाणे पळणारी हि माणसे ,कर्कश आवाज करीत ,धूळ उडवीत जाणारी अनियंत्रित वाहने, या पासून जीवाला थोडी सुटका मिळते .

सुरुवात कात्री शोधण्यापासून झाली होती, नेहमीच्या जागेवर मिळाली नाही, तिला विचारलं तर तिने आणून दिली. नेहमीची जागा बदलली होती तिने. नेलकटरचं पण तेच झालं. आणि मग लक्षात आलं खुप काही बदललयं. लग्न समारंभाचे धावपळीचे दिवस संपले आणि हळूहळू घर तिच्या सुरात गावू लागलं. आधी फक्त माझी सवय असलेल्या घरात ‘ती’ चा प्रवेश झाला होता. लग्नापुर्वी निदान वर्षभर तरी त्याच फ्लॅट मधे एकटा रहात होतो मी, त्यामुळे दैनंदिनी माझ्या मनाप्रमाणे चाले, मला हवं तेव्हा घरी पोहचणं असो, हवी तेव्हा बाथरूम टॉयलेट रिकामी असणं असो किंवा आणि काही, सब अपना राज.

काळा वाघ
------------------------------------------------------------------
क्रिकेट ची मॅच अगदी रंगात आली होती .
सिया अगदी मन लावून पाहत होती . विराटनं एक मस्त षट्कार मारला . ते पाहून सिया आनंदानं टाळ्या वाजवू लागली . टाळ्या वाजवतच ती ओरडली , " रिया "...
त्यावर अगदी एखाद्या दांडग्या कुत्र्याच्या आवाजात रिया ' भॉ .... ' करून भुंकली . तो आवाज ऐकून सिया दचकलीच . ही रिया ना .... वेडी ! मॅच आवडत नाही म्हणून असं भुंकायचं ?

हाय -कुणीतरी त्याला म्हणाले

त्याने मागे वळून पाहिले

पौराणिक सिरियल्स मध्ये घालतात तसे कपडे घालून तो उभा होता

आपण कोण आयमीन ओळखलं नाही आपल्याला

मी यमदूत आपल्याला घ्यायला आलो आहे

हे ऐकताच त्याला घाम फुटला

मला वेळ दे बायका मुलांना शेवटचं भेटू देत

ते शक्य नाही -मला अनुमती देण्याचा अधिकार नाही

पण लक्षात घे तु नेहमी ज्या खुर्चीवर बसतोस तिथे बसला कि तू तात्काळ गतप्राण होशील

समजा मी बसलोच नाही खुर्चीवर तर ?

तर तुला एक जीवदान मिळेल

समजा मी पळून गेलो तर ?

तसा विचार पण करू नकोस -ते अशक्य आहे

वन नाईट स्टयांड -आजचे वास्तव

--------

चिन्मय चित्र एका मल्टि न्याशनल कंपनीत मोट्या हुद्द्यांवर काम करत होता

बुद्धिमान व दिसायला स्मार्ट होता

कंपनीच्या पाच ब्यांचं होत्या

-

बाणेरच्या ब्यांचं मध्ये काम असल्याने तो त्या ब्यांचं मध्ये गेला

कामिनी प्रधान तिथे काम करत होती

कामिनी ३५-३६ वर्षांची आकर्षक व्यक्तिमत्वाची ललना होती

चिन्मय च तिच्या कडेच काम होते

तो तिच्या सौंदर्या न घायाळ झाला होता

कामिनी खूप आकर्षक होती दिसायला

तुम्ही खूप सुंदर आहात दिसायला चिन्मय म्हणाला

ती काहीच बोलली नाही

शहराबाहेरचं ते तळं खूप शांत आणि गूढ असं वाटायचं. रोज कामावरून परत येताना रमेश थोडा वेळ आपली कार रस्त्याकडेला थांबवी आणि दुरूनच त्या तळ्याकडे पाही. दिवसभराच्या कंटाळवाण्या कामानंतर त्या शांत तळ्याकडे पाहताना त्याला खूप चांगलं वाटे. कधीकधी सूर्यास्ताच्या तयारीत असलेले पिवळे, केशरी आकाश तर कधी ताऱ्यांनी सजलेले काळेभोर आकाश, कधी कृष्णमेघ तर कधी निरभ्र निळं आभाळ त्या तळ्याच्या पाण्यात स्वतःला पाहायला धडपडे.

एका शुक्रवारी रमेशनं घरी आल्यावर प्रीतीला तयार व्हायला सांगितलं.

"चल आज मी तुला एका खूप वेगळ्या ठिकाणी घेऊन जाणार आहे. लवकर तयार हो."