मला भेटलेले रुग्ण - १३

http://www.misalpav.com/node/42057#new

हि बाई नवऱ्यासोबत येते गेल्या ३ वर्षांपासून आणि आजही ही दोघं आले .... तब्येतीत चांगला फरक आहे म्हणून औषधं कमी करत करत आता फक्त एकच नियमीत आणि एक गरजेप्रमाणे असं प्रिस्क्रीपशन वर लिहून दिलं आणि पुढची व्हिसीट ३ महिन्यांनी सांगीतली, पण त्या पेशंटच्या चेहेऱ्यावरचा ताण जाणवत होता म्हणून परत विचारलं की सध्या अजून काही त्रास नाही ना ? झोप लागते का बरोबर ? ..... जणू काही ह्याच प्रश्नाची वाट बघत होते दोघे जण , बोलू लागले घडाघडा “काय सांगू डाॅक्टर पोरगा बारवीची परिक्षा देतोय, पण पुढचं काय करावं (आयुष्याचं) काही माहिती नाही, ऐकत नाही अजिबात ‘.... बोलता बोलता बाईंचा सूर रडवेला होत गेला ... नवरा बोलला ‘गावात टूकार मुलांसोबत राहू लागला म्हणून दुसऱ्या गावतल्या काॅलेजात टाकलं, तिथं काॅलेजच्या उपस्थितीचं काही टेन्शन नाही म्हणून बरं चाललं होतं आता परत परिक्षेसाठी गावात आलाय , काही ऐकत नाही ; आम्ही दोघं रोजचे १६ तास आमच्या किराणा दुकानावर असतो काय लक्ष देणार ह्याच्याकडे... शिवाय दुकानावर बस म्हटलं तर ३-४ तासांवर बसत नाही, कुठेही उंडारत असतो, गावतल्या राजकारणात पडून काहीतरी करतो ..... आता मोटारसायकल हवी म्हणून हट्टाला पेटलाय, ईकडे नविन घर बांधलंय त्याचे हफ्ते फेडणं जड जातंय वरून ह्याच्या गाडीसाठी पैसे आणि त्याचे हफ्ते कसे फेडायचे हो ?’.......

काहीतरी बोललो तर बरं वाटेल म्हणून बोललो ‘अहो असा धीर नका सोडू , हे वयंच असं अडनिडं असतं की आईबाप आपले शत्रू आहेत असं वाटतं , थोडा काळ जाऊ द्यावा लागेल तेव्हा सगळं ठिक होईलच; तुमचा आजार अश्या काळजीनी आटोक्यात नाही यायचा.’

नवरा परत बोलला ‘ मी पण होतो असाच, वडीलांच्या मृत्यूनंतर घराबाहेर पडलो, ७ वर्ष ह्या तुमच्या शहरातच होतो कामाला.... पैसे कमवून घरी पाठवले ; आज घर बांधलं, दुकान स्वत:चं आहे .... पण ह्याच्याकडे बघून असं काही वाटत नाही.’

मी निरूत्तर होत चाललो होतो.... तेवढ्यात बाई म्हणाल्या ‘मोठा मुलगा xxxxह्या शहरात पोस्टग्रॅजूएशन करतोय, त्याचा एक पैशाचा त्रास नाही आणि ह्याचा त्रास काही थांबतच नाही’

‘मी पण ह्या सगळ्यातून गेलोय हो, कदाचीत बाप झाल्याशिवाय त्याला कळणार नाही तुमची तगमग....’ मी बोललो कारण मी आज एक बाप आहे आणि मुलाचा बापाचा रोल दोन्ही निभावतांना मला ह्या पेशंटचं दु:ख कळत होतं...... ही अशी आणि अनेक कारण छोटे आजार बरेच होऊ देत नाहीत, जखमा भरू देत नाहीत.....कोणीतरी ऐकणारं /जाणून घेणारं असलं तरी बरं वाटतं हे मात्र खरं!!

________________*________________

चौथ्या पायरीचा दमा आहे ह्या आजोबांना ....फक्त महिनाभराच्या नियमित ट्रिटमेन्टनी आज पहिल्या मजल्यावर जिन्यात न थांबता चढून आलो हे सांगतांना त्यांचा चेहेरा उजळलेला होता......किती छोट्या गोष्टीचा आनंद होता पण खरा खुरा २४ कॅरेट आनंद ... बोलतांना, चार पावलं चालतांना, नुसते कपडे बदलतांना लागणारा दम कमी झाला तरी हे पेशंट आनंदी होतात, त्यांचा आत्मविश्वास वाढतो....

ह्या आजोबांनी माझ्या बाबांना आधी दाखवलं होतं, नंतरच्या व्हिसीट मध्ये गर्दी जास्त असल्यानी जरा मनाविरूध्द का होईना माझ्याकडे दाखवावं लागलं होतं आणि तेव्हा निघतांना मला त्यांनी विचारलं की आंबट खाऊ शकतो का ? मी म्हणालो बिलकुल खाऊ शकता , हवं लिंबू सरबत प्या सकाळ संध्याकाळ... तुम्हाला बिपी/शुगर दोन्हीही नाहीये त्यामुळे मस्त मीठ +साखर घालून प्या.... असं म्हणता क्षणी काय डोळे चमकले त्यांचे (लहान मुलाला आवडीचं खेळणं मिळाल्यासारखे)...

ह्या व्हिसीट ला माझ्याकडेच आवर्जून आले .... आणि आठवणीनी सांगीतलं तुम्ही सांगीतल्यापासून रोज आंबट खातोय, माझं जेवणच पूर्ण होत नाही त्याशिवाय !! थॅंक्यू सो मच ..... आता डोळ्यात चमक होती , पण माझ्या !!

______________*________________

‘एवढ्या तपासण्या केल्या पण एका आण्याचा फरक नाही’... हे आजोबा फणफणतच केबिन मध्ये शिरले. मी पण थोडा चमकलो की असं काय कमी पडलं की ह्यांना फरक नाही पडला बरं ?

फाईल हातात घेऊन सगळे रिपोर्ट्स परत बघीतले , औषधं काय दिली ते तपासलं आणि मग पेशंटला तपासलं, बिपी , हृदयाचे ठोके बघीतले ... आणि विचारलं कधी ,कशी घेतलीत औषधं...त्यावर हे आजोबा बोलले की ही औषधं घेतलीच नाहीत कारण आधीची होती ना तिच संपवली !! मी मनातल्या मनात डोक्यावर हात मारून घेतला आणि नमस्कार पण केला ह्या महान माणसाला ...

बाहेर फोन करून स्टाफला बोलावलं आणि आजोबांकडे बघत एवढचं बोललो ‘फरक पडेल ह्याची अजिबात अपेक्षा ठेवू नका कारण तपासण्या करून निदान होतं, औषधं सगळी बदलून दिली होती ती घेतली नाहीत तर कसा फरक पडणार... तुम्हाला जुनी औषधं बंद करा अस सांगूनही तुम्ही ती घेतलीत आणि वर चिडचीड करताय की आण्याचा फरक नाही पडत म्हणून’.... स्टाफला सांगीतलं ह्यानी औषधं आणली तर समजावून सांगा , नाही कळली तर दोनदा सांगा आणि आजोबांना पाठवून दिलं .

________________________________________________________\\\\\