अद्भुतरस

खगांचे थवे, पाखरे ही निरागस
काय कसे रज, कण संचिताचे
थकेनात पंख, खळे ना भरारी
रिते मोकळे सोस, निळ्या अंबराचे

न हेवे न दावे, न साठे कशाचे
हवेसे नितळ, पारदर्शी उसासे
ढळे दिवस कोरा, रात्र आणि काळी
जगाची तमा ना, असे खेळ सारे

माणूस मी, भूक, व्याधी उपाधी
मुळी मूढ ईर्षा, अंध, अंग जाळी
परा, बुद्धी-प्रज्ञा, असूनी उपाशी
अवकाळ मोठा, सदा मोह पाशी

.........................अज्ञात

डिसक्लेमर: हि एक विडंबित कविता आहे. ह्या द्वारे कोणाच्याही (डूआयडी धारक,डूआयडी समर्थक आणि डूआयडी विरोधक) भावना दुखविण्याचा अथवा खतपाणी घालण्याचा हेतू नाही. तथापि कोणत्याही व्यक्तीशी अथवा प्रसंगांशी साधर्म्य आढळल्यास तो निव्वळ योगायोग समजाव, अशी नम्र विनंती.
=================================================================================
चाल : रात्रीस खेळ चाले, या गूढ चांदण्यांचा
-------------------------------------------------

जालावर खेळ चाले, हा गूढ आयडींचा
संपेल ना कधीही, घोळ डू आयडींचा ||ध्रु||

टाळ बोले माझ्या मनीं
नाद करी मृदुंग कानीं
चिपळ्यातुनी येई ध्वनी
विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल ||

हाती झेंडा नाचवुनी
स्मरण होई गजरातुनी
नामाचा जप मुखातुनी
विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल ||

डोईवरी तुळशीवृंदावनीं
पावलांच्या ठेक्यातुनी
टाळ्यांच्या तालातुनी
विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल ||

भक्तीच्या या वाटेवरुनी
जाऊ सगळे आनंदुनी
गाऊ सगळे दंग होउनी
विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल ||

देहभान अपुले हरपूनी
नाचू रंगूया कीर्तनी
म्हणू सगळे वारीतुनी
विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल ||
.

पीत वारा धुंद होतो, नित उषेच्या मैफिली
पाखरे उडती विहरती देत त्यांच्या चाहुली
रोज ही चैतन्यमय लय येइ माझ्या अंगणी
दूर कोठे शीळ घाली तृप्ततेची माउली

शीण चिणलेला निशेचा जातसे मन लंघुनी
लाट पाटाची प्रवाही होतसे क्षण बिलगुनी
योजनेच्या या पळांचे गीत गाई वैखरी
आळावी सारे तरंग अंतरंगी रंगुनी

.............................अज्ञात

ठेच लागता घाई घाई,
तोंडी नेमके आई आई ..

दु:खामधे मुखात येई
कसे नेमके आई आई ..

तळमळ जेव्हां जिवात होई
मनीं नेमके आई आई ..

समर प्रसंग सामोरी येई
स्मरण नेमके आई आई ..

बापाचा पाठी मार खाई
तोंडी नेमके आई आई ..

जन्म माणसा वाया जाई
म्हटले ना जर आई आई !
.

प्रेम असीम जलद विहारी
कोणी न जाणे अंत तयाचा
पवन दिशाहीन भ्रमरे भवती
रोखे गिरी वेग त्याचा
अजब जळी समीकरण असे हे बरसे जीवन रेषा सदनी
बरसे जीवन रेषा

मधुर स्वरे रसरंग परांनी
नटे अवनी हृदयी मनरमणी
वलये भली सुखसंवेदनांची
ज्योत झरे अंजनाची
गरज अटळ कळ तळकाळजाची बिन अक्षर परिभाषा वाणी
बिन अक्षर परिभाषा

शोध भरे ऋतु लयवित क्रांती
अविरत स्पंदन खल एकांती
मन साधन पण क्षितीज अनंत
लेश न गावे हाती
मनन स्मरण क्षण जतन करावे जनन मरण पडछाया देही
जनन मरण पडछाया

...........................अज्ञात

3

3

3

3