.
( चाल: पाऊले चालती पंढरीची वाट -)
लाटणे सोबती सोडीना ती पाठ
मनी संसाराची सोडावी का वाट ... | धृ |
भांडूनिया सारी चाळ ओरड्याने
जमता रिकाम्या घरी शुकशुकाट ... लाटणे
खाष्ट दुष्ट सारे नातेवाईक ते
साधुनिया संधी, न बसती मुकाट ... लाटणे
चुकविता प्रहार मी लाटण्याचा
कसा त्या बयेचा वाढे थयथयाट ... लाटणे
मनी खंत धरता नसे तडजोड
झेला भांडीफेक एका पाठोपाठ ... लाटणे
.
सोडा नसला तरी चालेल ,
पण संध्याकाळी एक चपटी असावी !
एकही चुनाडबी नसली तर चालेल ,
पण खिशात एक तंबाखूची पुडी असावी !
लॉलीपॉप- तंदूरीची सर कोणालाच नाही ,
पण चखण्यात एक चकली तरी असावी !
हलकट मित्रांनी बिअर मारायला शिकवली ,
पण वाईन प्यायला सोबत एक तरुणी असावी !
क्रेट संपवायला गँग आहेच ,
पण शेवटी मारायला एक चिल्ड असावीच !
पाण्याशिवाय सर्वच अपुर्ण ,
पण किक बसायला एक ऑन द रॉक असावी'च्च' !!!
-पिणार
____________________________________________
स्फटिक निर्मळ स्वर अभंग रोम रोमी चाळ ते
दूर कोठे गाव माझे अंतरीचे चाळते
श्वास लय; अदृष्य सारे लुप्त शब्दी वेधते
चांदण्या गर्दीत कांही हरवलेले शोधते
त्या आभा भासात अजुनी संभ्रमी मन धावते
गोडशी हुरहूर अंगी; स्वप्न नादी लावते
पाश मय रागा-स्वरांचे सोसलेले घाव ते
चंदनी आनंद त्यांचे बाळकोषी दावते
…………… अज्ञात
हूल हीच चाहूल आजवर तीच ओळखीची
आळवावरचा थेंब जसा अस्पर्श उजागर त्याची
एकेक शहारा आस तयाला ह्या हृदयीची त्या हृदयी
झुरे सावली वाटेवरती खंत तिला रात्रीची
रोमांकित अनुबंध पोरका धग अशीच जराशी
फुंकर हळवी भेट चेतवे निखाराच वैशाखी
संधीवरची दूर क्षितीजे स्मरणे आभासाची
सुंभ जळाले पीळ खळे ना राख चिमुटभर बाकी
………………अज्ञात
गुंतती खुणा गाठती रेशमी धागे
हृदयात रुधिर रसिकाचे जेंव्हा जागे
चांदणे टिपुर आवसेचे निर्मळ अवघे
चंद्रास न माहित पण; ते पडद्यामागे
श्वासांचे प्राक्तन; सुखवी प्रेम नि माया
चिरतरुण ठेवते अभिलाषा; मन-काया
जन्मास सोबती गोत; खेळ खेळाया
शोधण्या किनारा लाट हवी उसवाया
प्रेरणा कामना उचंबळाचे कारण
ऋतु गंध रंग रस चैतन्याचे सारण
अभिसरण नसे ते; रुक्ष पोरके अंगण
दशदिशा चराचर अस्वादास्तव आंदण
………………… अज्ञात
ओठांस बंधने हृदयाची
हृदयास प्रेरणा प्राणाची
प्राणास गती मन-शरिराची
शरिरास कुंपणे काळाची
काळास न आहे गोत कुणी
वय चिर ओघळणारे पाणी
अंतास अथांग जलाशय पण
त्यासही किनार्याची करणी
गुदमरे प्रयोजन जन्माचे
ईप्सीत न कळते जगण्याचे
प्रणयात म्हणे क्षणशांती परि
सागरास अथक अशांती
………………. अज्ञात
सुकते झडते पुन्हा उगवते भावुक ओले नाते
अवनीलाही कळते ना कोशात कसे तण अंकुरते
स्पर्श खुणेचा थेंब एक , गंधाळ : कुपीतुन उलगडते
रोम रोम रंध्रातुन अलगद अंतरातले दरवळते
कुठेच ना शब्दांचे जोखड मुक्यानेच सारे घडते
झुळुक वाहते अशीच निरलस अंग अंगणी शहारते
………………. अज्ञात
उगवतीस क्षितिजावर हसते दिसते लोभस मोठे
मावळतीला पुन्हाहि हसते पण ते खोटे खोटे
दोन ध्रुवांची विलग अंतरे सलग न वाटे कोठे
दिशा चुम्बकांच्या ऐशा अंतरात साटे लोटे
कुणास ना ठाऊक कसे हे काळिज धडधडते
क्षण एका भेटीस्तव मन अंतर्मन धडपडते
……………………… अज्ञात
एक हुंदका कुशीतला निश्वास सांडला आकाशी
वादळ विरले उरले लाघव हिरवळले चंद्रापाशी
उलगडल्या सावल्या नाचल्या रास जणू हृदयी कोषी
अवसेकाठी पुनव रंगली ना कळले अवचीत कशी
कळा मिळाल्या ऋतुपर्णांना गंध कळ्यांना ह्या वेळी
मेघ दाटल्या नभओळी अंगणी सणाची रांगोळी
वलय शहारा अंकुरला ओठांवर खळखळ ओघळली
जातकुळी ही प्रीत खुळी रुधिरावर अलगद पागोळी
……………………… अज्ञात
घेत भरारी गगन विहारी विहंग मन प्रतिमा कोरी
वेध दिशांचे युगे युगे जन्मो जन्मी विस्मयकारी
अशक्य कोटी असंख्य नाती गुंता अनुनय गाभारी
अन्वय शोध बिचारे अगणित चुकार भाषा व्यभिचारी
गाळिवशा रिपुकांच्या भिंती रोप पेरती अविचारी
किती करावे थोडे ते तृप्ती न कधीच महाद्वारी
द्यावे घ्यावे विसरावे परतून न यावे माघारी
निववेल कुणी इच्छा वांच्छा थांबेल कधी का ही वारी ??
………………………. अज्ञात
