सालस थंडी लालस डोळा गंध मदनमय घोटाळा
समिर नव्हाळा करतो चाळा झुळझुळतो मद लडिवाळा
एकल बेटावरती फिरतो खग पक्षांचा नभ मेळा
पाउल पाउल नटल्या वाटांवर झुलवी मन हिंदोळा
वेस क्षितीजाची असीमच माणुस ऐसा भव भोळा
कसा पुरावा पुरवावा हा नाही ठावे वानोळा
कुणा पुसावे काय करावे भरे न ओंजळ जीव खुळा
कल्लोळांचे लोळ अचानक राशीवर झाले गोळा
.......................अज्ञात
गूढ धीर गंभीर मेघदळ स्तब्ध अचल का वारा ?
चंचल मन बेभान चिंतनी पहाटेस पट कोरा
रुधिराचे घर विषम स्वरांचे हृदयी अलख चकोरा
अंतर्यामी कल्लोळांचा सागर उसळे खारा
नकोच वाटे पण ना त्यजवे कर्तव्याचा तोरा
आस आंसवे अभिलाषेची गोचिड सम अंगारा
पंख निखळले मिटले डोळे अंध दिशा धांडोळा
ना कळते आकळते मग हा जन्म कसा वानोळा ?
........................अज्ञात
पहिले ठिगळ मि.का. च्या कवितेला.
वरिगिनल कविता <a href="http://www.misalpav.com/node/17298" title="प्रलय">प्रलय</a>
शंख करत माझ्या नावाचा
बाप धावतो मागे मागे
गुणपत्रक ते बघता बघता
नेत्र तिसरा उघडु लागे
अकडा मोठा बॅकलॉगचा
तरी भटकतो मित्रांसंगे
लेक्चर बुडवुन कट्ट्या वरती
रात्रं दिन करीतसे दंगे
निर्लज्ज हात पुढे पसरतो
पॉकेटमनी संपताच तो
छळायस जन्मला कारटा
हताश बाबा करवदतो
मग
पुसू पहातो पुसू शके ना अवकाशातिल मेघ दळे
उचंबळे तळ लाटेवरती अस्पर्शच पण चंद्र खळे
फुटे किनारा व्रण काठावर कातळ अविचल स्वर आदळे
घोंघावे वारा माडातुन वय झालेले गोत गळे
.................... अज्ञात
धुके सभोवर मन काठावर
गूढ प्रभात रुपेरी
भास आभासे असलेलेपण
भ्रामक दुनिया सारी
दंव; लव तृण पानांवर पसरे
अगाध नीर पथारी
गंध मोकळा मातीचा
असमंती घेई भरारी
कोण संग तो कुणा व्यापतो
अगतिक आभा चकोरी
नील आकाशी पाचू रानी
नवथर हिव अंबारी
………………. अज्ञात
देशाच्या प्राक्तनाचे
लिलाव जवळ येताच
भावी विधात्यांची
स्वप्नांची दुकानं
पॉश एरीयातल्या
आर्ट गॅलरीतली
कोलाज बनून सजतात
गूढ, अगम्य, गुंगवणारी
पण प्रेक्षणीय
आणि चक्क श्रवणीयही
तेव्हां..
टाळ्या पिटायला
आख्खी धारावी धावते
आणि वाट पाहते
पुढच्या शो ची
पुन्हा पाच वर्षांसाठी
- संध्या
१७.९.१३
(चाल- किती सांगू मी सांगू कुणाला, आज आनंदी आनंद झाला -)
"किती अडवू मी अडवू कुणाला, आज सिग्नलहि का बंद झाला
द्या हो बाजू चला, रस्ता सोडा मला" - आला ओरडत पोलीस आला .....
पावसाळी खड्ड्यांत, रस्त्याच्या काठी, पोलीस अवतरले
नाही हसू गालात, नाचवती चिखलात, सर्वजण कुरकुरले
पोलीस दिसतो दुरून, शिट्ट्या झाल्या फुंकून, साऱ्या ट्र्याफिकचा गोंधळ झाला .....
पोर लहानमोठी ही, म्हातारी कोतारी, भ्यालेत सर्व किती
कुणी इथे गाड्या, कुणी तिथे गाड्या, पब्लिकला नाही भिती
दहा गाड्या धडकून, पाचमध्ये अडकून, तोंड भरूनी फेसच आला .......
अजाणता जाणले कसे
इप्सित शब्दांनी मनातले
भातुकलीने लक्ष्य वेधले
गतकाळात विखुरलेले
चिमणी पोपट बुलबुल आदी
सवंगडी सारे जमले
चित्त हरखले हरली चिंता
वय उरले शैशवातले
बडबडगाणी हिरव्या रानी
राज्य परीचे सापडले
नितळ मोगरी अवकाशावर
बाळ निरागस बागडले
…………… अज्ञात
कसा आहेस ?…… प्रश्न एसेमेस
मसस्स्स….स्त !!………. उत्तर एसेमेस …
लिहिलेला "मस्त" हा मुका शब्द
गाभ्यातला कातर स्वर
लपवू शकला नाही
उत्तरकर्त्याचं
आत्मभान, स्वाभिमान, उसनं अवसान
ओसांडून वहात होतं
त्याच्या अंतर्मनाच्या सांत्वनासाठी…
मन,
स्वत:शी आणि
त्याच्याशी एकरूप झालेल्या द्वैताशी
प्रतारणा करू शकत नाही
व्यक्त अणि अव्यक्त यांतून
परिस्थितीनुरूप
एकाच भावनेचे
भ्रामक अथवा अर्धसत्य अविष्कार
घडत असतात
त्यातल्या सत्य वाहनाला
"टेलीपथी" म्हणतात
आजहि बुलबुल तेच बोलते
दुष्कर भाषा परी ही ती
दूर क्षितीजावरती दिसते
क्षीण तेवणारी पणती
आशा नाजुक हिरवळते
दरवळते प्रतिमा ओझरती
अमिट स्वरांचे हे नाते
गुंजारवते अवती भवती
श्रावण धारा लोभस वारा
भाव भावना ओघवती
पागोळी हळुवार उतरते
आतुरल्या काठावरती
वलये वलये उठती विरती
हुर हुर मनभर कातरती
सांज सकाळी आठवती
नयनांत रेखलेल्या भेटी
…………… अज्ञात
