कथा

पर्वाची गोष्ट आहे
सायंकाळचा समय होता मी व हिने चितळ्यांच्या दुकानात खरेदी केली
चितळे दुकाना समोर नूर भाई भाजीवाल्याचा ठेला आहे
नुरभाई भाजी वाल्याकडून भाजी घेतली
जवळच रिक्षा होती रिक्षा केली व घरी यायला निघालो
वेळ संध्याकाळची डेक्कन वर मरणाची गर्दी
लकडी पूल सिग्नल ला रीक्षा थांबली होती
तेव्हढ्यात मोग-याचे गजरे विकणारी मुले रिक्षा जवळ आली
मोग-याचे गजरे म्हणजे जीव कि प्राण
कसे दिले ?
१० ला एक
४० ला ६ दे -हि म्हणाली
५ देईन -गजरे वाला मुलगा
ठीक आहे दे -त्याने ५ गजरे हिच्या कडे दिले

पुरुष
***********************************
तो-होळी आहे -रंगवणार तुला
ती -नको रे -मी रंग खेळत नाही
तो-का ?
ती -नाही खेळत
तो -पण का?
ती -नाही खेळत
तो-पण कारण सांग
ती -काय सांगू ?
तो- जे असेल ते खर सांग
ती - आयुष्याचा बेरंग झाला आहे -काय सांगणार
तो- माझ्यावर विश्वास आहे ना -मग सार फोडून सांग
ती -प्रेमात झालेली फसवणूक -आईच अकाली निधन या मुळे मीपुरती खचून गेले होते -जगण्याची इच्छया संपली होती -आजारी बाबा कडे पाहात मी आयुष्य कंठत होते -आता ते पण राहिले नाहीत

झोपेत मृत्यू -बातमी वाचताना तो हबकला
मग आश्चर्य चकित झाला
मग विचार करू लागला
कस वाटत असेल ?
पत्नी सकाळचं स्वयंपाकाच्या गडबडीत
मुले कामाला कॉलेज मध्ये जाण्याचा घाईत
अन आपण मात्र चरनिद्रेचा आस्वाद घेत आंथरुणार पहुडलेल
मुलगी विचारात असेल आई बाबा अजून झोपला आहे ?
हो ग झोपू देत दमतो बिचारा गाडा ओढत
काम आटोपपल्यावर ती चहाचा कप घेऊन आत येते
अन कप हातातून गाळून पडतो
-
तो कल्पना विश्वात रमला असतो
अहो कुठे तंद्री लागली सकाळचं ?ती विचारते
अ ग काही नाही अन तो झोपेत मृत्यू बातमीवर बोलू लागतो

आडनावे व इतिहास
-----------------
पेशवे दरबारी पटवर्धन नावाचा एक तरुण व शूर सरदार होता
पेशव्यानी एक मोहीम काढली त्यात हा सामील झाला
त्या काळात कुटुंबास बरोबर घेण्याची अनुमती असल्याने त्याने आपल्या भार्येस पण समवेत घेतले
रात्रीची वेळ होती
पेशव्यांच्या छावणीवर मोगलांची टोळधाड तुटून पडली
हातघाईची चकमक झाली
मोगलांनी लूट केली व विद्युत वेगाने ते पसार झाले
ह्या चकमकीत पटवर्धन सरदार धारातीर्थी पडला
बाईने आक्रोश करत मदती साठी टाहो फोडला
-
घोरपडे नावाच्या सरदाराने तो ऐकलं
अंधार होता धुमश्चक्री चालू होती

कथा – लंचटाईम

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

आम्ही माथ्यावर उभे होतो. मी मागे पसरलेल्या गवताकडे पाहीले. ते छान हवेवर डोलत होते. पण आता दुरवरुन यावेत तसे हळू हळू बंदुकींच्या फैरी झडाव्या तसा कडकड आवाज यायला सुरवात झाली. डोलणाऱ्या गवताच्या वर हवा एकदम मृगजळासारखी हलताना दिसायला लागली. अचानक अतिशय गरम हवेचा एक झोत अंगावरुन गेला. डोळ्यांची आग झाली. घसा एकदम कोरडा पडल्यासारखा झाला. धुर दिसत नसला तरी त्याचा वास सगळ्या वातावरणात भरुन राहीला होता. धोंडबाने एका झटक्यात माझा हात ओढला. चांगलाच हिसडा बसुन मी त्याच्या मागे ओढला गेलो. पण आम्ही जाणार कुठे? दोन्ही बाजूला उंच वाळलेले गवत होते.

कोणत्याही गोष्टीची अपुर्वाई ही त्या गोष्टीच्या अभावाखेरीज समजत नाही हे अगदी खरय. दरवर्षीच होळी आणि दरवर्षीच पोळी, त्यात काय मोठे कौतुक आहे असं वाटायला लागले होते. पण कालच्या होळीला आम्हा सगळ्यांच्याच गळ्याला बसु पहाणारा फास आकस्मिक सुटला. तेंव्हा कुठे आम्हाला नव्याने होळीचा आनंद समजला. पुरणपोळी तर बाजुलाच, दत्त्या होळीसमोरच्या नुसत्या गुळ खोबऱ्यावर प्रसन्न झाला. संध्याकाळी धोंडबाने त्याच्या आणि दत्त्याच्याही घरचा पोळीचा नैवेद्य गावात आणला होता, तोही दोन दोन. एक होळीसाठी आणि एक पोवळासाठी. त्यादिवशी खरी होळी झाली पोवळाची. त्याला आम्हा सगळ्यांच्या घरच्या पोळीचा घास भरवला गेला होता.

माझा हा लिखाणाचा पहिलाच प्रयत्न आहे ...
आशा आहे तुम्हाला आवडेल... चुका असल्यास नक्की सांगा ...

मी अनुभवलेले गणपती मंदिर

          विश्वास होता तिला... गणपतीबाप्पा मला कधीच रिकाम्या मनानं अन् हातानं पाठवणार नाही परत त्याच्या घरातून...  कोणीतरी बरेच दिवसांपासून संपर्कात नसणार, कधी काळी किंवा सध्या सुद्धा जिवाभावाचा माणूस नक्की भेटणार या देवलायात...

 अनंत आणि त्याची पत्नी अनन्या लग्नाचा पंधरावा वर्धापन दिन साजरा करायला न्यूझीलंडला गेले होते. एक चर्च बघायला गेले असताना साधारण त्यांच्याच वयाचं एक जोडपं त्यांना तिथे भेटलं. सहज गप्पा सुरू झाल्या; त्यात त्या परदेशी जोडप्याने सांगितलं की हे दोघांचंही दुसरं लग्न आहे आणि अफेअर्स त्यांनी फार लक्षात ठेवली नाहीत. अनंतने कौतुकाने सांगितलं की त्यांच्या लग्नाला पंधरा वर्ष झाली आहेत आणि लग्ना अगोदर चार वर्ष त्याची पत्नीच त्याची प्रेयसी होती. हे ऐकून ते परदेशी जोडपं काहीसं गोंधळल.

"Are you serious? You mean you both are styaing together for last ninteen years?"

कथा - माझा बहावा
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

वसंत ऋतूपासून बहाव्याची झाडे फुलू लागली आहेत .
त्या बहाव्यांना समर्पित .

वसंतात फुलावा- मनाचा बहावा ,
त्याचा बहर -कोणी डोळे भरून पहावा !
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------